مدیریت اسلامی نیاز به روش اجتهادی دارد

ابوالفضل رحیمی گائینی، مدیر گروه مدیریت پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با بیان اینکه مهمترین آسیب در حوزه پژوهش دینی، متدولوژی و روش پژوهشی است، اظهار داشت: این روش پژوهشی است که ما را به سرانجام می رساند که باید با نوع پژوهش همخوان باشد.

وی با اشاره به اینکه اگر ادعای جهانی بودن و کامل بودن دین اسلام را داریم باید روشی متناسب با آن برگزینیم، گفت: باید روشی جهانی داشته باشیم که در تمامی جهان پذیرفته شده باشد.

اعتبار پژوهش به روش آن است

وی با تاکید بر اینکه اعتبار پژوهش به روش است، ادامه داد: امروز روش های پژوهشی در مبانی دینی ناکارآمد است.

این محقق حوزوی بیان داشت: در ادبیات روشی، حوزه‌های علمیه روش اجتهادی دارند که امری عقلانی و در تمامی دنیا پذیرفته شده است.

وی گفت: اگر محصولات ما در حوزه دین از این روش پی گیری کند، اعتبار دستاوردهای پژوهشی تامین می‌شود.

رحیمی گائینی با تاکید بر اینکه روش معقول و جامع اجتهاد باید در سایر پژوهش ها استفاده شود، بیان داشت: کاری که در عرصه مطالعات تطبیقی علوم انسانی و اسلامی انجام می‌شود، نگاه مطالعات بین رشته ای است و به عنوان نمونه مدیریت یک میان رشته تعریف می شود.

مدیریت اسلامی، چگونه؟

وی بیان داشت: هدف از این نوع مطالعه، نگاه به مدیریت بر اساس دین و بر اساس روش های دینی است.

این محقق علم مدیریت بیان داشت: روش پژوهشی علم مدیریت، روش تجربی است و اگر ما می خواهیم مدیریت اسلامی داشته باشیم باید روش اجتهادی داشته باشیم.

وی بیان داشت: متاسفانه در برخی پژوهش ها، روشمند بودن مورد غفلت قرار می گیرد و برخی بدون تحلیل دقیق از مفاهیم علم مدیریت، چند روایت را در ذیل آن می آورند.

این محقق حوزوی ادامه داد: در استفاده از روایت باید توجه داشته باشیم که روایت بر اساس اجتهاد بازبینی شوند و دلالت، سند، جرح و تعدیل، مطلق و مقید، ناسخ و منسوخ آن مشخص شود.

وی بیان داشت: انجام این کارهای غیر روشمند به خاطر نداشتن نیروهای انسانی کافی مسلط بر دو حوزه علوم انسانی و اسلامی است.

وی با تاکید بر نگاه روشمند در مطالعات بین رشته ای اسلامی و جایگاه شناسی اجتهاد در تولید علوم انسانی بیان داشت: متاسفانه این روش غلط در سایر علوم همچون اقتصاد، روان شناسی و دیگر علوم هم دیده می شود. /909/ت302/ع