آیا کسی هست آتش‌به‌اختیار‌ها را یاری کند؟!
به گزارش خبرگزاری رسا، اسلام، دینی اجتماعی است که فعالیت‌های اجتماعی را به نسبت فردی بیشتر بها می‌دهد؛ چنانچه حتی برای فعالیت‌های فرهنگی جمعی هم راهکار‌های مختلفی ارائه کرده است؛ موضوعاتی، چون خمس، زکات، انفاق و وقف که خواه ناخواه درگیر موضوع فرهنگی در قالب دینی هستند از این دست به شمار می‌آیند. در این راستا بیش از ۵۰ سازمان و ارگان مستقیم و غیرمستقیم درگیر انجام فعالیت‌های فرهنگی هستند با این وجود فعالیت‌هایشان دیده نمی‌شود و چندان برای عموم ملموس نیست؟! اما چرا با وجود این سازمان‌های بزرگ که بیلان‌های کاری آن‌ها دهان پرکن است باز هم آتش‌به‌اختیار‌ها هستند که نیاز‌های فرهنگی جامعه را دنبال می‌کنند؟
امسال در نمایشگاه بین‌المللی کتاب در بین غرفه‌های کتاب، با کار‌های زیبایی از یک طراح آشنا شدم. از او پرسیدم چرا این تصویرسازی‌های زیبا و هنرمندانه با رنگ و بوی ارزشی در فضای مجازی که تشنه نگاه اسلامی است وجود ندارد؟ بهتر نیست چنین آثاری را به غیر از چاپ کتاب که شاید زیاد هم دیده نشود در فضای مجازی نشر بدهید؟! آن تصویرگر جوان گفت: «اتفاقاً من تصویرسازی‌های زیادی با مفاهیم مختلف قرآنی و فرهنگی برای سازمان اوقاف داشته‌ام، اما متأسفانه این سازمان تصویرسازی‌های من را فقط به صورت کتابچه چاپ می‌کند و در نگاه آن‌ها انتشار مجازی مطرح نبوده است و دنبال این کار هم نیستند.» اینجا بود که آه از نهادم برخاست.
مردم اموالشان را وقف می‌کنند تا به جامعه در راه اسلام سودی رسانند، اما گاه نگاه بسته و محدودی که تنها بیلان کاری برایش اهمیت دارد، تیراژ مکتوب را ملاک قرار می‌دهد؛ در حالی که هرچند چاپ کتاب اتفاق خوبی است، اما زمان‌شناسی و مخاطب‌شناسی هم در نشر آثار اهمیت دارد آن هم در شرایط کنونی که فضای مجازی گستردگی زیادی دارد و سهم بیشتر زندگی ما را به خود اختصاص داده است؛ و اینجا باز آتش‌به‌اختیار‌ها هستند که آستین همت بالا می‌زنند و بدون هیچ چشمداشتی با هزینه خودشان بدون هیچ حمایتی خلأ مدیران فرهنگی را در جامعه پر می‌کنند. سؤال اینجاست چرا وقتی بودجه و توان فرهنگی وجود دارد نگاه‌ها محدود است؟! البته در برخورد منصفانه باید گفت: این مسئله تنها به سازمان اوقاف ختم نمی‌شود؛ سایر ارگان‌ها و حتی رسانه‌ها هم در انتشار فعالیت‌های فرهنگی به‌خصوص فعالیت‌های آتش‌به‌اختیار‌ها وظیفه دارند.
چندی پیش در ایام فاطمیه یک مجموعه فرهنگی تصویرسازی زیبایی را از فضه شاگرد حضرت زهرا (س) برای اولین بار در فضای مجازی منتشر کرد، اما از آنجا که این مجموعه فرهنگی، وابستگی سیاسی و سازمانی به رسانه‌های مجازی موجود نداشت کارش دیده نشد و عملاً در نشر ناموفق بودند، زیرا از سوی هیچ حوزه‌ای حمایت نشدند. یادمان نرود وقف تنها به این نیست که مالی را وقف کنیم. گاهی همت یک آتش‌به‌اختیار را باید نشر داد و یاری کرد تا زمین نخورد و بتواند از توان و ظرفیت خود برای فعالیت فرهنگی استفاده کامل ببرد.
آن زمان که تقریباً ارگان‌ها و سازمان‌ها هنوز با فضای مجازی قهر بودند همین آتش‌به‌اختیار‌ها با دست خالی و همت بلند در فضای مجازی عکس‌نوشته تولید می‌کردند، اما حالا که بسیاری از سازمان‌ها، بودجه‌های هنگفتی برای تولید عکس‌نوشته و امثالهم کنار گذاشته‌اند حاضر به کار با آتش‌به‌اختیار‌هایی که سلیقه مردم را به این فضا کشیده‌اند نیستند. معمولاً بسیاری از ارگان‌ها یا با سربازان گرافیست به شکل رایگان بیلان کاری‌شان در فضای مجازی را پر می‌کنند یا با سفارش به شرکت‌های سکولار فعالیت فرهنگی دارند و حمایت از آتش‌به‌اختیار‌ها در بیلان کاری این ارگان‌ها جایی ندارد زیرا آنچه باید دیده شود آرم و نشان آن ارگان است نه آینده فرهنگی و مذهبی یک جامعه.
فیلم «کتاب قانون» نمونه خوبی در این‌باره است. فیلم خوش‌ساخت و زیبا و البته پرهزینه درباره زندگی یک تازه‌مسلمان در ایران که به یک سکولار نامقید سپرده شد. جدا از محتوای فیلم که ایرانیان را خرافاتی و عقب‌مانده به تصویر می‌کشید انتشار کلیپی از بازیگر زن این فیلم که درباره پشت صحنه و عقاید واقعی عوامل سازنده صحبت کرده بود نشان می‌داد نه مدیریتی در فعالیت‌های فرهنگی وجود دارد و نه سیاستی. گاهی مدیران به ظاهر مذهبی حتی با کار‌های فرهنگی‌شان سر تفنگ خود را به سمت آتش‌به‌اختیار‌ها گرفته‌اند تا آن‌ها را از میدان انقلاب بیرون کنند، اما آیا کسی هست که امر به معروف کند یا آتش‌به‌اختیار‌های جوان را یاری برساند؟!/۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: روزنامه جوان