فلسفه تکرار نام خدا تا قطع کامل یک نفس

«مِنْ أَیْنَ لِیَ الْخَیْرُ یَا رَبِّ وَ لا یُوجَدُ إِلا مِنْ عِنْدِکَ وَ مِنْ أَیْنَ لِیَ النَّجَاةُ وَ لا تُسْتَطَاعُ إِلا بِکَ لا الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْ عَوْنِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ لا الَّذِی أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَیْکَ وَ لَمْ یُرْضِکَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِکَ یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِّ؛ پروردگارا از کجا برایم خیرى هست، درحالى‏که جز نزد تو یافت نمى‏شود، و از کجا برایم نجاتى است درحالى‏که جز به تو فراهم نمى‏گردد، نه آن‏که نیکى کرد از کمک و رحمتت‏ بى‏نیاز شد، و نه آن‏که بدى کرد و بر تو گستاخى روا داشت، و تو را خشنود نساخت از عرصه قدرتت بیرون رفت. پروردگارا، پروردگارا، پروردگارا».