از روحانیت جدا نباشید که سرداران نهضت و امامان ملت هستند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کرمانشاه، شهید والامقام محمد خزایی در تاریخ پنجم مهرماه سال 1346 در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود.
شهید خزایی پدرش محمدعلی و مادرش خاور نام داشت، وی با علاقه بسیاری که به فراگیری علوم دینی داشت تحصیلات خود را در حوزه علمیه به پایان رساند.
شهید محمد خزایی از طرف لشکر 2 انصارالحسین (ع) همدان به جبهه جنوب کشور اعزام گردید و در مورخه یکم تیرماه 65 در اردوگاه باهنر اهواز به درجه رفیع شهادت نایل گردید، پیکر پاک شهید خزایی در مزار شهدای شهرستان کنگاور به خاک سپرده شد.
وصیت نامه شهید حجت الاسلام محمد خزایی
«بسم الله الرحمن الرحیم»
هم اکنون که تصمیم گرفتهام چند کلامى به عنوان وصیت نامه ذکر کنم روزى است که ان شاءالله چند لحظهاى به عملیات باقى نمانده است و به قول برادران مسؤول لحظاتى شبیه به شب عاشوراى حسین (ع) مىماند که ما در این وادى جمع شدهایم.
اکنون مرگ را جلو چشم خودمان مشاهده مىکنیم یک عده شهید خواهند شد، یک عده اسیر و عدهاى مجروح خواهند شد، خدایا در یک چنین لحظهاى تو شاهد هستی فقط آرزوى قلبى حقیر این است که از این چند حال هر کدام نصیب من شد تو راضى باشى هم چنان که امام حسین (ع) فرمودند (الهى رضن برضائک) ما هم راضى هستیم بر رضاى تو .
خدایا تو شاهد باش که من خود را دربین این عزیزان جان برکف که واقعا مجاهدان فى سبیل الله هستند حقیر مىدانم، اما شما اى پدر و مادر و برادران و خواهران عزیزم بدانید که ما از قافله عقب ماندهایم بفرموده اولین امام معصوم حضرت على علیه السلام که در ترغیب اصحاب خود به جهاد و تعلیم آداب و رسوم جنگ فرمود: «سوگند به خدا اگر از شمشیر فرار کنید از شمشیر آخرت به سلامت نمىمانید».
پدر و مادر عزیزم از شما عاجزانه مىخواهم که در مرگ من بىتابى نکنید و یاد آورید کربلاى حسین (ع) را و ثانیأ آن خانوادههاى چند شهید داده را که مثل کوه استوار ایستادهاند و با مقاومتشان مشت محکمى بر دهان دشمنان اسلام مىزنند.
از روحانیت جدا نباشید که سرداران نهضت و امامان ملت هستند در هر انقلاب اسلامى به خصوص انقلاب ایران.
در پایان از قول من به تمام دوستان و آشنایان سلام برسانید و از پدر و مادر و برادران و سایرین که حقى بر گردن بنده دارند حلال خواهى بکنید، از همگى شما خداحافظى مىکنم و همگى شما را به خداى بزرگ مىسپارم.
به امید به بالین رسیدن امام حسین(ع) در آخرین لحظات جان دادن و نوشیدن آب از دست مولا على (ع)./857/ت303/ی
تو را می بوسم،(دایی)
بدان که تا ابد
در قلب مایی
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم