شیرمردی از بیشه ایثار و شهادت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، شهادت قله معرفت و کمال است و شهید ایستاده بر قله رفیع عشق و معرفت.

شهدا شمع محفل عشق اند و روشنی بخش طریق شیدایی؛ جان می دهند و در بوستان عشق سامان می گیرند.

شهید پر می گشاید و به معراج می رود تا داغ عشق را در آغوش معشوق تسلی بخشد و نغمه وصال سر می دهد و به وصال می رسد.

شهدا عارفان حقیقی مکتب عشق اند و سفیران معرفت الهی در میان دنیازدگان عصر جهالت نوین و ظلمت های خودپرستی.

شهید بر محور عشق الهی طواف می کند و نعلین تعلقات از پای درآورده و در مطاف عشق فنا می شود و در طریق معرفت بقا می یابد.

شهید حجت الاسلام مجید محمدی از پیرمرادان طریق عشق و عرفان است که دل به عشق سپرد و سر در ره معشوق باخت و جان را متاع معامله با جانان کرد.

محاسن سفید او نشان از عمری عبودیت و بندگی است که در طریق عشق و معرفت، آن به آن در گذران بوده و او را به معراج عشق کشاند.

او که در چهارمین روز آخرین ماه تابستان سال 46 به جهان خاکی پای نهاد، عمری در داغ وصال سوخت تا اینکه این روحانی بی آلایش و پاک ضمیر که درس خارج حوزه را رها کرده و به لشکر عشق پیوسته بود، شربت وصال بنوشد.

سوریه قرارگاه آرامش روح ملکوتی این پیر طریق عشق بود و عملیات آزادسازی نبل و الزهراء این موعد الهی.

در حالی که تقویم روزگار در خانه نوزدهم بهمن ماه 94 ایستاده بود، شیرمردی از دیار عشق آسمانی شد و روحش قرین عشق الهی شد و پیکر مطهرش در گلزار شهدای شوشتر آرام گرفت.

این شهید بزرگوار در وصیت نامه اش این گونه خط عشق و بصیرت را ترسیم می کند:«همیشه سعی کنید انسان زندگی کنید و انسانیت را در خود پرورش دهید و با اعمال و رفتار و زندگی درست خود به دیگران بیاموزید که انسان باشند و نتیجه این انسانیت کمک خداست که توفیق فهم دین را زیاد می کند. دین و دیندار بودن و دیندار ماندن را از راه عقل و تفکر و اندیشه بیاموزید تا از دیندار بودن لذت ببرید و عاشقانه خداوند را پرستش کنید.»/872/ت302/ی