داستان اینترنتی که از آمریکا می‌آید

غمامی با تاکید بر شیوه آزادی بیان در غرب گفت: همانطور که بعضی مطالب ما مانند جهاد از سوی غرب سانسور می‌شود اما در مبحث غیراخلاقی بی پروا فعالیت می‌کنند.

اشاره: سهم ما از اینترنت موجود جهانی چقدر است و تا چه اندازه با فرهنگ عمومی جامعه ایران قرابت معنایی دارد؟ یکی از مهمترین مشکلاتی که بر سر نسل جدید و جوان جامعه ما آورده است شیوه خوراک دهی اینترنت آمریکا است که امروز در دنیا جریان دارد و باید دید که تا چه زمان قرار است این مسیر ادامه یابد.

از این رو خبرنگار سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، پیرامون مسئله شبکه ملی اطلاعات و بحث درباره نحوه اطلاع‌رسانی در حوزه فرهنگی اینترنت با دکتر سید محمد علی غمامی، استادیار مطالعات فرهنگی و ارتباطات به گفتگو پرداخته است. متن زیر بخش دوم و پایانی این گفتگو است که تقدیم مخاطبین محترم می‌شود؛ در بخش اول به مسئله آسیب‌شناسی اینترنت پرداختیم.

رسا- یعنی اینترنت خانواده یک ساختار و مدل جدیدتری از اینترنت جهانی باشد تا مردم مشتاق آن شوند.

بله، یعنی زمین بازی و نام‌گذاری آن باید معنای دیگری داشته باشد برای مردم نه اینکه معنایش همان اینترنت جهانی باشد فقط محدودتر، این برای ما ضعف هست و این خدمت فراتر از شبکه جهانی اینترنت برویم و بگوییم اگر آن بر فرد تاکید می‌کند ما برروی خانواده تاکید می‌کنیم.

پس ما میدان را که عوض می‌کنیم این حرف و سوالی است که باید شورای عالی فضای مجازی روی آن تصمیم‌گیری کند و آن معنای جدیدی که باید در این سیستم فنی دمیده شود، آن روح دمیده شود، یک شبکه فنی که به جهت فنی خیلی پیشرفت کرده است ولی همچنان روحی ندارد.

رسا- چرا باید جمهوری اسلامی ایران شبکه ملی اطلاعات داشته باشد؟

به این سؤال از دو بعد جواب می‌دهیم؛ یک بعد به جهت امنیتی و سیاسی است و یکی به جهت فرهنگی-اجتماعی است. به جهت سیاسی و امنیتی تقریباً هر کشوری برای خودش یک شبکه داخلی دارد. حتی ایالات متحده هم اگر چه از فضای اینترنت استفاده می‌کند، یک شبکه داخلی اطلاعات دارد که غیر از سازمان‌ها و نهادهای امنیتی‌اش هیچ کسی دیگر به آن دسترسی ندارد و این عمل به جهت امنیتی کاملاً توجیه شده است.