هیچ کسی از امتحان الهی معاف نمی‌شود
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی استاد حوزه و دانشگاه و سخنران دینی در سخنانی با تبیین جایگاه امتحان الهی به بررسی شواهد تاریخی در این زمینه پرداخت، که در ذیل می آید.
در آیه ۱۲۴ سوره بقره درباره حضرت ابراهیم علیه السلام سخن گفته شده است ؛ وَإِذْ ابتلی إِبراهیمَ ربّه بِکَلمات فأتمهنّ قالَ إِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَمِنْ ذُرّیتی قالَ لا یَنال عَهدی الظّالمین. این اولین آیه‌ای است که اسم حضرت در قرآن ذکرشده و مربوط به اواخر عمر شریف این پیامبر الهی است و مربوط به مسئله مهم امامت می‌باشد.
در این آیه آمده است خداوند حضرت ابراهیم علیه السلام را آزمایش کرد به «کلماتی» و حضرت نیز با موفقیت تمامی امتحانات را پشت سر گذاشت و سپس خداوند نیز او را به امامت منصوب نمودند.
منظور از «کلمات» همان آزمون‌ها و ابتلائات و آزمایش‌هایی است که به‌صورت سلسله وار از سوی خداوند برای حضرت ابراهیم علیه السلام در نظر گرفته‌شده بود که ذبح فرزندش اسماعیل علیه السلام، در آتش افتادن و شکستن بت‌ها و مبارزه با بت‌پرستان نمونه‌ای از این آزمایش‌های سخت الهی بود.
امتحانات الهی مختلف هست و هیچ‌کس نمی‌تواند از این آزمون‌ها در درگاه الهی معاف شود؛ امتحانات الهی فراگیر بوده و هر چه مقام معنوی انسان بالاتر رود، آزمون‌ها نیز سخت‌تر خواهد شد. در آزمایش‌های الهی وظایفی برای بندگان وجد دارد که اولین آن‌ها پذیرش امتحان و تسلیم شدن در مقابل خداوند است.
واقعه کربلا، صحنه سخت‌ترین آزمایش الهی برای سید الشهداء بود و در شب معراج نیز خداوند به رسول خدا فرمودند که شما را به گرسنگی(شعب ابی‌طالب) با تکذیب از سوی کفار و شهادت عترت و خاندانت(حضرت علی، حضرت زهرا، امام حسن، امام حسین و دیگر معصومین علیهم السلام) امتحان خواهم کرد که نبی گرامی اسلام در هر سه مورد فرمودند قبول کردم و تسلیم هستم.
امتحانات الهی امتیازاتی دارد و هر چه سخت‌تر باشد امتیازش هم بیشتر هست؛ لذا خداوند به امام حسین علیه‌السلام بالاترین و بیشترین اجر را عنایت کرده‌اند.
وقتی‌که خداوند حضرت ابراهیم علیه السلام را با سلسله آزمایش‌ها امتحان کرد مقام امامت را به ایشان عطا نمود.
حضرت ابراهیم علیه السلام در ابتدا نبی بود و سپس رسول شد و در اواخر عمرشان منصب امامت را از سوی خداوند دریافت نمود اما رسول گرامی اسلام هم نبی بود و هم رسول بود و هم امام بودند و هر سه مقام را داشتند.
به عقیده شیعه، امام از سوی خداوند انتخاب می‌شود و اداره کننده دین و دنیای مردم است و باید معصوم باشد. به همین خاطر امامت در اصل یک عهد خدایی است و این عهد به ظالمان نمی‌رسد و منظور از ظالمان کسانی هستند که به خدا شرک بورزند، گناهان کبیره و صغیره انجام بدهند و حق الناس داشته باشند./999/ت۳۰۲/س