آذری قمی؛ گاه تند، گاه ملتمس

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، انقلاب های جهان همواره فرازها و فرودهایی در میان طرفداران خود را شاهد بوده است؛ افرادی که با تمام تلاش از جان و اموال خود می گذرند و برای انقلاب تلاش می کنند اما بعد از مدتی دوباره خود به ضد انقلاب تبدیل می شوند؛ این ها به تبعیت و روحیه همه انقلاب ها است.

انقلاب اسلامی ایران نیز از این امر مستثنی نبوده است؛ چرا که گروه ها و احزاب متعددی برای شکل گیری این انقلاب تلاش کرده اند؛ هر کدام دارای عقاید و ایدوئولوژی منحصر به خود بودند اما در نهایت زیر پرچم مشترک یعنی حکومت جمهوری اسلامی ایران جمع شدند.

اصحاب و یارانی که در طول سالیان دراز رژیم ستمشاهی به زندان های ساواک رفتند و شکنجه های فراوانی را تحمل کردند تا حکومت عزیز اسلامی به ثمر برسد؛ برخی از این افراد عمرشان به انقلاب رسید و برخی دیگر نیز پیروزی انقلاب را نچشیدند.

در این میان افراد تند رویی نیز حضور داشتند که همیشه ساز مخالف داشتند در حکومت پهلوی این انرژی و توان خود را مبارزه با طاغوت می بستند و از امام خمینی(ره) دفاع می کردند و در دوران رهبری امام خمینی(ره) نیز بر علیه خود آن بزرگوار به کار می بستند.

در این میان آیت الله آذری قمی در میان اصحاب انقلاب بدین مسئله مشهور است که روحیه تندی داشتند و فرازها و فرودهای بسیاری را در زندگی شخصی خود تجربه کرده اند.

آیت الله شبیری زنجانی درباره شخصیت آیت الله آذری قمی عنوان می کند:

آقای آذری در جهات سیاسی تند بود … چند سال بعد وقتی با آقای خامنه‌ای اختلاف نظر پیدا کرد، با ایشان مخالف شد. اواخر عمر هم از این کار خود پشیمان شد و در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۷۶ نامه‌ای به ایشان نوشت به این مضمون که: من بر اثر سوء ظنّ به انقلاب به ناراحتی‌ای مبتلا، و سحرگاه یازدهم محرم به حضرت قمر بنی‌هاشم متوسل شدم و خداوند مرا از آن مشکل نجات بخشید. الآن هم مٶتمر به اوامر شما هستم و شما، آقای [سید علی اصغر] حجازی و آقای [محمد] محمدی [گلپایگانی] را از دعا فراموش نکرده‌ام.[1]

تعبیر این مرجع تقلید این است که آقای آذری در جهات سیاسی تند بود؛ این عبارت از یک مرجع تقلید که فردی با تقوا است و به دور از بازی های سیاسی است خود به طور کامل شخصیت آقای آذری قمی را بر ملا می سازد که وی تا چه اندازه در کارها و تصمیمات خود تندروی داشته است که آیت الله شبیری زنجانی این چنین تعبیری در مورد وی به کار می گیرد.

از طرفی دیگر دوران انقلاب دوران هیاهو و اوج هیجانات مردمی و افراد است و تا اندازه ای حرکت های هیجانی امری عادی تلقی می شود اما تعبیر تند سیاسی نشان از حرارت بیش از اندازه و غیر کنترل شده است که تبعا بعدها عقب نشینی از این مواضع را محتمل می سازد.

در هر حال آیت الله شبیری زنجانی که به دقت علمی و ثبت تاریخی وقایع در میان اهل علم شهره هستند؛ عنوان می کنند که آذری قمی در اواخر عمر خود از این موضع تند بر علیه آیت الله خامنه ای برگشته اند و عذرخواهی کرده اند.

آذری قمی در اواخر عمر خود نامه عذرخواهی به رهبر انقلاب می نویسد و از مواضع اشتباه و تند خود در گذشته عذخواهی می کند؛ این نامه توسط حجت الاسلام والمسلمین مسعودی خمینی به دست رهبر انقلاب می رسد.

کدیور به هنگام رسوایی

دفتر رهبر انقلاب نیز طی ماه های گذشته عکس متن دست نوشت را منتشر می کند؛ تمامی این شواهد ابتلای بر سخنان گزافه گویی محسن کدیور است.

کدیور در کتاب فراز و فرود آذری قمی از بخشی از زندگانی آیت الله آذری قمی استفاده می کند تا علیه رهبر انقلاب تاریخ سازی کند؛ در سال های گذشته کدیور تلاش کرده بود تا با پررنگ کردن بخشی از زندگی افراد در دوران انقلاب به تحریف تاریخ انقلاب و جریان سازی کاذب علیه رهبر انقلاب بپردازد؛ در هر صورت با انتشار نامه عذرخواهی آیت الله آذری قمی در ابتدای سال؛ کدیور به دست و پا می افتد تا بازی باخته خود را جمع کند.

وی در ابتدا منکر وجود نامه می شود؛ اما با انتشار دست خط آیت الله آذری قمی توسط دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه ای، تشت رسوایی وی بر زمین می افتد؛ از طرفی حجت الاسلام والمسلمین مسعودی خمینی نیز به اظهارات کدیور پاسخ می دهد و بیش از پیش بر رسوایی کدیور افزوده می شود؛ البته پیش از این نیز نقل قول هایی منتسب به برخی بزرگان حوزه نیز که کدیور در کتاب خود برای تاریخ سازی آورده بود توسط بزرگان حوزه تکذیب شده بود.

در هر صورت متن نامه آیت الله آذری قمی توسط دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه ای منتشر می شود.

دقت در تعابیر متن نامه خالی از لطف نیست؛ در بخشی از نامه آمده است که به خاطر شبهات و نگرانی هایی که برایم ایجاد شده بود به حضرت قمر بنی هاشم(ع) متوسل شدم که بدین خاطر مسائل برایم حل شد.

نکته ای که جای تعجب دارد این است که چرا پیش از این و طی سال های قبل از آن بدین کار اقدام نکرده اند و توسل نکرده اند یا به عبارتی چرا قبل از اتخاذ موضع در برابر رهبر انقلاب و هزینه تراشی برای نظام بدین امر اقدام نکرده اند؛ حتی آیت الله آذری قمی در نامه اذعان می کنند که اتخاذ موضع وی ضرباتی به نظام اسلامی وارد کرده است.

بنابراین این قبیل حرکت های تند و کند بیش از پیش روحیه تند وی را نشان می دهد که سبب می شود در مواقعی آنچنان تندروی کنند که به مقابله با رهبر انقلاب متهم شوند و بعد به یک باره عقب نشینی کنند و پوزش بطلبند و عذرخواهی کنند.

در نامه دست نویس دوم که بدون سربرگ است آمده است که مطلع شدم فرزندانتان را خدمت آیت الله بهجت فرستاده اید!

این تعبیر بیشتر شخصیت آیت الله آذری قمی را بر ملا می سازد که اتخاذ موضع توسط ایشان تا چه حد بی پروا و بدون مشورت و حتی فکر بوده است؛ چرا که از شخصیت آیت الله آذری قمی که به هر حال در دوران انقلاب از مبارزان بوده اند و سخنان ایشان در میان مردم بازتاب دارد انتظار می رود سخنان سنجیده بیان کنند.

اما آقای آذری قمی زمانی که می خواهد علیه نظام و رهبر انقلاب اتخاذ موضع کند با دیگر بزرگان حوزه مشورتی نمی گیرد و به سراغ مراجع تقلید نمی رود تا نظر آنان را بشنود و برای نمونه از ماجرای فرستادن فرزندان رهبر انقلاب نزد آیت الله بهجت مطلع شود؛ این ها همه نشان می دهد که آقای آذری قمی به یک باره تصمیم گرفته اند که جلوی نظام بایستند و برای نظام هزینه تراشی کنند.

در هر حال این ها عبرت های تاریخ انقلاب اسلامی ایران است؛ افرادی که سالیان سال در راه مبارزه همراه با انقلاب بودند اما با برخی رفتارهای نسنجیده این چنین آبروی خود را از دست می دهند؛ امید است این گونه وقایع سرمشقی برای نسل های بعد باشد تا شاهد تکرار تاریخ در این دست مسائل نباشیم.

[1] - جرعه‌ای از دریا: جلد چهارم، ص۶۵۳