انتخابات؛ فرصت ها و تهدیدها
خبرگزاری رسا ـ انتخابات مجلس شورای اسلامی عرصه ای است که با دقت نظر و صحت رفتار مردم، دولت، احزاب و گروه ها و نامزدهای انتخاباتی، فرصتی بی نظیر برای اعتلای نظام جمهوری اسلامی ایران خواهد شد.
هر انسانی به طور طبیعی حق دارد که در سرنوشت مملکت خویش و قوانین حکومتی که به صورت های گوناگونی با زندگی وی و اطرافیانش برخورد دارد دخالت داشته باشد، از این رو باید راهکاری اندیشید تا افراد بتوانند در وضع قوانین و اجرا و نظارت بر حسن اجراء سهیم باشند اما گستردگی جوامع بشری و جمعیت رو به رشد و همچنین لزوم داشتن مهارت های لازم در این امور، مانع شرکت مستقیم مردم شده است. پس روندی به عنوان انتخابات شکل یافت تا مردم یک کشور برای نقش آفرینی در آینده خویش بتوانند با توجه به تقسیمات کشوری و دیگر تقسیمات بومی آن کشور، نخبگانی را به نمایندگی از خود به مجلس بفرستند.
برگزاری انتخابات آزاد و فراهم شدن زمینه رای دهی، احترام به حق تصمیم گیری افراد جامعه است. برگزاری انتخابات به این معناست که هر فرد اجازه دارد از خواسته های مشروع خود دفاع کند و بتواند در تعیین سرنوشت کشورش که گره به سرنوشت فردی دارد،نقش داشته باشد.
نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، نظامی بر گرفته از آراء مردم است و لذا از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون، با تکیه بر رای مستقیم مردم اداره شده است. قانون گذار در اصل ششم قانون اساسی تصریح کرده است « در جمهوری اسلامی ایران امور کشور باید به اتکاء آرای عمومی اداره شود، از راه انتخابات؛ انتخاب رئیس‌‌جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها و نظایر اینها، یا از راه همه پرسی در مواردی که دراصول دیگر این قانون معین می‌گردد.».
تمرکز بر پشتوانه مردمی داشتن نظام جمهوری اسلامی ایران به گونه ای است که رهبر نظام اسلامی که بالاترین مقام کشور است، از بین مجتهدان دارای شرایط به نظرخبرگانی که مردم آنها را برگزیده اند، صورت می پذیرد.
حال با گذشت سی و سه سال از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و همچنین کارنامه موفق انتخابات در کشور، ما به الگویی موفق در عرصه مردم سالاری تبدیل شده ایم. در شرایط پیش رو دشمنان این مرز و بوم تمام توان خود را به کار گرفته اند تا بگویند مردم سالاری مبتنی بر دین الهی، نسخه ای زوال پذیر و باعث عقب ماندگی جامعه است. جنگ و ترور، تحریم و تبلیغات، فتنه و آتش اختلاف و هرچه می دانستند و می توانستند به کار گرفتند تا مهر بطلان بر ارکان این نظام بزنند ولی گردش زمان که بر اساس سنت تبدیل ناپذیر الهی است،حق را به پیروزی و باطل را به خمودی و انزوا کشاند.
ایران اسلامی همان کشوری است که تا قبل از انقلاب در سایه ی نوکری شاهان قجر و پهلوی، امکان رشد و پیشرفت را نداشت. کجا ما می توانستیم در علوم روز به رقابت با دیگر کشورها بپردازیم و در رتبه های نخست صنعت و تکنولوژی باشیم؟! بالاترین امتیاز ایران قبل از انقلاب، خوش خدمتی به اربابان آمریکایی و اسراییلی و مراقبت از حقوق مالی و جانی آنان در منطقه بود که بارها به قیمت هتک حرمت ایران و ایرانی تمام شد. خرد و کلان جامعه در دوران شاهنشاهی شکنجه دیدند، تبعید شدند و شهید شدند تا بتوانند طعم شیرین استقلال، آزادی و زندگی در جامعه ای مبتنی بر مردم سالاری دینی را بچشند.
مدل مردم سالاری دینی در ایران، باعث کهنگی و بی رنگ شدن مجسمه پوشالی دموکراسی دورغین غرب شده است. مدل دموکراسی غرب با تحولات سال های اخیر نقاب از چهره کنار زد و ماهیت حقیقی خود را کم کم آشکار نمود. حکومت هایی که تا قبل از این خشونت خود را در استعمار کشورهای آفریقایی، در جنگ در ویتنام و کامبوج، در اشغال عراق و افغانستان، در آوارگی مردم فلسطین و لبنان نشان داده بودند، اکنون مردم کشور خودشان را فدای اغراض استکباری و استعماری می کنند.
این روزها دوربین های خبری ضبط کننده فریاد آزادی خواهانی از سراسر نقاط آمریکا، اروپا و خاورمیانه است که از دموکراسی غربی که تمام منافعش در جلب منافع یک درصدی و حمایت از تروریسم دولتی و سازمان یافته است به ستوه آمده اند و خواهان اصلاح این روش هستند.
به اذعان کارشناسانی که رصدگر تحولات بین المللی هستند، الگوی انقلاب اسلامی ایران، نقش مهمی در خیزش و بیداری جوامع بشری داشته است. بنابراین نظام سلطه که ایران را الگویی خطرناک در ممانعت از تحقق خواسته های نامشروع خود می داند، سعی می کند با سست کردن پشتوانه مردمی نظام، محوریت نظام اسلامی ایران را در تحولات بین المللی کمرنگ کنند.
پس با توجه به این رویکرد، لازم است اشخاص و گروه های داخل کشور به نکاتی در مورد سیر تبلیغات و انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی دقت نمایند:
1- مردم: مردم صاحبان اصلی این انقلاب و پشتوانه اصلی نظام جمهوری اسلامی ایران هستند. در مورد مردم و آحاد جامعه دو نکته از همه مهم تر است، اول شرکت در انتخابات؛ شرکت حداکثری در انتخابات علاوه بر آنکه مایه امید بخشی به دوستان داخلی و خارجی نظام می باشد، خاری در چشم دشمنان و بداندیشانی است که در هر کدام از انتخابات دوران سی و سه ساله بعد انقلاب، با فضاسازی تحریم می خواهند شرکت نکردن مردم را به عنوان از دست دادن مقبولیت مردمی نظام اسلامی مصادره کنند. البته مردم ما از هر قوم و دین و فرهنگی همیشه و در هر انتخاباتی پر رنگ ترازقبل، حماسه ای ماندگار از حضور در صحنه و پشتیبانی از دستاوردهای انقلاب برجای گذاشته اند که از ذهن تاریخ محو نخواهد شد. از این بین می توان به انتخابات ریاست جمهوری سال 88 اشاره کرد که با وجود تمام برنامه ریزی های خصمانه دشمنان داخلی و خارجی، حضور بیش از هشتاد و پنج درصدی مردم خواب های بی تعبیر آنها را آشفته کرد.
نکته دوم انتخاب فرد اصلح است؛ اداره ی امور یک کشور مبتنی بر قوانینی است که توسط نمایندگان وضع می شود. هر چقدر نمایندگان مجلس دارای قوه آگاهی و بصیرت بیشتری باشند و همچنین لمس بهتر و بیشتری از مشکلات و خواسته های مردم داشته باشند، قوانین نیز مناسب تر و کارآمدتر وضع می شوند. پس لازم است در گزینش نامزدهایی که با در نظر گرفتن حداقل ها به تأیید صلاحیت مراجع رسمی رسیده اند، ما با سنجش حداکثری به نماینده ای که نمره بالاتری دارد، رای دهیم.
2- احزاب و گروه ها: اختلاف در بین انسان ها با توجه به تفاوت جغرافیایی، فرهنگی، اختلاف برداشت عرضی و طولی در هستی شناسی و ... یک پدیده طبیعی و کاملا مورد قبول می باشد.علاوه بر اینکه در آیات قرآن اختلاف های عالم به عنوان نشانه ای بر عظمت آفریدگار یاد شده است. «و از نشانههاى [قدرت] او آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف زبانهاى شما و رنگهاى شماست. قطعاً در این [امر نیز] براى دانشوران نشانههایى است. » /سوره روم، آیه22
البته آنچه که از اختلاف در این گونه مباحث بیشتر مورد تاکید است، اختلاف سلیقه ها و اولویت بندی در مسایل مربوط به کشور است. به نظر نگارنده اختلاف در چارچوب مصالح مردم و نظام اسلامی، نه تنها مشکلی به وجود نمی آورد، بلکه می تواند برکات و منافع زیادی را نیز به همراه داشته باشد. ابراز نظرها ومناظره های مبتنی بر رعایت مبانی کارشناسی و اخلاقی، علاوه بر آن که مانع افراط و تفریط احزاب و گروه های مقابل می شود، کمکی در زدودن اشکالات یک نظریه، ایجاد شاخه های جدید و در نهایت فرایند تولید علوم جدید می شود.
وجود احزاب و جبهه های مختلف در یک کشور ناشی از رشد علمی و کارشناسی و باعث شرکت حداکثری مردم با سلیقه های مختلف در انتخابات می شود. البته با این شرط که این تشکل ها، بدانند که چه بسا نظرات آن ها هر چند برای خودشان بدیهی است، اما شاید در نظر دیگران غیرقابل قبول یا سخت پذیر یا محتاج به اصلاح است. پس با سعه صدر بر میز مناظره بنشینیم و به دور از غوغاسالاری و سیاه نمایی به نقد همدیگر بپردازیم.
3- نمایندگان مجلس شورای اسلامی: کسانی که در حال حاضر نمایندگی مردم را در مجلس به عهده دارند، همان کسانی هستند که دربرابر قرآن و در پیشگاه خداوند یکتا و مردمی که با تصمیم آن ها به این مقام رسیده اند، سوگند یاد کرده اند.
« من در برابر قرآن مجید، به خدای قادر متعال سوگند یاد می‌کنم و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می‌نمایم.... همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمات به مردم پایبند باشم، از قانون اساسی دفاع کنم و در گفته‌ها و نوشته‌ها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را مدنظر داشته باشم...»
بنابر این عهد و پیمان، نماینده باید در عین داشتن صراحت لهجه از هرگونه اظهارنظر گفتاری یا نوشتاری که مصداق به خطر انداختن استقلال و اعتلای کشور، یا ازبین بردن حقوق و مصالح مردم باشد، خودداری نماید. علاوه بر اینها او با تکیه بر شرف انسانی اش گفته است که :«من سوگند یاد می کنم....پاسدار حریم اسلام و نگاهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم».
نماینده ای که پایبند به عهد بر قرآن و شرف انسانی است، نباید در مورد مسایل کشور به گونه ای حرف بزند که گویا او تافته ی جدا بافته از این نظام است. کسی که در حال حاضر نمایندگی مردم را به عهده دارد، نمی تواند از فراز و نشیب های دوران نمایندگی اش شانه خالی کند و عظمت ها را به اسم خود و حزبش و کاستی ها را در نامه دیگران بنویسد. فردی که قصد انتقاد صادقانه و اصلاح کننده دارد، باید خود را به مانند جراحی ببیند که تیغ در دست گرفته تا دست برادر خودش را جراحی نماید، زخمی که با این تیغ ایجاد می شود، باید بیمار را به سمت بهبودی سوق دهد؛ نه اینکه باعث نابودی او شود. انتقاد از دولت و نهادهای کشور، یا دیگر نمایندگان زخم جراح برای ترمیم است، پس چه بسا در اثر سوء نیت این جراح یا عدم دقت و بصیرت لازم، هر چند کار به نام اصلاح پیش می رود اما نه تنها مشکلی حل نشود، بلکه مشکلی جدید را دامن زند.
4- دولت: قوه مجریه به خاطرداشتن نقش مستقیم در فراز و نشیب سازندگی کشور و داشتن نقش اجرایی در اداره امور سیاسی، فرهنگی و اجتماعی، تماس بیشتری با اقشار مردم دارد. پس دور از انتظار نیست که در بسیاری از زیبایی ها و فرازها و چه بسا کاستی ها و کمبودها، دولت اولین نهاد مورد بازخواست یا تشویق باشد. در این برهه زمانی حساس، لازم است دولت خدمتگذار، ضمن داشتن سعه صدر بیشتر نسبت به فضای انتقادی انتخابات، با گامی مصمم تر به سمت اهداف چشم انداز نظام جمهوری اسلامی قدم بردارد.
5- نامزد های انتخاباتی: کسی که قدم در عرصه نمایندگی مردم می گذارد، باید همیشه این دیدگاه امام(ره) را در نظر داشته باشد که ایشان مجلس ر ا"عصاره فضیلت ها" می دانستند.
بنابر اصول اخلاقی و در راستای پیشبرد اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی، اگر کسی با تمام علم یا توانایی هایی که در موارد خاص دارد، در خود توان نمایندگی مجلس را نمی بیند، یا دیگری را شایسته تر برای این منصب می داند، باید این کرسی را به دیگری بسپارد تا باعث تباهی دنیا و آخرت خود و دیگران نشود. آنچه در انتخابات از احساس وظیفه مهم تر است، تشخیص درست وظیفه است. چه بسا وظیفه فردی نامزد شدن و وظیفه دیگری دفاع از او و رای دادن به او باشد.
چرا گاهی همه احساس می کنیم وظیفه و محل خدمت تنها یکی است و آن هم عبارت است از" نماینده مجلس یا رییس جمهور شدن"؟! خیلی ها از نماینده های مجلس می گویند برای خدا و خدمت به مردم آمده ایم ولی کاش برخی هم می گفتند ما به خاطر خدا و خدمت بهتر به مردم، نامزد نشدیم تا دیگری که بهتر و تواناتر است بتواند در این جایگاه قرار گیرد.
از جمله آسیب ها برای نامزدهای نمایندگی، استفاده از اهرم تخریب نمایندگان قبل یا نامزدهای دیگر برای رسیدن به این جایگاه خدمت است. در صورتی که تخریب دیگران، نه تنها شروع خوبی برای خدمت نیست، بلکه علاوه بر کاستن از شخصیت فرد تخریب کننده در چشم مردم، کاری خلاف اخلاق اجتماعی و مورد مذمت تمام جوامع بشری و خوش خدمتی به دشمنان نظام است. تخریب دیگری که چه بسا او نماینده آتی مجلس باشد، به پیشواز رفتن در تخریب یکی از مسئولیت های نظام است که تا سال ها آثار آن بر جای می ماند. / عبدالرضا بختیاروند _ دانش آموخته حوزه علمیه قم
/909/ ی701/
ارسال نظرات