اصلی ترین انحراف در مراسم عزاداری امام حسین
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در تبریز، حرکت عاشورا به عنوان نقطه اوج مبارزه يک انسان با تمام وجود و امکانات مادي و معنوي در راه ايستادگي از ارزش ها و اعتقادات به حساب مي‌آيد و امام حسين به عنوان الگوي مبارزه در تاريخ اسلام شناخته شده است. حرکت عاشورا زماني آغاز شد که حاکميت مستبد سياسي عصر بسته ترين سياست را جهت سرکوب مخالفان خود به کار مي‌بست و حتي براي گرفتن تاييد و بيعت سياسي براي مشروعيت سياسي خود، قتل و غارت را مجاز مي‌دانست، سرنوشتي که بعد از رحلت پيامبر مکرم اسلام، پدر و مادر امام حسين نيز دچار چنان سرنوشتي گرديدند و به عنوان معلمان مکتب راستين و راهنماي امت از صحنه سياسي خارج کردند.
آن انحراف سياسي و اعتقادي اوليه در زمان امام حسين به نقطه اوج خود رسيده بود. در حاکميت سياسي عصر امام حسين، تبعيض طبقاتي، اشرافي گري روز افزون طبقه خواص، فقر فزاينده عمومي، سکوت علما، اباحه گري، بي‌اعتنايي عملي به اصول انساني و اسلامي در تمام صحنه‌ها و شهرها به وضوح خود را نشان مي‌داد، حرکت و قيام امام در چنين زماني آغاز گرديد. وقتي که اسلام همه ابناي بشر را اعضاي يکديگر معرفي کرده و برتري آنها را در صحنه اجتماعي با معيار مفيد بودن و خدمت رساني و ظلم ستيزي معرفي مي‌کرد بحث عرب و عجم راه انداختند و برتري اعراب را مطرح کردند و هرگونه پاسخگو بودن و پرسشگري از احکام سياسي را مخالفت با دين و مساوي با خروج از دين معرفي کردند.
از طرف ديگر در زمينه سازي و بعدا تقسيم منافع اقتصادي بين خوديها و برده سازي همگاني و تحميق عمومي زير سايه شعارهاي زيبا با رنگ و لعاب ديني از هر اقدامي دريغ نکردند و هرگونه مقاومت حتي از سوي فرزند صاحب مکتب ابتداء با تکفير و برچسب کافر و خارجي و سپس با شمشير جواب داده مي‌شد. «خارجي» برچسبي بود که به امام حسين چسباندند و به معني خارج شده از دين اسلام بود.
آري زماني که دين عامل تحميق و تبعيض و تفسيق و منفعت جوييهاي سياسي و اقتصادي قرار گيرد معلوم است حسين بن علي از چنين ديني خارج است. زيرا که اساس دين آشنايي انسان با خود و رفع هرگونه از خود بيگانگي از مقام جانشيني هستي بخش و وحدت يافتگي با کل هستي و درک موقعيت خويشتن در عصر خود براي حرکت تکاملي در تاريخ است. بررسي دقيق حرکت اباعبدالله در تاريخ اسلام نشان مي‌دهد که فرزندان وي نيز اين حرکت را در تمام دوران حيات خود ادامه مي‌دادند و شعار معروف امام صادق مبني بر اينکه هر روز عاشورا و هرمکاني کربلاست مويد اين مطلب است.
منتها محدود کردن مبارزه اجتماعي و سياسي به مبارزه رزمي و جهادي، ظلم به مفهوم مبارزه محسوب مي‌گردد بنابراين امام حسين (ع) با درک حرکت تکاملي مکتب اسلام و مبارزه با فساد حاکميت سياسي - استبدادي و رفع موانع تکاملي عملي و پرداختن به قسط و عدالت اجتماعي سهم بي‌بديلي در عالم اسلام انجام داده اند و به حق به سيدالشهدا ملقب گشته اند. چرا که با توجه به معناي دقيق شهادت در اسلام و با توجه به مفاهيم قرآني ناظر به شهادت که مومنان را به عنوان شاهدان اعمال امت معرفي نموده و در معناي واقعي شهادت نوعي آگاهي برتر و حرکت دقيق براساس آن آگاهي استنباط مي‌گردد امام به سيدالشهدا ملقب گرديده اند و از طرف ديگر بزرگترين معروف در جامعه اصلاح وضع اجتماعي و اصلاح حاکميت سياسي مشخص گرديده است.
مع الاسف درزمانه ما بدون توجه به اين مسائل و درک عميق حرکت حضرت ابي عبدالله بدون و تأسي و اثر گرفتن از امام آگاهي، افرداي ناصحيح نماد حسيني بودن لقب مي‌گيرند و از طرف ديگر برخي به غلط حرکت سياسي عاشورا را با صرف نظرکردن از حرکت مستمر آن در طول تاريخ از طرف ائمه هدي به شيوه‌هاي گوناگون صرفا به حرکت جهادي - رزمي محدود مي‌گردانند.
بنابراين در زمان فعلي که انحراف در مراسم حضرت اباعبدالله مطرح مي‌شود نگارنده براين اعتقاد است؛ عدم درک دقيق حرکت ابي عبدالله در مقابله با ظلم و پاسخگو نمودن حاکم سياسي عصر خود حتي با خون خود، محدود کردن مبارزات سياسي به حرکت جهادي و چشم پوشي از عملکرد آگاهي بخش ساير ائمه با انواع شيوه‌هاي مختلف مبارزه، چشم پوشي از معروف اصلي و پرداختن به منکرات غيرمهم، بزرگترين منکر ديني - اجتماعي بوده و مهمترين انحراف در مراسم حسيني به حساب مي‌آيد.
اميد است با آگاهي کامل و عدم انفعال در صحنه‌هاي اجتماعي و سياسي در حد توان بتوانيم در عصر خود به وظايف انساني و ديني خود در راه تکامل اجتماعي - سياسي به معناي بهبود اوضاع و رفع از خود بيگانگي ازمقام انساني خود قدم برداريم./۹۳۵/پ۲۰۲/ب۱
علی جوان بخت لاله