رضاخان موجب جدایی حوزه از دانشگاه شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام حسین سوزنچی، عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق (ع) در نخستین کنگره بین المللی علوم انسانی اسلامی که از روز گذشته در تهران آغاز شد با اشاره به چالش برانگیز بودن بحث درباره علوم دینی گفت: بحث درباره علم دین به دلیل اختلاف نظرات و مبناها یا سوء تفاهم و جنجال سیاسی چالش برانگیز است. علم در ایران در گذشته به علت هجمه های فراوان از دین جدا شد و این امر در زمان رضاخان به اوج رسید و دو نهاد جداگانه به نام حوزه و دانشگاه بوجود آمد.

وی افزود: در اوایل از لزوم تطبیق دین با علم سخن گفته می شد و کم کم عده ای علم را تحریم کرده و عده دیگر نیز دین را تحریم کردند و در حاضر نیز در ایران، دین در کنار علم قرار گرفته که از آن به عنوان اسلام سازی علوم یاد می شود.

حجت الاسلام سوزنچی تصریح کرد: اقدامات تشکیلاتی و سازمانی فراوانی در جهان اسلام برای اسلامی سازی علوم آغاز شده است و ایران نیز در این امر تلاش های فراوانی انجام می دهد. از دغدغه نظام سازی نظیر کتاب «اقتصادنا» شهید صدر، تک نگاری تلفیقی از علوم جدید و آیات و روایات، تاسیس دانشگاه، سازمان و فرهنگستان اسلامی و به راه افتاده فلسفه شناسی در روانشناسی می توان به عنوان مراحل اسلامی شدن علوم انسانی یاد کرد.

عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق (ع) اظهار داشت: توجه به مبنای فکری افراد از اهمیت بسیاری برخوردار است، ممکن است فردی ادعای مخالفت با علوم اسلامی داشته باشد، اما درعین حال دارای افکار و نظریاتی است که به کار علوم دینی بیاید، در طرف مقابل نیز افرادی وجود دارند که ادعای حمایت از علوم دینی دارند، لیکن افکار آنان با علوم دینی مغایر است.

وی به دلایل مخالفت های صورت گرفته با تلفیق علم و دین اشاره کرد و ادامه داد: مخالفان علوم دینی به دو دسته تقسیم می شوند؛ دسته اول کسانی هستند که اعتقاد دارند شناخت صحیح یا در علم است و یا در دین، دسته دوم نیز افرادی هستند که علم و دین را متمایز از هم می دانند.

حجت الاسلام سوزنچی تاکید کرد: این دو گروه دارای عقاید خاصی هستند، عقیده اول آنست که روش علم، تجربی است و بکار بردن آموزه های دینی در تجربه هیچ سودی برای علم ندارد، عقیده دوم نیز بر این پایه استوار است که عقل آدم نارساست و باید تنها به دین روی آورد، عقیده سوم نیز می گوید که علم مربوط به دنیاست و دین مربوط به آخرت و عقیده چهارم اینست که دین، هدف یک چیز و علم نوین نیز هدف چیز دیگری است.

استاد حوزه و دانشگاه به بررسی موافقان علم دینی پرداخت و بیان داشت: موافقان علم دینی اعتقاد دارند که واقعیت را تنها با حس نمی توان پذیرفت و وحی و دین نیز درباره دنیا و آخرت ما حرف دارند، دسته اول معتقدند که باید همه چیز را بر دین عرضه کرد و دسته دوم بر این باورند که دین را باید به عنوان مؤلفه وارد دین کرد.

وی در پایان با اشاره به این که هر علمی دارای سه مولفه باشد، اسلامی و دینی است خاطر نشان ساخت: اولا اینکه مبانی معرفتی درستی دارد، ثانیا منبع معرفتی آن درست باشد و ثالثا با آیات اسلامی هماهنگ باشد./980/202/ک