۲۱ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۴:۳۳
کد خبر: ۶۸۰۱۴۵
آیت الله مظاهری:

حادثه تروریستی افغانستان جنایتی بزرگ و نابخشودنی است

حادثه تروریستی افغانستان جنایتی بزرگ و نابخشودنی است
اصفهان - رییس حوزه علمیه اصفهان ضمن محکومیت حادثه تروریستی اخیر افغانستان این جنایت را نابخشودنی توصیف کرد و خواستار موضع گیری مجامع بین المللی علیه این حادثه شد.

به گزارش خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله حسین مظاهری رییس حوزه علمیه اصفهان با صدوری پیامی حادثه تروریستی افغانستان را محکوم کرد، متن پیام آیت الله مظاهری بدین شرح است:

بِسْمِ‌اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»

حادثۀ خونين و اسفناكى كه به دست سفّاكان افراطى و جنايت‌کار در افغانستان مظلوم، به وقوع پيوست و خون ده‌ها دانش آموز دختر مدرسۀ «سيدالشهداء» كابل و ساير بى‌گناهان را در روز ماه مبارك رمضان بر زمين ريخت، فاجعۀ بزرگى است كه قلب هر انسان آزاده‌اى را مملوّ از اندوه و تأسف مى‌سازد.

اين جنايت كم‌نظير، در سلسله اقدامات ضدّ بشرى و وحشيانه‌اى است كه سالهاست از روى تعصّبات جاهلانه و به نام دين، هم امنيّت و آرامش ملّت مظلوم افغانستان و خصوصاً شيعيان اين كشور را سلب كرده است و هم چهرۀ تابناك رحمانى دين و آيين را در انظار جهانيان، مشوّه ساخته است و از اين جهت جرمى بزرگ و نابخشودنى است.

اكنون همۀ مسلمانان و جامعۀ جهانى بايد در قبال اين جنايات بى‌رحمانه و ددمنشانه، ساكت ننشينند، چنانكه حاكمان و رهبران طوايف ملّى و مذهبى افغانستان نيز بايد با تحكيم پايه‌هاى اتّحاد و برادرى، براى پايان يافتن اين مصائب غم‌انگيز و حمايت از مردم بى‌پناه و مظلوم افغان، چاره انديشى كنند.

ضمن اظهار همدردى و عرض تسليت به ملّت ستمديده افغانستان خصوصاً خانواده‌هاى داغديده و آرزوى تسلّا و آرامش براى آنان، از خداوند تعالى عافيت و شفاى مجروحان و نجات مردم شريف افغانستان و عزّت و سرافرازى آن ملّت مظلوم را مسألت مى كنم./1304/

متین فیروزآبادی
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
ناشناس
United Kingdom
۲۱ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۴:۵۹
به یاد دختران افغان که به جُرم هزاره بودن، به خون کشیده شدند....

گاهی پدر شدیم و پسر را گریستیم
گاهی پسر شدیم و پدر را گریستیم
هر روز و شب، درست چهل سال می‌شود
ساعاتِ تلخِ پخشِ خبر را گریستیم
هر دم به خون خویش فتادیم و ساختیم
هِی قبر تازه کوه و کمر را، گریستیم
مادر شدیم و از پس هر زخم انفجار
هی چشم‌هایِ مانده به در را گریستیم
در خون نشست روسریِ دختران‌مان
رخساره‌گانِ قرص قمر را گریستیم
بعد از تو روزگار همانی که بود، ماند
هر سال ما قضا و قدر را گریستیم
بعد از تو نیز مثل خودت عاصی عزیز!
«شب را گریستیم، سحر را گریستیم»
0
0