۱۳ مرداد ۱۳۹۷ - ۱۵:۰۸
کد خبر: ۵۷۲۷۱۹
میرسلیم در گفت‌وگو با رسا:

استفاده ابزاری از دین راه را برای انحراف و فساد باز می کند

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تأکید کرد: استفاده ابزاری از دین قطعا توأم است با آلودگی به عدم اخلاص و ریا و از غلبه نفسانیات حکایت می کند که راه را برای انحرافات بعدی و نهایتا مفاسد هموار می سازد.
میرسلیمی

مصطفی میرسلیم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رییس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی در گفت‌وگوی اختصاصی با سرویس سیاسی خبرگزاری رسا درباره «استفاده ابزاری از مقوله دین در دوران کنونی» در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان تعریف روشنی از استفاده ابزاری از دین ارائه داد، گفت: هرگاه از مقدسات دینی یعنی خدا و پیامبر و قیامت و معصومان، کلام خدا و احادیث معصومان، اولیا و علمای دین و نزدیکی نسبی یا سببی به آنها برای رسیدن به اهداف عرفی و دنیوی نظیر؛ مال و مقام و شهرت و لذت مادی و مدرک اعتباری استفاده شود ، آن را «استفاده ابزاری از دین» می نامیم. زیرا دین و مقدسات و احکام و آموزشهای آن به صورت ابزار برای منویات غیر دینی در آمده اند.

وی اضافه کرد: اگر هدف غیر مشروع باشد به آن سوء استفاده می گوییم؛ و اگر غیر مشروع نباشد، چون فاقد اخلاص است، قابل تأیید نیست و مسیر را برای انحرافات بعدی هموار می کند. اخلاص یعنی کاری را برای خدا و تقرب به او و کسب خشنودی او انجام دادن و نه غیر آن.

میرسلیم در پاسخ به این سوال که آیا رفتار اطرافیان افراد مشهور و شاخص را می‌توان به آنها تعمیم داد، گفت: در جامعه ما به این نوع وابستگان و منسوبان نیز با همان نگاه می نگرند و می گویند آن شخصیت یا اشراف بر فعالیتهای منسوبان خود دارد و مورد تأیید او است پس استفاده ابزاری با واسطه صورت گرفته، یا اشراف بر رفتار آنها ندارد و در آن صورت احتمال سوء استفاده ابزاری تقویت شده است. مثال آن مطالبی است که در فرهنگ ما به آقازاده ها نسبت می دهند. آنچه مهم است خدشه وارد آمدن به حیثیت دینی است، در نظام مردمسالاری ما که به دینی بودن خود می بالد. حتی اگر منسوبان یکی از شخصیتهای نظام مقدس جمهوری اسلامی گرفتار انحراف شود، آن انحراف بنوعی به حیثیت آن شخصیت و به واسطه او، به تقدس نظام خدشه وارد می آورد.

وی با تاکید بر این نکته که استفاده ابزاری از دین تنها مختص به دوران کنونی نیست، بیان داشت: در طول تاریخ همواره دین مظلوم واقع شده و از آن استفاده ابزاری شده است؛ مثلا در تاریخ اسلام اصطلاح مشهوری وجود دارد به نام کلاه شرعی و مجموعه ای از حیله ها است که به ویژه رباخواران با آن سر و کار دارند تا رباخواری خود را به گونه ای آرایش دهند که ظاهر آن شرعی به نظر آید در حالی که در حقیقت قطعا ربا است. در این جا از ابزار دین استفاده شده تا معامله ای ربوی را که بنا به آیه قرآن جنگ با خدا است، مشروع جلوه دهند.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به رفتار برخی از کاندیداها در زمان انتخابات بیان داشت: وقتی در تبلیغات انتخاباتی، نامزدها خود را نزدیک به شخصیتهای دینی و علما و نمایندگان مراجع و رهبری معرفی می ­کنند، با بهره گرفتن از مزیت خویشاوندی یا آشنایی با بزرگان برای تأیید صلاحیت خود یا خدشه وارد آوردن به صلاحیت دیگران استفاده می ­کنند، یا با استفاده از جایگاه خادم قرآن خطاهای خود را موجه جلوه می ­دهند، از مناسباتی برای ویژه خواری استفاده می کنند، با پرداخت هایی جایگاه اعتماد برای خود کسب می­ کنند، با انگشتر عقیق و تسبیح شاه مقصود و اصطلاحا جانماز آب کشیدن مقدس مآبی پیشه می­ کنند، اینها همه استفاده ابزاری از دین است که بویژه بعد از پیروزی انقلاب شگردهای مختلف و متعددی به خود گرفته است.

میرسلیم درباره عواقب رفتار افرادی که نگاه ابزاری به دین دارند، گفت: استفاده ابزاری از دین قطعا توأم است با آلودگی به عدم اخلاص و ریا و از غلبه نفسانیات حکایت می کند که راه را برای انحرافات بعدی و نهایتا مفاسد هموار می سازد. بنابراین مقابله با آن بویژه در قالب نهی از منکر باید هوشیارانه جدی گرفته شود زیرا نه فقط با بازکردن راه بر مفاسد، جامعه را به تباهی سوق می دهد بلکه با صدمه زدن به دین و مقدسات موجب تضعیف اعتقادات و ایمان مردم و کاهش اعتماد آنها به نظام مردم سالاری دینی می شود و ممکن است آثار وخیم سیاسی و امنیتی از خود به جای گذارد./۸۵۶/ت۳۰۱/ق

ارسال نظرات