معاونت پرورشی و ضرورت تقویت و توسعه آن

به گزارش خبرگزاری رسا، حسین هراتی، معاون پرورشی اسبق وزارت آموزش و پرورش در یادداشتی به موضوع معاونت پرورشی در وزارت آموزش و پروش از دیدگاه رهبر معظم انقلاب پرداخته؛ بخوانید:

مقام معظم رهبری:

«یک نکته دیگر در مورد آموزش و پرورش، مسئله معاونت پرورشی است که بنده در دوره های قبل و همچنین در این دوره، روی این مسئله تکیه کردم، تاکید کردم، باید جدی بگیرید این مسئله را... مسئله معاونت پرورشی، درخود آموزش و پرورش ، بسیار مهم است و راههای پرورش هم راههای علمی مهمی است.»

(دیدار فرهنگیان با مقام معظم رهبری 19/12/97)

در بیان ژرف و ارزشمند مقام معظم رهبری مدظله العالی سه نکته حساس و تعیین کننده وجود دارد:

تکیه و تاکید بر معاونت پرورشی

نشان دهنده اهمیت و نقش کلیدی معاونت پرورشی در وزارت آموزش و پرورش است که ایشان به دفعات متوالی مطرح نموده اند و با دو کلمه تکیه و تاکید اعتقاد دارند که هم بنیان و اساس است و هم حفظ و تداوم همه جانبه آن، ضرورت قطعی و اجتناب ناپذیر است.

خیلی مهم بودن پرورشی و راههای علمی

اصولا بهترین تعریف از تربیت، پرورش مطلوب استعدادهای درونی و ذاتی دانش آموزان است و تحقق این موضوع جز با ایجاد بستر و زمینه مناسب یعنی تزکیه فراهم نمی شود. در قران کریم سه بار تزکیه مقدم بر تعلیم آمده است و فقط یکبار تعلیم مقدم بر تزکیه و آن یک بار هم به قول مفسرین بزرگ- اگر جلوتر آمده است- تقدم رتبی است و نه ذاتی و امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام ( لا میراث کالادب) بزرگترین میراث و سرمایه ماندگار و جاودانه نسل بشر را تربیت میداند و بدیهی است که در این مسیر سترگو سرنوشت ساز بایستی با تمام توان و امکانات از دانش، آموزه ها و پیشرفت های علمی مبتنی بر وحی و تجربه بهره جست و استفاده نمود.

«پیگیری جدی»

ایشان از مسئولان آموزش و پرورش خواستار پایش و نظارت مستمر بر مسائل و مشکلات فراروی امر مهم و سرنوشت ساز تربیت دانش آموزان است و بالتبع مربیان امور تربیتی به عنوان افسران خط مقدم جبهه مقابله با توطئه ها، ناهنجاری ها، ترفندها و انحراف آفرینی های داخلی و خارجی در سطح مدارس، این کانون های انسان سازی و جامعه پردازی آیندهمی باشند و انتظار دارند تا از نزدیک و به صورت عینی و عملی ببینند که مسئولان در تقویت و توسعه این نهاد اصیل و سازنده چه تدابیر، برنامه ها و عملکردی ارائه خواهند داد.

و اما در ارتباط با تحقق موضوع به نظر نگارنده دو طرح گونه کوتاه مدت و میان مدت قابل تصور است.

الف: کوتاه مدت

 درطرح کوتاه مدت روی سه مولفه زیر باید برنامه ریزی و اقدام نمود:

1/الف: تامین معیشت لازم

برای برنامه ها و فعالیت های مطلوب تربیتی در مدارس که توام با پیچیدگی، سختی و صعوبت است و نوعا بر خلاف آموزش دیربازده و درونی می باشد و بایستی در عرصه های دشوار برخی ناهنجاری های خانوادگی، آلودگی های فضای مجازی، کجروی و انحرافات  متاثر از بعضی دوستان ناباب، اغواها و وسوسه های شیطانی و تحریکات جنسی روزافزون مقابله و مبارزه نماید و ضمن آسیب شناسی، آسیب زدایی نیز  داشته باشد، ضرورت دارد با توجه به چالش های یادشده و عدم گرایش به کار تربیتی به خاطر سختی و استرس زا بودن آن و در نتیجه کمبود نیروهای توانای تربیتی، به این تلاش ها، زحمات و وقت گذاری ها اهمیت و ارج لازم را قائل شویم و جبران مافات و ادای دین مناسب و درخور و شایسته داشته باشیم.

2/الف: ارتقای علمی و مهارتی

در این مورد باید از دو طریق پیگیری و اقدام نمود، نخست باید درب های دانشگاه های کشور بویژه دانشگاه فرهنگیان را در رشته های کارشناسی ارشد و دکتری برای مربیان گشوده و آماده سازی شود و با مساعدت های لازم سطح علمی و مهارتی آنها را بالا برد و ارتقا بخشید و از سویی نیز مرکز آموزش ضمن خدمت وزارت متبوع با برنامه ریزی جدید، دوره ها و کارگاه های آموزشی مبتلا به و مستمر را برقرار نماید، ضمن این که از طریق پایگاههای اطلاع رسانی وتعاملی نیز می توان روزآمدی و کارآمدی آنها را افزایش داد و توسعه بخشید.

3/الف: ارتقای معنوی و ارزشی

در دهه های گذشته دست کم موضوعات تربیتی و مربیان حداقل در حد شعار در بین مسئولان طراز بالای آموزش و پرورش به گونه ای مطرح بود اما سوگمندانه در سال های اخیر حتی در این میزان هم مضایقه و کوتاهی می شود تا آنجا که تصور می شود ما فقط وزارت آموزش هستیم و بس و تا آنجا دامنه آن بالا می رود که سالروز هشتم اسفند ماه که به نام تربیت و مربیان در این کشور ثبت و ضبط گردیده است و بیش از دو دهه در تقاویم کشور نهادینه شده است، بدون هیچگونه مراسم، تشویق، ترغیب، تقدیر و طرح مسائل تربیتی سپری می شود و طبیعی است که این گونه نگاه ها، بینش ها و عملکردها در صحنه عمل و اجرا، برای مربیان امور تربیتی که ناجیان غریق در سطح مدارس هستند، انگیزه و روحیه چندانی باقی نمی گذارد. لذا ضرورت دارد که به مصداق «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق» از این پاسداران دلسوز عرصه تربیت همواره حمایت و پشتیبانی معنوی و ارزشی بعمل آید.

ب: طرح میان مدت

باید در سه زمینه و عرصه «پذیرش»، «آموزش» و «کارآمدی» برنامه ریزی و اقدام نمود.

1/ب: در عرصه پذیرش و به کارگیری و اشتغال مربیان امور تربیتی باید از بین دارندگان مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و یا دست کم کارشناسی در رشته های تربیتی با شرایط خاص و ویژه برای ادامه تحصیل در دانشگاه فرهنگیان پذیرش نمود و از بعد گزینش نیروی انسانی علاوه بر دارا بودن صلاحیت های عقیدتی و سیاسی به عنوان شرط قطعی و لازم، شرایط کافی را نیز در ابعاد پذیرش در آزمون های علمی «رغبت سنجی»، «استعدادسنجی» و «شخصیت سنجی» بعمل آورد و سپس در صورت موفقیت درهمه این موارد، ورود مقدماتی آغاز شود.

2/ب: آموزش

در طی دوره های آموزش در دانشگاه بایستی یک بازنگری جدی و اساسی بر مبانی، اصول و سرفصل های آموزشی تربیتی صورت پذیرد و با توجه به این که موضوع مهم و تعیین کننده تربیت یک موضوع بین رشته ای محسوب می شود، علاوه بر آموزه های دینی که اساس و محور است مباحث روانشناسی، جامعه شناسی، علم ارتباطات و ... را مدنظر داشت و یک فرآیند جامع و مانع در مسیر تربیت آینده سازان را ترسیم و پیاده نمود، ضمن اینکه نظارت های مستمر اخلاقی برقرار بوده و محیط را نیز باید مساعد و مناسب پرورش همه جانبه توانمندی های فردی و اجتماعی دانشجویان قرار داد و در کلیه آموزه های یادشده اصل آینده پژوهی و آینده نگری باید حاکم و جاری باشد.

3/ب: کارآمدی

برای ایجاد کارآمدی مربیان امور تربیتی ضرورت دارد که یک نوع همکاری و تشریک مساعی در بین سه عنصر ارزشمند مدیر، معلم و مربی در مدرسه شکل واقعی بگیرد ، مدیریت مدرسه باید متکی بر اصالت و باور عمیق و همه سو نگرانه تربیتی باشد و مسائل تربیتی را زیربنا و تضمین کننده دانش سالم و سازنده در عرصه های مختلف زندگی بداند و معلم که دارای سه نقش تربیتی و الگوی سازنده در داخل کلاس، در محیط مدرسه و در فضای جامعه می باشد و مربی که رسالت مدار تربیت در کلیه برنامه ها و فعالیت های مدرسه و آماده سازی دانش اموزان برای نقش مفید و سازنده اجتماعی در بیرون مدرسه است، بایستی با عزم استوار و دست در دست همدیگر و با همفکری، هم اندیشی، برنامه ریزی و پیاده سازی آن ها گام های مشترکی را بردارند و چنانچه این همدلی و هماهنگی و تعامل مثبت و سازنده شکل بگیرد شاهد آثار اثربخش و سازنده ای  خواهیم بود و خدای نخواسته در صورت عدم اتفاق و هماهنگی بایستی به حداقل ها، آنهم به صورت پراکنده و متفرق اکتفا کنیم وخیل عظیم دانش آموزان و نسل آینده را بدون الگوی متحد و هماهنگ، هدایت گر و سعادت بخش رها سازیم که هرگز چنین مباد./۹۶۹/د102/ب1

منبع: فارس