روایت حضور جهادی حوزه علمیه کهنوج در سیلاب جنوب کرمان
به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، بارندگیهای شدید و وقوع سیلابهای گسترده در جنوب استان کرمان بار دیگر صحنهای عینی از همافزایی درد، رنج و همت را پیش چشم جامعه ایرانی قرار داد؛ صحنهای که در آن مردم آسیبدیده چشمانتظار دستهای یاریگر بودند و در سوی دیگر طلاب جهادی حوزه علمیه کهنوج بیهیاهو اما مصمم، دل به میدان زدند. حضور میدانی طلاب گروههای جهادی «مرد میدان»، «طلاب بدون مرز» و «شهید جمهور آیتالله رئیسی» در مناطق سیلزده جلوهای روشن از پیوند دیرینه حوزه علمیه با رنجهای اجتماعی و مسئولیتهای انسانی بود؛ حضوری که نه از سر وظیفه اداری بلکه برخاسته از ایمان، تعهد و درک عمیق از رسالت روحانیت شکل گرفت.
سیلابهای اخیر جنوب کرمان تنها یک حادثه طبیعی نبود؛ بلکه آزمونی جدی برای سرمایه اجتماعی، همبستگی ملی و کارآمدی نهادهای مردمی به شمار میرفت. راههای ارتباطی در بسیاری از روستاها مسدود شد، منازل مسکونی آسیب دید و بخشی از زیرساختهای حیاتی از کار افتاد. در چنین شرایطی هر ساعت تعلل میتوانست به تعمیق بحران و افزایش آلام مردم بینجامد. اینجاست که نقش نیروهای داوطلب بهویژه طلاب جهادی برجسته میشود؛ نیروهایی که با کمترین امکانات و بیشترین انگیزه، خود را به دل خطر میزنند.
حوزه علمیه کهنوج مدرسهای برای عمل
حوزه علمیه کهنوج در سالهای اخیر نشان داده است که تربیت طلبه را صرفاً در چارچوب درس و بحث خلاصه نمیکند. تربیت طلبه تراز انقلاب اسلامی، مستلزم آشنایی عمیق با مسائل اجتماعی، دردهای مردم و حضور فعال در میدان خدمت است. سیلاب اخیر فرصتی بود تا این رویکرد بهصورت عینی جلوهگر شود. طلاب جهادی این حوزه با وجود محدودیتهای جدی در امکانات، انسداد مسیرهای تردد و شرایط دشوار جغرافیایی، بهصورت میدانی در مناطق آسیبدیده حاضر شدند و اقدامات امدادی و حمایتی خود را آغاز کردند.
اقدامات طلاب جهادی تنها به توزیع اقلام امدادی یا کمکهای اولیه محدود نماند. آنان در کنار پاکسازی منازل، انتقال وسایل ضروری، کمک به اسکان موقت خانوادهها و توزیع بستههای معیشتی، نقش مهمی در ایجاد آرامش روانی و روحی میان مردم ایفا کردند. حضور یک طلبه در کنار خانوادهای که خانهاش را آب برده صرفاً یک کمک فیزیکی نیست؛ بلکه پیامی از همدلی، امید و همراهی را منتقل میکند. این همان سرمایه معنوی حوزه است که در بزنگاههای اجتماعی به کمک جامعه میآید.
گروههای جهادی «مرد میدان»، «طلاب بدون مرز» و «شهید جمهور آیتالله رئیسی» هر یک با تجربهها و توانمندیهای خاص خود وارد میدان شدند، اما هدفی واحد را دنبال کردند: کاهش آلام مردم و ایفای مسئولیت دینی و اجتماعی. این تنوع تشکیلاتی در عین وحدت هدف، نشاندهنده بلوغ فعالیتهای جهادی طلاب است؛ فعالیتهایی که از حالت مقطعی و احساسی عبور کرده و به کنشی سازمانیافته و هدفمند تبدیل شده است.
روحانیت و مسئولیت اجتماعی
یکی از شبهاتی که گاه در فضای رسانهای مطرح میشود فاصله گرفتن روحانیت از مسائل عینی جامعه است. حضور طلاب حوزه علمیه کهنوج در مناطق سیلزده جنوب کرمان، پاسخی عملی به این شبهه است. روحانیت شیعه از آغاز تاکنون، همواره در متن جامعه و در کنار مردم بوده است؛ چه در عرصه هدایت فکری و معنوی و چه در میدانهای سخت خدمترسانی. امروز نیز طلبهای که چکمه به پا میکند و وارد گلولای سیلاب میشود همان رسالت تاریخی روحانیت را در قالبی نو بازتعریف میکند.
جهاد در منطق انقلاب اسلامی صرفاً به معنای حضور در میدان نبرد نظامی نیست؛ بلکه هر تلاشی که برای رفع محرومیت، کاهش رنج انسانها و تحقق عدالت اجتماعی صورت گیرد، مصداق جهاد است. طلاب جهادی کهنوج با الهام از همین منطق، خدمترسانی به سیلزدگان را بخشی از جهاد خود میدانند. نامگذاری یکی از این گروهها به نام «شهید جمهور آیتالله رئیسی» نیز حامل پیامی معنادار است؛ پیامی از استمرار راه خدمت بیمنت و حضور در میان مردم.
البته نباید از دشواریهای این مسیر غافل شد. کمبود تجهیزات، محدودیت منابع مالی، سختی مسیرهای تردد و خطرات ناشی از شرایط ناپایدار مناطق سیلزده، بخشی از چالشهایی بود که طلاب جهادی با آن مواجه شدند. با این حال آنچه این کمبودها را جبران کرد، روحیه ایثار، کار جمعی و اعتماد متقابل میان طلاب و مردم بود. تجربه نشان داده است که در بسیاری از بحرانها، سرمایه انسانی و معنوی میتواند خلأ امکانات مادی را تا حد زیادی پر کند.
یکی از مهمترین ثمرات حضور طلاب جهادی در مناطق آسیبدیده، تقویت اعتماد عمومی به نهاد روحانیت است. مردمی که طلبه را نه فقط بر منبر بلکه در کنار خود و در دل بحران میبینند، ارتباطی عمیقتر و صمیمیتر با او برقرار میکنند. این اعتماد، سرمایهای است که در بلندمدت آثار فرهنگی و اجتماعی گستردهای به همراه دارد و میتواند زمینهساز اثرگذاری بیشتر حوزه در عرصههای مختلف شود.
ضرورت حمایت و پشتیبانی نهادی
تجربه سیلاب جنوب کرمان بار دیگر ضرورت حمایت هدفمند از فعالیتهای جهادی طلاب را یادآور شد. اگرچه روحیه جهادی بر پایه داوطلبی و ایثار استوار است اما پشتیبانی نهادی، برنامهریزی منسجم و تأمین حداقلی امکانات میتواند اثربخشی این فعالیتها را چند برابر کند. حوزههای علمیه، نهادهای حوزوی و دستگاههای مسئول میتوانند با همافزایی و حمایت ساختاری زمینه حضور گستردهتر و مؤثرتر طلاب در بحرانهای اجتماعی را فراهم آورند.
سیلاب جنوب کرمان اگرچه حادثهای تلخ و دردناک بود اما صحنههایی امیدبخش از همبستگی، ایثار و مسئولیتپذیری را نیز به نمایش گذاشت. حضور میدانی طلاب جهادی حوزه علمیه کهنوج در کنار مردم آسیبدیده یادآور این حقیقت است که حوزه علمیه زنده حوزهای است که با مردم و برای مردم نفس میکشد. این حضور نه یک اقدام مقطعی، بلکه تجلی یک گفتمان اصیل در روحانیت شیعه است؛ گفتمانی که خدمت به خلق را مسیر قرب الهی میداند و در سختترین شرایط مرد میدان باقی میماند.