ارز ۴۲۰۰ تومانی مواد اولیه در جیب باشگاه‌ها!
بی‌پولی واژه‌ای پرکاربرد در فوتبال ماست و روزی نیست که مدیران و دست‌اندرکاران این رشته در اظهارنظرهای‌شان از این واژه استفاده نکنند، اما همین آقایان برای تأمین هزینه‌های کمرشکن باشگاه متبوع‌شان هر کاری لازم باشد انجام می‌دهند، حتی به پولی که برای چرخیدن چرخ اقتصاد و تولید کشور در نظر گرفته شده نیز دست‌درازی می‌کنند.
به گزارش خبرگزاري رسا، تازه‌ترین اظهارات یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مورد فوتبال ایران حاوی نکاتی تکان‌دهنده است؛ رشته‌ای بسیار پرحاشیه و پرهزینه، اما از نظر اقتصادی یک مصرف‌کننده سیری‌ناپذیر به شمار می‌رود و عایدی برای کشور ندارد!
سیداحسان قاضی‌زاده‌هاشمی، نماینده مردم فریمان که پیش از این هم افشاگری‌های زیادی از حیف و میل پول بیت‌المال توسط فوتبالی‌ها انجام داده، این‌بار در گفتگو با خبرگزاری فارس به ارز‌های دولتی که سر از باشگاه‌های صنعتی در‌آورده‌اند اشاره کرده است: «اخیراً در برخی باشگاه‌های فولادی و صنعتی شاهد بوده‌ایم که مبالغ گزافی از ارز ۴۲۰۰ تومانی که قرار بوده برای مواد اولیه هزینه شود برای باشگاه ورزشی هزینه شده است. ما ارز ترجیحی برای ورزش نداریم. همه این موارد باعث شده پرونده‌های جدیدی باز شود، این به آن معنا نیست که بگوییم صددرصد ورزش ایران آلوده است. جا‌هایی که از قوای دولتی، رانتی و خصولتی استفاده کرده‌اند، غالباً مشکل‌دار بوده‌اند. این موارد باعث شده اصل فوتبال به حاشیه رانده و سوءاستفاده مالی به یک رویه تبدیل شود. به دلیل تحریم‌های ظالمانه منابع ارزی زیادی نداریم، اما در باشگاه‌ها قرارداد‌های ۶۰۰، ۷۰۰ هزار دلاری بسته می‌شود و همان بازیکنان و مربیان خارجی هم در آخر به فیفا شکایت می‌کنند. همین روند باعث شده حتی اتاقی در فیفا برای پرونده‌های شکایت از ایران وجود داشته باشد. همه این‌ها برای ایران پرونده حقوقی و به یک رویه تبدیل شده است.»
این قصه سر دراز دارد
بررسی پرونده فساد در فوتبال و همچنین تحقیق و تفحص از سرخابی‌ها هنوز اعلام نشده و با توجه به حجم زیاد تخلفات باید اذعان کرد که قصه هدر رفتن بودجه دولتی در مستطیل سبز ایران سر دراز دارد. متأسفانه در سال‌های اخیر موجی برای خصوصی نشان دادن باشگاه‌های صنعتی به راه افتاد و اتفاقاً آن‌ها که موج‌سوار خوبی بودند هم به بهترین شکل از آن بهره بردند. آقایان مدعی‌اند خصوصی شده‌اند و نیازی به حمایت‌های دولتی ندارند در صورتی که همانند گذشته بی‌حساب و کتاب ریخت و پاش می‌کنند و با سرمربی‌شان قرارداد ۱۰ میلیارد تومانی می‌بندند. این در حالی است که هر عقل سلیمی می‌داند هیچ اسپانسر و سرمایه‌گذاری این‌گونه آتش به مال خود نمی‌زند و برای یک مربی و بازیکن معمولی یا حتی پایین‌تر چند میلیارد نمی‌پردازد.
چرا و چگونه؟
آوازه بی‌در و پیکر بودن فوتبال ما به همه جا رسیده، ولی ابهام اصلی اینجاست که ارز دولتی چرا و چگونه به جای کارخانه‌های صنعتی سر از باشگاه‌های صنعتی درآورده است؟!
در تابستان سال ۹۷ بود که خبر عدم تخصیص ارز دولتی به فوتبال منتشر شد و به‌رغم تلاش مسئولان وقت فدراسیون برای حل این موضوع، دولت تنها کالا‌های اساسی را مشمول ارز ۴۲۰۰ دانست. حالا باید از وزارتخانه و وزیری که این قانون را زیر پا گذاشته‌اند، پرسید که چطور در این اوضاع اقتصادی حاضر شدند هزینه خرید مواد اولیه کارخانه‌ها را خرج خرید مربی و فوتبالیست کنند. در واقع ارز دولتی سهم کارخانه‌هایی است که با تولیدات خود هم چرخ تولید داخل را می‌چرخانند و هم به اشتغال جامعه کمک می‌کنند. پس اگر ارز دولتی به دست‌شان نرسد و خط‌های تولید متوقف شوند، دودش اول از همه به چشم کارگران زحمتکشی می‌رود که دغدغه معیشت دارند.
بی‌تفاوتی‌های مستمر
سکوت مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال در قبال چنین تخلفاتی واقعاً تعجب‌آور است. اینکه عده‌ای به اسم فوتبال و علاقه زیاد مردم به این رشته و تزریق شور و نشاط به جامعه چوب لای چرخ اقتصاد و تولید کشور می‌گذارند، به هیچ‌وجه قابل پذیرش نیست. متأسفانه مسئولان ورزش و فوتبال در مواجهه با این‌گونه موارد بی‌تفاوت از کنارش عبور می‌کنند بدون اینکه آینده کشور یا حتی فوتبال برای‌شان اهمیت داشته باشد که اگر اهمیت داشت حالا فوتبالمان اسیر این همه فساد و تخلف نبود.
البته موضوع سرازیر شدن ارز‌های دولتی به باشگاه‌های صنعتی تنها تخلف صورت گرفته نیست. سال‌هاست که وزارت ورزش که متولی اصلی پرسپولیس و استقلال محسوب می‌شود، ادعا می‌کند که این دو باشگاه از کمک‌های دولتی استفاده نمی‌کنند. جالب‌تر اینکه سرخابی‌ها فقط مصرف‌کننده هستند و درآمدی ندارند و همه به خوبی این را می‌دانند، اما معلوم نیست قرارداد‌های میلیاردی خود را به پشتوانه کدام حامیان مالی امضا می‌کنند!
اقدام قاطعانه
کنترل فوتبال از دست متولیانش دررفته و وضعیت حاکم مؤید این ادعاست. در واقع پرونده‌های داخلی و خارجی باشگاه‌های به اصطلاح فرهنگی هر روز قطورتر می‌شود و شاکیان بیشتر. ضمن اینکه اگر نتایج بررسی و تفحص‌های صورت گرفته اعلام شود واقعیت‌های تلخ بسیاری برای مردم عیان خواهد شد. در این بلبشو به نظر می‌رسد ورود نهاد‌های نظارتی به فوتبال تنها راه‌حل باقی مانده باشد. در حقیقت آن‌ها هستند که می‌توانند با بررسی موشکافانه مو را از ماست بیرون بکشند و یک‌بار برای همیشه پشت پرده این رشته پرطرفدار را به مردم نشان دهند. اقدام قاطع در برابر قانون‌گریزان و منفعت‌طلبانی که از فوتبال به گنج قارون رسیده‌اند، درس عبرت بزرگی به سوءاستفاده‌کنندگان از بیت‌المال در فوتبال خواهد داد./1360/
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات