همدل شدن با دیگران با گوش دادن به حرف‌های آن‌ها
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، خانم لطفی، کارشناس و روان شناس تربیتی در برنامه صبح روشن که از رادیو معارف پخش می‌شد، به ارائه بحث آثار همدلی پرداخت و گفت: مهارت همدلی مانند هر مهارت دیگر نیاز به تمرین و ممارست دارد، برای بیان همدلی باید اصولی را رعایت کرد که اولین آن‌ها خوب گوش کردن یا گوش کردن فعال است.
وی ادامه داد: گوش کردن فعال یعنی برای این‌که برخورد همدلانه نشان دهید باید کارهای دیگر را کنار بگذارید و به صورت طرف مقابل نگاه کنید و به او گوش دهید، او را مطمئن کنید که سراپا گوش هستید و تمام حواستان جمع حرف‌های او است، دومین مسئله این است که به احساسات و هیجانات طرف مقابل اهمیت دهید و سعی کنید احساسات او را درک کنید و در صدد نصیحت او نباشید.
این کارشناس تربیتی اظهار داشت: فردی که مشکلی دارد و این مشکل را با شما در میان می‌گذارد، قبل از این‌که نیاز به راهنمایی و نصیحت شما داشته باشد نیاز به توجه شما دارد، نیاز دارد که او را درک کنید و حالت هیجانی او را متوجه شوید، برای این کار ابتدا باید خود را جای او بگذارید و از دیدگاه او به مشکل نگاه کنید تا بتوانید احساسات او را تجربه کنید.
خانم لطفی ابراز داشت: سومین مسئله این است که بعد از درک احساسات و هیجانات طرف مقابل، از تکنیک انعکاس احساس استفاده کنید، این تکنیک بسیار ساده‌ای است، فقط کافی است همان کلمات و جملاتی که طرف به کار می‌برد را به او برگردانید، مثلاً فرزندتان به شما می‌گوید که فقط به خاطر چند اشتباه جزئی نمره‌ام کم شد، در این حالت اگر شما بگوید تو همیشه بی دقتی، قطعاً او را از گفتن این جمله پشیمان می‌کنید.
وی افزود: هرگز در ارتباطات خود با دیگران، به دنبال ارزیابی او نباشید، چرا که اغلب افراد فکر می‌کنند که یا باید احساسات و نظرات طرف مقابل را رد کنند و یا به نوعی نظرات خودشان را به طرف مقابل تحمیل کنند، در حالی که ارتباطی که این گونه شکل می‌گیرد هر دو طرف را دچار مشکل می‌کند و تداوم پیدا نمی‌کند، چون هدف ارتباط برقرار کردن رسیدن به آرامش است.
این روانشناس و کارشناس تربیتی بیان داشت: هرگز طرف مقابل را سرزنش نکنید، نگویید تقصیر خودت است، همیشه این مشکل را داری و هیچ گاه مشکل او را بزرگ‌تر و کوچک‌تر از حد خودش نشان ندهید، مثلاً نگویید این که مشکلی نیست، یا مثلاً نگویید عجب مکافات بزرگی با این مشکل چکار می‌کنی؟ با بزرگ یا کوچک کردن مشکل، به آشفته شدن روانی او دامن می‌زنید.
خانم لطفی اظهار داشت: برای ایجاد همدلی با فرزندان به خصوص نوجوانان باید اصولی را رعایت کنیم، کسانی که فرزند نوجوان دارند می‌دانند، سرکشی و طغیان او چه فضای آزاردهنده‌ای ایجاد می‌کند، وقتی نوجوان‌ها مخالفتشان را با سر و صدا بیان می‌کنند و ترسشان از بزرگ‌ترها می‌ریزد ممکن است دچار انحراف شوند.
وی ادامه داد: اگر والدین نوجوان را درک نکنند، نوجوان احساس می‌کند که دنیای والدین متفاوت با دنیای او است و با او همدل نیستند، برای رفع این مشکلات و رسیدن به همدلی با نوجوانان، اولین گام عدم اعمال اجبار در پذیرش تفکر والدین است، وقتی والدین می‌خواهند نوجوان را با معیارها و ملاک‌های خودشان موافق کنند، اغلب با سرکشی نوجوانان مواجه می‌شوند.
خانم لطفی در ادامه گفت: دومین گام، خودداری از نظارت‌های بازپرس گونه است، چون اغلب سبب بی اعتمادی شده و دیگر نوجوان مسائلش را با والدین مطرح نمی‌کند، بهتر است والدین از راه دور و غیر مستقیم رفتار فرزندانشان را زیر نظر بگیرند، و گام آخر، والدین باید توجه داشته باشند که نوجوانان در مقابل سؤالاتی که با چرا شروع می‌شود حالت خصمانه به خودشان می‌گیرند و هنگام بیان احساسات از سؤال و سرزنش و تحقیر متنفرند.
این کارشناس و روانشناس حوزه خانواده در پایان خاطر نشان کرد: اگر می‌خواهید با دیگران و با فرزندانتان همدل باشید، به جای فکر کردن به تحقیر، سرزنش، نصیحت و بازپرس شدن، بهتر است فقط گوش دهید و خود را جای طرف مقابل بگذارید، گاهی گوش دادن و سکوت کردن می‌تواند باعث همدلی و کمک به دیگران شود. /9194/پ202/ع