نشاطی پسندیده است که در اثر مزاج و روحیه سالم ایجاد شود
به گزارش خبرگزاری رسا، کتاب«نسیم هدایت، رهنمودهای بزرگان به طلاب جوان» تدوین شده از سوی علی وافی، دربردارنده چهل پرسش و پاسخ درباره آداب و رموز طلبگی و صد‌ها نکته آموزنده درباره شیوه طلبگی است. با توجه به اهمیت طرح این مباحث برای طلاب به ویژه طلاب جوان و تازه‌وارد به حوزه‌های علمیه، خبرگزاری رسا اقدام به انتشار بخشی از محتوای این کتاب کرده است. در بخشی از این کتاب، حضرت آیت‌الله مصباح یزدی به این پرسش که« برای حضور با نشاط در جلسات درس و بهره برداری بیشتر از درس استاد چه مقدماتی لازم است؟ و قبل از شرکت در جلسه چه نکاتی را باید رعایت کرد؟» این‌گونه پاسخ داده است: ما یک نشاط طبیعی داریم که با حفظ سلامتی بدن و رعایت اصول بهداشتی حاصل می‌شود. اگر آدم تغذیه مناسب داشته باشد، کمبود غذایی نداشته باشد، پرخوری هم نکند، مقید به رعایت امور بهداشتی باشد، به استراحت و خواب و خوراکش هم برسد، می‌تواند آدم با نشاطی باشد. خود این‌ها هر کدام یک مسأله‌ای است که چون مزاج‌ها هم فرق می‌کند، نوع و اندازه آن هم در افراد متفاوت است. اگر آدم غذای کافی «نه این‌که غذای زیاد»، تحرک کافی و ورزش «ورزش مناسب» داشته باشد که بتواند نیاز بدن را تأمین کند و انرژی جوان را تخلیه کند و امکان استفاده از هوای سالم را نیز داشته باشد، به طور معمول، موجب نشاط طبیعی انسان می‌شود، ولی غیر از این نشاط طبیعی، یک نشاط روانی هم هست، بعضی‌ها به دلایلی، مثلاً به دلایل خانوادگی، مشکلات اقتصادی، یا شرایط زندگی گذشته‌شان، افراد بدبینی هستند. در نتیجه گوشه گیر، غصه خور و خیلی زود رنجند. چنین کسانی حتی اگر از لحاظ مزاجی هم سالم باشند، معمولاً زندگی با نشاطی ندارند، بلکه بیشتر در حالت افسردگی و بدبینی به سر می‌برند و طبعاً در رفاقت آن طور که باید صمیمی نیستند، چون همان روح بدبینیشان باعث می‌شود کمتر به دیگران اعتماد کنند و حاضر نیستند خیلی با اشخاص معاشرت داشته باشند و معاشرت با این گونه افراد نیز توصیه نمی‌شود که «افسرده دل افسرده انجمنی را». پس برای ایجاد نشاط، دو دسته از عوامل را باید رعایت کرد. یک دسته عوامل طبیعی و بدنی، مثل خواب، خوراک و حرکت، که اگر به طور متعادل انجام گیرد موجب نشاط می‌شود. یکی هم نشاط روحی و روانی است که به دست آوردن آن به آسانی مقدور نیست. بی نشاطی در بعضی افراد ممکن است علل تربیتی داشته باشد و در بعضی افراد به علت عادات بدی باشد که دارند و این‌ها کسانی هستند که دلشان می‌خواهد ولنگاری کنند. تنبل هستند و نمی‌خواهند درس بخوانند، کار کنند یا مسؤولیتی را بپذیرند. این‌ها به دنبال هوا و هوس هستند، ولی برای توجیه کارشان این‌طور وانمود می‌کنند که می‌خواهند نشاط داشته باشند و این نشاط کاذب است. این‌گونه نشاط نه برای خود او مفید است و نه هیچ‌وقت چنین رفیقی می‌تواند برای دیگران مفید باشد. پس این‌ها را باید از هم تفکیک کرد. نشاطی پسندیده است که در اثر مزاج سالم و روحیه سالم ایجاد شود و از آفات روحی و روانی مثل زود رنجی، بدبینی، ناامیدی، سرخوردگی و... به دور باشد. این که کسی از صبح تا شب، به جوک گفتن و مسخره بازی و ولنگاری بپردازد و اسمش را نشاط بگذارد، تنها وسوسه شیطان است. این نشاط نیست، بازی است و شیطان می‌خواهد بدین وسیله انسان را فریب دهد تا او را از راه صحیح باز دارد. اما اگر کسی با وجود داشتن بدن سالم، باز هم احساس خمودی و کسالت به معنای واقعی می‌کند، علل روحی و روانی و تربیتی دارد که باید برای رفع آن با کارشناس مشورت کند. 997/پ202/ن