یادداشت؛
چشم‌انداز ایران در سال ۹۹
با چالش‌هایی که در سال ۹۹ برای کشور متصور است، از مردم عزیز انتظار می‌رود که خود نقش اصلی و محوری را در ایثارگری، تعاون و همدلی با یکدیگر داشته باشند و مهم‌ترین توقع از مسوولان کشور همانا «کار، تلاش، خدمت و پرهیز از اختلافات سیاسی و دعوای جناحی بی‌حاصل» است.
به گزارش خبرگزاري رسا، علی دارابی، کارشناسی مسائل سیاسی طی یادداشتی در روزنامه صبح نو نوشت: سال ۱۳۹۹ در ایران سال سخت و حساسی است. در این مقاله ابعاد و چشم‌انداز ایران را در سال ۹۹ مورد بررسی قرار می‌دهیم.
الف) اقتصاد: شاید بدترین سال برای ایران از نظر اقتصادی باشد. شرایط سخت تشدید تحریم‌های ظالمانه و ضدبشری آمریکا و متحدان آن علیه ایران، کاهش بی‌سابقه سهام بورس جهانی که ناشی از شوک نفتی و به دلیل عدم‌توافق روسیه و عربستان بر سر قیمت و میزان تولید نفت اتفاق افتاده و کاهش شدید قیمت نفت را نیز به دنبال داشته است، انسداد مالی ایران به دلیل عدم الحاق و تأیید لایحه «FATF» و پالرمو، شیوع ویروس کرونا و تعلیق تجارت، دادوستد، کسب‌وکار در عرصه جهانی و داخلی و در نتیجه کوچک‌شدن سفره مردم و کاهش شدید منابع و امکانات، رشد نقدینگی به گونه‌ای که شاید در ۵۰ سال اخیر بی‌سابقه باشد و آثار تورمی آن و فقدان بودجه واقعی مبتنی بر درآمد و هزینه کشور را باید از مهم‌ترین دلایل این شرایط سخت و دشوار اقتصادی برشمرد.
بی‌شک راه علاج این مشکلات با «شعار و ظاهرگرایی» و «احاله مشکلات به دشمنان و رقیبان سیاسی» میسور نیست و یک اجماع نخبگانی و اراده ملی برای عبور از این مشکلات لازم است.
ب) بازسازی اعتماد عمومی: اگر وحدت مردم و اتحاد جریانات سیاسی مختلف موجب پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۵۷ شد، اما این «وحدت» که به‌مثابه راهبرد انقلاب اسلامی در هدایت و مدیریت کشور بود در این سالیان به‌شدت دچار آسیب‌های جدی شده است. در هر مناسبت، انتخابات و رخدادی، جمعی از یاران انقلاب و طرفداران ایران، نظام، قانون اساسی به بهانه‌های ناچیزی از قطار انقلاب پیاده شده‌اند. امروز کمترین همبستگی، وحدت و اتحاد را در میان نیرو‌های وفادار به انقلاب از یک‌سو و بیشترین گسست را در مشارکت سیاسی مردم شاهد هستیم. انتخابات دوم اسفند ۹۸ با مشارکت ۴۲ درصد از شهروندان که پایین‌ترین نرخ مشارکت در انتخابات ۴۰ سال اخیر بوده، بزرگ‌ترین دلیل این مدعاست. افزون بر این پذیرش شایعات به جای واقعیت‌ها، افول شدید اعتبار و نفوذ گروه‌های مرجع و نخبگان، فقدان احزاب سیاسی کارآمد و حرفه‌ای، نبود گفتگو میان اصحاب انقلاب، اعتراضات و درگیری‌های سال‌های اخیر و... همه و همه گویای آن است که باید برای «سرمایه اجتماعی» کاری کرد.
ج) ماراتن ۱۴۰۰: سال ۹۹ آغاز به کار یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی است که اکثریت آن به جریان اصول‌گرا تعلق دارد. آنچه مردم از این مجلس انتظار دارند، قانون‌گذاری، کارآمدی، نظارت مؤثر و کاهش تنش‌هاست. بزرگ‌ترین خطر در انتظار این مجلس، افتادن در دام «سهم‌خواهی قدرت و رادیکالیسم» است.
از سوی دیگر سال ۹۹ سال آخر دولت تدبیر و امید است. تجربه ثابت کرده است که معمولاً دولت‌ها در سال آخر «نظاره‌گر، منفعل و تماشاگر» هستند و این وضعیت خطرناک است و باز به استناد تجربه دولت‌های مستقر در سال آخر به فکر جاانداختن نامزد مورد نظر خود برای ریاست‌جمهوری بعدی هستند و این خطرناک‌تر از قبلی است. سوت انتخابات ۱۴۰۰ از نیمه دوم سال آینده زده می‌شود و این نباید به معنای تعطیلی کشور، وقفه در امور دولت و غفلت از خدمت به مردم باشد.
د) سیاست خارجی: کرونا کووید ۱۹ تاکنون ۱۱۰ کشور دنیا را درگیر خود کرده است. این ویروس در تجارت، دادوستد، بازرگانی، حمل‌ونقل، گردشگری و رفت‌وآمد‌های جهانی تأثیر منفی گذاشته است.
مرز‌های زمینی، هوایی و دریایی کشور با محدودیت‌های جدی مواجه شده است. در شرایط بحرانی، آمریکا حتی از تحریم «غذا و دارو» علیه ایران دست برنداشته است. سال ۹۹ و زندگی سخت با کرونا شرایط بس دشواری را بر اقتصاد و جامعه ایران تحمیل خواهد کرد. در این شرایط دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشور باید نقشی جدی را برعهده گیرد تا شرایط زندگی مردم را بهبود بخشد.
با چشم‌انداز و چالش‌هایی که در سال ۹۹ برای کشور متصور است، از مردم عزیز انتظار می‌رود که خود نقش اصلی و محوری را در ایثارگری، تعاون و همدلی با یکدیگر داشته باشند و مهم‌ترین توقع از مسوولان کشور همانا «کار، تلاش، خدمت و پرهیز از اختلافات سیاسی و دعوای جناحی بی‌حاصل» است./1360/
منبع: صبح نو
ارسال نظرات