در زمان مخاطره دین تقیه جایز نیست
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا دراصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در جلسه تفسیر قرآن صبح امروز که بعد از تدریس درس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه صدر بازار برگزار شد، گفت: کسانی که بدون علم مسائلی را به دین ربط می دهند، به خداوند ایمان ندارند.
وی در تفسیر آیه صد و پنجم سوره نحل که می فرماید«إِنَّمَا یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْکَاذِبُونَ» افزود: تنها کسانی به خداوند نسبت کذب می دهند که ایمان به آیات الهی ندارند و قرآن می فرماید منحصراً این افراد کاذب هستند؛ این آیه به افرادی که به پیامبر(ص) تهمت شاگردی شخصی را می دادند را می دهد؛ برخی می گفتند پیامبر(ص) شب ها نزد فلان شخص می رود و فردا آیاتی را تلاوت می کند و به خداوند نسبت می دهد و قرآن می فرماید، پیامبر(ص) مؤمن بالله هستند و هرگز چیزی را به خداوند نسبت نمی دهند.
آیت الله مهدوی اظهار کرد: از این آیه متوجه می شویم افرادی که با اراده خودشان مسائلی را به دین ربط می دهند در حالی که هیچ اتباطی به دین ندارد، به خداوند ایمان ندارند.
استاد اخلاق حوزه علمیه با بیان این که دین نباید ملعبه دست کسی قرار بگیرد، گفت: افرادی که بدون آگاهی داشتن از امور دینی به سؤال کنندگان پاسخ من درآوردی می دهند به روز خداوند و روز قیامت اعتقاد ندارند.
وی در تفسیر آیه صد و ششم سوره نحل که می فرماید«مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإیمَانِ وَلَکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ» و با بیان این که کفر حقیقی آن است که قلبی باشد، اذعان کرد: در تفسیر این آیه گفته اند، پدر و مادر عمار یاسر زیر شکنجه به شهادت رسیدند ولی حاضر نشدند الفاظ کفر آمیز را بر زبانشان جاری کنند ولی عمار یاسر نتوانست شکنجه ها را تحمل کند و الفاظ کفرآمیز بر زبانش جاری کرد و آزاد شد؛ برخی با شنیدن این خبر به عمار یاسر طعنه می زدند به همین سبب عمار یاسر با ناراحتی فراوان خدمت پیامبر(ص) رسید و مسأله را بازگو کرد، پیامبر(ص) به او فرمودند تو کافر نشده ای و از این به بعد اگر باز هم چنین اتفاقی افتاد می توانی الفاظ کفرآمیز بر زبانت جاری کنی.
آیت الله مهدوی با بیان این که تقیه کردن شرایطی دارد، توضیح داد: در شرایط عادی که جان انسان در مخاطره قرار می گیرد، تقیه کردن لازم است ولی تقیه کردن هم استثنائاتی دارد، استثناء در تقیه کردن زمانی است که اگر انسان تقیه کند و دین را بازگو نکند، دین در مخاطره قرار می گیرد، به همین سبب باید جانش را فدا کند ولی برای حفظ جانش تقیه نکند.
نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: در مسأله امر به معروف و نهی از منکر نیز اگر دین به مخاطره می افتد نباید از ترس این که جانمان به خطر می افتد امر به معروف و نهی از منکر را کنار بگذاریم و این مسأله به وضوح در کربلا و رفتار امام حسین(ع) قابل مشاهده است./867/۲۰۲/ب۱