دعوای تمام‌ نشدنی

وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا.[جبهه کفر] پیوسته و بی‌امان با شما می‌جنگند تا شما را از آیین و دین‌تان برگردانند؛ اگر بتوانند...

تقابل میان حق و باطل ذاتی است و درگیری این‌دو یک نزاع تاریخی، تمدنی و تمام‌ناشدنی. یعنی جبهه کفر هرگز دست از سر اسلام برنمی‌دارد و بدخواهی و کینه‌توزی را رها نمی‌کند.

براساس این آموزه‌ی قرآنی، دشمن همیشه هست و همیشه دشمنی می‌کند و خباثت می‌ورزد و تا زهر خود را نریزد و ما را از دین و آیین‌مان بازنگرداند رها نمی‌کند و آرام نمی‌گذارد. بدین جهت اهالی جبهه‌ی ایمان دائم در معرض خطر و در آستانه‌ی آسیب دشمن قرار دارند و لازم است همیشه هوشیار و برحذر باشند.

هرگز نباید به دشمن اعتماد کرد و فریب او را خورد؛ زیرا جریان باطل همه موجودیت حق را هدف گرفته است و جریان حق نیز با همه موجودیت باطل مشکل دارد. این دو جریان هرگز با هم جمع نمی‌شوند و چشم دیدن هم را ندارند. بنابراین هیچ ساده‌لوحی نباید در پی میانجی‌گری و ایجاد صلح و آشتی میان حق و باطل باشد زیرا این تعارض ماهوی است و این تضاد برداشتنی نیست.

صلح و سلامت تنها در فرضی واقع خواهد شد و این نزاع و تقابل تنها در صورتی پایان خواهد گرفت که یکی از این دو طرف از بین برود. از این میان البته جبهه حق، رفتنی نیست زیرا خدا وعده یاری و پیروزی به آن داده است؛ كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلي‏ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزيزٌ/ وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنينَ. پس باید منتظر از بین رفتن جبهه باطل بمانیم و برای آن تلاش کنیم که «إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً».

با این وصف استراحت و عافیت برای مؤمنان معنا ندارد. مومنان دائم در حال مبارزه‌اند و لباس رزم مستمر با کفر و شرک و فساد را نباید از تن درآورند. آرایش جبهه اهل ایمان آرایش مبارزه است و تا از بین بردن همه‌ی بدی‌ها و فتنه‌ها و تا حاکمیت کامل دین خدا آرام و قراری ندارند: وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ.

امام راحل رابطه ایران و نظام سلطه را رابطه گرگ و میش می‌دانست و می‌فرمود: «تا بانگ لا اله الا اللَّه و محمد رسول اللَّه بر تمام جهان طنين نيفكند مبارزه هست. و تا مبارزه در هر جاى جهان عليه مستكبرين هست ما هستيم». (صحیفه امام، ج۱۲، ص۱۴۸) تا شرك و كفر هست، مبارزه هست و تا مبارزه هست، ما هستيم. (صحیفه امام، ج۲۱، ص۸۸)

این معرکه حق و باطل صف‌ها را معلوم می‌کند و درونمایه انسان‌ها را می‌نمایاند؛ یعنی در بحبوحه این سختی‌هاست که مومنان صدق ایمان خود را نشان می‌دهند و منافقان رسوا می‌شوند.

وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبينَ. إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ. لا تَكرَهُوا الفِتنَةَ في آخِرِ الزمانِ ؛ فإنّها تُبِيرُ المُنافِقينَ. ما منتظر فتنه‌های بزرگ‌تر هستیم و برای نابودی و رسوایی منافقان لحظه شماری می‌کنیم.

محمد عالم‌زاده نوری