یادداشت؛
چالش فرهنگی در رونق تولید
تا زمانی که استقبال مطلوب از تولید ملی نباشد، طبیعتا رونق هم با مشکل رو به رو خواهد بود.
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، رونق تولید شعاری بود که رهبر معظم انقلاب اسلامی امسال را به این نام نامگذاری کردند؛ ولی ظاهرا تا رسیدن به رونق فاصله زیادی داریم.
در این باره باید گفت تا اعتماد به کالای ایرانی به صورت فرهنگ همگانی در نیاید، خبری از رونق تولید به معنای واقعی کلمه نخواهد بود. تا زمانی که جنس ایرانی با بی‌مهری مواجه است و فروشندگان به خاطر فروش اجناس ایرانی محبور می‌شوند برند خارجی بر همان محصولات ایرانی بزنند و به قیمتی گرانتر و به اسم جنس خارجی به خورد مردم دهند، چگونه می‌توان توقع رونق تولید داشت! یا مثلا خیلی از مردم حاضر نشدند حتی به صورت صوری هم که شده پیامرسان‌های داخلی را نصب کنند؟! حالا استفاده پیشکش! با این وضعیت آیا این فرهنگ عدم اعتماد به تولید و کالای ملی، نوید بخش رونق تولید خواهد بود؟!
کره جنوبی و ژاپن که الان جزء مهمترین کشور‌های صنعتی دنیا به حساب می‌آیند و محصولاتشان با اقبال زیادی مواجه است آیا مثل ما عمل کردند؟! طبیعتا اگر اینگونه عمل می‌کردند به این سطح از اعتبار نرسیده بودند. آن‌ها روی محصولات کشورشان تعصب داشتند و اگر جنس بی کیفیت هم تولید می‌شد اصرار داشتند که همان را استفاده کنند، ولی سراغ جنس خارجی نروند. ولی در ایران قضیه تقریبا برعکس است؛ خیلی‌ها حتی از اجناسی هم که کیفیت خوبی دارد، رویگردان هستند؛ مثل پارچه و لباس.
بار‌ها و بار‌ها تلویزیون گزارشاتی را پخش کرده که فروشندگان و تولیدکنندگان لباس اذعان داشتند که معمولا مردم از لباس‌های ایرانی استقبال شایانی نمی‌کنند؛ در حالی که این محصولات کیفیت خوبی دارد. بعضی از فروشندگان نیز برای فروش محصولاتشان از برند خارجی استفاده می‌کنند و همان جنس ایرانی را با قیمتی بیشتر به اسم جنس خارجی می‌فروشند. این فرهنگ غلط باعث شده که عده‌ای هم دچار غش در معامله و حرام خواری شوند جنس ایرانی را به اسم خارجی به مردم قالب کنند.
واضح است که با این فرهنگ، امیدی به رونق تولید نخواهد بود؛ زیرا تا زمانی که استقبال مطلوب از تولید ملی نباشد، طبیعتا رونق هم با مشکل مواجه خواهد بود؛ چرا که این دو، رابطه مستقیمی با یکدیگر دارند. از این رو برای بهبود اوضاع و تحقق رونق تولید، عزم ملی و همگانی را می‌طلبد که استفاده از محصول ملی - هر چند فاقد کیفیت عالی باشد- دراولویت قرار گیرد.
البته این بدان معنی نیست که تولیدکنندگان داخلی هم جنس بی کیفیت تولید کنند؛ بلکه آن‌ها هم باید در حد توان بکوشند که محصول قابل قبولی را ارائه دهند؛ ولی از طرفی هم مصرف کننده باید صبوری به خرج دهد و برای بهبود فضای تولید و شکوفایی اقتصاد، به خرید محصول وطنی بها دهد. /۹۹۹/ی703/س
بابک شکورزاده
در این باره باید گفت تا اعتماد به کالای ایرانی به صورت فرهنگ همگانی در نیاید، خبری از رونق تولید به معنای واقعی کلمه نخواهد بود. تا زمانی که جنس ایرانی با بی‌مهری مواجه است و فروشندگان به خاطر فروش اجناس ایرانی محبور می‌شوند برند خارجی بر همان محصولات ایرانی بزنند و به قیمتی گرانتر و به اسم جنس خارجی به خورد مردم دهند، چگونه می‌توان توقع رونق تولید داشت! یا مثلا خیلی از مردم حاضر نشدند حتی به صورت صوری هم که شده پیامرسان‌های داخلی را نصب کنند؟! حالا استفاده پیشکش! با این وضعیت آیا این فرهنگ عدم اعتماد به تولید و کالای ملی، نوید بخش رونق تولید خواهد بود؟!
کره جنوبی و ژاپن که الان جزء مهمترین کشور‌های صنعتی دنیا به حساب می‌آیند و محصولاتشان با اقبال زیادی مواجه است آیا مثل ما عمل کردند؟! طبیعتا اگر اینگونه عمل می‌کردند به این سطح از اعتبار نرسیده بودند. آن‌ها روی محصولات کشورشان تعصب داشتند و اگر جنس بی کیفیت هم تولید می‌شد اصرار داشتند که همان را استفاده کنند، ولی سراغ جنس خارجی نروند. ولی در ایران قضیه تقریبا برعکس است؛ خیلی‌ها حتی از اجناسی هم که کیفیت خوبی دارد، رویگردان هستند؛ مثل پارچه و لباس.
بار‌ها و بار‌ها تلویزیون گزارشاتی را پخش کرده که فروشندگان و تولیدکنندگان لباس اذعان داشتند که معمولا مردم از لباس‌های ایرانی استقبال شایانی نمی‌کنند؛ در حالی که این محصولات کیفیت خوبی دارد. بعضی از فروشندگان نیز برای فروش محصولاتشان از برند خارجی استفاده می‌کنند و همان جنس ایرانی را با قیمتی بیشتر به اسم جنس خارجی می‌فروشند. این فرهنگ غلط باعث شده که عده‌ای هم دچار غش در معامله و حرام خواری شوند جنس ایرانی را به اسم خارجی به مردم قالب کنند.
واضح است که با این فرهنگ، امیدی به رونق تولید نخواهد بود؛ زیرا تا زمانی که استقبال مطلوب از تولید ملی نباشد، طبیعتا رونق هم با مشکل مواجه خواهد بود؛ چرا که این دو، رابطه مستقیمی با یکدیگر دارند. از این رو برای بهبود اوضاع و تحقق رونق تولید، عزم ملی و همگانی را می‌طلبد که استفاده از محصول ملی - هر چند فاقد کیفیت عالی باشد- دراولویت قرار گیرد.
البته این بدان معنی نیست که تولیدکنندگان داخلی هم جنس بی کیفیت تولید کنند؛ بلکه آن‌ها هم باید در حد توان بکوشند که محصول قابل قبولی را ارائه دهند؛ ولی از طرفی هم مصرف کننده باید صبوری به خرج دهد و برای بهبود فضای تولید و شکوفایی اقتصاد، به خرید محصول وطنی بها دهد. /۹۹۹/ی703/س
بابک شکورزاده
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
ناشناس
۰۶ شهريور ۱۳۹۸ - ۰۰:۳۷
احسنت
پاسخ