ذکر زبانی و قلبی مقدمه رسیدن به ذکر عملی هستند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام حسین رضوانی، کارشناس مسائل مذهبی، شب گذشته در مسجد الزهرا(س) اصفهان، گفت: یک دسته از کسانی که در قرآن بسیار مورد مذمت قرار گرفته اند، غافلین هستنند، در مقابل غافلین ذاکرین قرار دارند، به هر میزان که انسان ذاکر خداوند است، به همان میزان هم غافل نیست.

وی ادامه داد: ذکر می تواند زبانی، قلبی و یا عملی باشد، گاهی انسانها فقط ذکر زبانی دارند و به نوعی ذکر لقلقه زبان آنهاست و اصلاً توجهی ندارند و فکر آنها در جاهای دیگر سیر می کند، گاهی هم فقط ذکر قلبی داریم، مرتبه ذکر قلبی از زبانی و ذکر عملی از ذکر قلبی بالاتر است، ذکر عملی بهترین نوع ذکر است.

کارشناس مسائل مذهبی افزود: ذکر زبانی وقتی ارزش دارد که به ذکر قلبی منجر شود، ذکر قلبی هم هنگامی ارزش بیشتری دارد که به ذکر عملی منجر شود، گاهی می بینیم شخصی در مسجد در حال گفتن ذکر سبحان الله است و در میان اذکار یک غیبت هم می کند، این به معنای این است که آن ذکر فقط زبانی است و به ذکر قلبی و عملی منجر نشده است، اگر ذکر زبانی به ذکر عملی برسد، نور علی نور است.

انجام عبادات و همنشینی با انسانهای مؤمن سبب توجه قلب به خدا و دوری از غفلت می شود

حجت الاسلام رضوانی بیان داشت: ذکر عملی به این معناست که ما در هر حالتی که هستیم دستور خداوند را اجرا کنیم و از وسوسه های نفس اماره و شیطان دور شویم، مثلاً اگر انسان در مجلسی نشسته است و شخصی دارد غیبت مؤمنی را می کند، شخص ذاکر الله باید او را نهی کند و حرف او را قبول نکند و از حیثیت مؤمن در غیبت او دفاع کند، در این زمانها شیطان انسان را تحریک می کند که چیزی بر غیبت شخص دیگر بیفزاییم و حرف او را تصدیق کنیم.

وی اظهار داشت: غفلت مراتب مختلفی دارد و همه ما به نوعی غافل هستیم، اما مراتب غفلت در افراد مختلف متفاوت است، هر قدر که به یاد خداوند باشیم و خودمان را تربیت کنیم تا در شرایط مختلف بتوانیم دستور خداوند را اجرا کنیم، به همان میزان پیشرفت می کنیم و از غفلت دور می شویم.

کارشناس مسائل مذهبی افزود: درست است که ذکر عملی از قلبی و ذکر قلبی از زبانی بالاتر است، اما باید بدانیم که ذکر زبانی مقدمه ذکر قلبی و ذکر قلبی مقدمه ذکر عملی است، اگر در جلسات مذهبی شرکت نکنیم و از اذکار الهی که از ناحیه قرآن و اهل بیت(ع) به ما رسیده استفاده نکنیم و قلبمان متوجه به الله نشود، طبعاً در عمل هم ذاکر نخواهیم بود، پس اهمیت ذکر زبانی و قلبی هم بسیار بالاست، قلب انسان در اثر عبادات ظاهری و همنشینی با انسانهای متقی متوجه خداوند می شود و کسی که قلبش مرتب متوجه االله باشد از معاصی دوری می کند و ذاکر عملی خداوند می شود، پس باید رابطه خود را با مسجد  و علما و مؤمنان و عبادات همیشگی کنیم تا از غفلت و آثار سوء آن دور بمانیم./202/869/ب1