کفاره قضای روزه نباید با فدیه مخلوط شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام حسین وحیدپور ظهر امروز در آیین بیان احکام شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(س) که در محل شبستان بزرگ امام خمینی(ره) برگزار شد به تشریح احکام فقهی روزه‌های قضای عمدی پرداخت و گفت: کفاره روزه را می‌توان هم به صورت غذای پخته و هم به صورت غذای خام پرداخت کرد.
کارشناس مسائل فقهی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه اگر کفاره به صورت غذای پخته بخواهد توزیع شود وزن غذا ملاک سنجش میزان کفاره نیست، اظهار کرد: به عنوان مثال در غذای پخته ممکن است حدود ۷۰ تا ۸۰ گرم برنج برای یک نفر مصرف نشود؛ این در حالی است که مواد خام باید حتماً ۷۵۰ گرم مواد غذایی توزیع شود.
استاد حوزه علمیه قم به موضوع فقهی فدیه اشاره کرد و گفت: در مساله فدیه می‌توان فدیه سی روز ماه را به یک نفر فقیر پرداخت؛ این در حالی است که در روزه خواری عمدی باید کفاره یک روز به ۶۰ نفر مستحق و فقیر پرداخت شود.
حجت‌الاسلام وحیدپور با بیان اینکه گاهی برخی از مؤسسات که اقدام به دریافت کفاره و فدیه می‌کنند، کفاره عمدی را با فدیه مخلوط می کنند، اظهار کرد: این عمل از نگاه شرع جایز نیست؛ بنابراین خود پرداخت کننده کفاره روزه عمدی باید به مؤسسات مسؤول تأکید کند که این مقدار کفاره متعلق به کفاره روزه خواری عمدی است تا با کفاره فدیه مخلوط نشود.
کارشناس مسائل فقهی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه پول کفاره نباید فقیر پرداخت شود، گفت: حتماً باید فقیر اطعام شده و به اندازه عرف که فقیر را سیر کنید باید به فقیر غذای پخته یا مواد غذایی خام داده شود.
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه اگر کسی در ماه مبارک رمضان کفاره روزه خواری عمدی بر عهده دارد و توان پرداخت کفاره تعیین شده از سوی شرع مقدس را ندارد می‌تواند به اندازه توان و تمکن خود اقدام به پرداخت کفاره کند، اظهار کرد: باید مکلف در نظر داشته باشد که پرداخت کفاره در حد توان کفایت می‌کند؛ این در حالی است که در مورد میزان باقی‌مانده کفاره می‌تواند در محضر خداوند متعال استغفار کند و در مسیر زندگی خود اگر روزی توانمند شود می‌تواند میزان باقی‌مانده را پرداخت کند.
وی در پایان به مساله فقهی در احکام روزه اشاره کرد و گفت: از نظر رهبر معظم انقلاب «تبعیت زن و فرزند از سرپرست خانواده در صورتی است که آنها به صورت مستقل تصمیم نمی‌گیرند و آن هم در جایی است که بنا دارند بمانند یا بنا دارند زندگی کنند. اما جایی که مثلاً وطن شوهر بوده و الان هم هست و الان آنجا زندگی نمی‌کنند زمانی که به وطن شوهر مسافرت می‌روند اگر وطن زن و بچه‌ها آنجا نباشد، یعنی خانم آنجا زندگی نکرده است و بچه‌ها آنجا به دنیا نیامده‌اند و اصلاً آنجا با هم زندگی نکرده‌اند، زن و فرزند تابع شوهر نیستند و اگر قضد ۱۰ روز نکنند نمازشان شکسته است و روزه‌شان هم صحیح نیست.»/۸۳۷/پ202/ی