یادداشت؛
بی‌حجابی؛ معضلی فرهنگی یا سیاسی؟
یک اصل مسلمِ علمی، تجربی، عقلی و دینی است که بدون در نظر گرفتن مجموعه‌ای از «تشویق‌ها» و «تنبیه‌ها» و بدون توجه همزمان و هماهنگ به ابعاد «نرم‌افزاری» و «سخت‌افزاری»، هرگز نمی‌توان هیچ هنجاری را در هیچ جامعه‌ای نهادینه کرد.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، مدت‌هاست که پیوند نامبارک و توافق نانوشته‌ای از «ساده‌لوحان مذهبی»، «سیاست‌بازان لیبرالی» و «نفوذی‌های فرهنگی» همسو با «رسانه‌های دشمن» و پشتیبانی «سازمانهای به اصطلاح حقوق بشری» به گونه‌های مختلف به تصمیم‌‌گیران و متصدیان امور در جامعه ما چنین القاء کرده و می‌کنند که تنها راه مواجهه با معضلات فرهنگی و اجتماعی و ناهنجاری‌هایی مثل بی‌حجابی «کار فرهنگی» است! و به شدت و به صورت جبهه‌ای هماهنگ از مواجهه سخت و قانونی با چنین ناهنجاری‌هایی برحذر می‌دارند و بلکه علیه هر اقدامی عملی برای مواجهه با این «گناه سیاسی» موضع‌گیری می‌کنند!
در حالی که این یک «بی‌صداقتی آشکار» و «نگاه ضد فرهنگی» است. هرگز نمی‌توان انتظار داشت که با ساخت پویانمایی‌هایی مثل «سیاه ساکتی» و «بابا برقی» و امثال آن، یک ناهنجاری اخلاقی یا اجتماعی را برطرف کرد.
این یک اصل مسلمِ علمی، تجربی، عقلی و دینی است که بدون در نظر گرفتن مجموعه‌ای از «تشویق‌ها» و «تنبیه‌ها» و بدون توجه همزمان و هماهنگ به ابعاد «نرم‌افزاری» و «سخت‌افزاری»، هرگز نمی‌توان هیچ هنجاری را در هیچ جامعه‌ای نهادینه کرد.
لطفاً به این پرسشها دقت کنید:
- کدام کار فرهنگی است که در طول پنج دهه گذشته برای هنجارسازی انجام نگرفته است؟!
- مراکز فرهنگی ما و مراکز رسمی آموزشی و تربیتی چه کار یا کارهایی باید انجام می‌دادند که انجام نداده‌اند؟!
- آیا واقعاً پدیده بی‌حجابی و رواج بی‌عفتی در جامعه ما محصول کم‌کاری‌های فرهنگی ماست؟!
هرگز ادعا نمی‌کنم که کارهای فرهنگی معصومانه‌ای درباره حجاب انجام گرفته یا از همه ظرفیت‌های در اختیار بهره گرفته‌ایم؛ اما به یقین بیش از هنجارهای دیگر در خصوص مسأله حجاب کار شده است. اما باید دانست که اساساً مسأله بی‌حجابی و بی‌عفتی مسأله‌ای صرفاً «فرهنگی» نیست؛ جنگی «امنیتی» و «سیاسی» است. ترویج بی‌حجابی بخشی از هجوم همه‌جانبه علیه بنیان‌های نظام اسلامی است. هدف از این هجوم، تخریب زیرساختهای ایمانی دفاع از انقلاب است.
ارسال نظرات