عضو شورای استانی حوزه علمیه خراسان شمالی:
دعای هفتم صحیفه سجادیه راهی برای رفع بلا و بیماری است
خراسان شمالی – حجت‌الاسلام نجفی زاده دعای هفتم صحیفه سجادیه را راهی برای دفع بلا و بیماری دانست و گفت: ائمه اطهار (ع) هنگام گرفتاری‌ها و تنگناها این دعا را می‌خواندند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در خراسان شمالی، حجت‌الاسلام محمد نجفی زاده، عضو شورای استانی حوزه علمیه خراسان شمالی، امروز در جمع شماری از فعالان فرهنگی و مسجدی استان، با اشاره به پویش قرائت همگانی دعای هفتم صحیفه سجادیه، به تبیین نقش این دعا در بلایا و حوادث پرداخت.
وی افزود: دعای هفتم را نه‌فقط امام سجاد(ع) در حوادث غم‌انگیز و پیش آمدی دردناک و همچنین در هر غم و اندوهی می‌خواندند بلکه به بیان امام هادی(ع)، ائمه اطهار(ع) همگی هنگام گرفتاری‌ها، توطئه دشمنان، فقر و تنگدستی، تنگناها و پریشانی‌ها این دعا را می‌خواندند.
حجت‌الاسلام نجفی زاده با اشاره به نسبت بلا و دعا، ادامه داد: امام صادق(ع) از یاران خود پرسیدند آیا می‌توانید بلای دراز مدّت را از کوتاه‌مدت تشخیص دهید؟ اصحاب عرض کردند: نه! حضرت فرمود «إِذَا أُلْهِمَ أَحَدُکمُ الدُّعَاءَ عِنْدَ الْبَلَاءِ فَاعْلَمُوا أَنَّ الْبَلَاءَ قَصِیرٌ» یعنی هرگاه به دل یکی از شما الهام شد که هنگام بلا دعا کند، پس بدانید که آن بلا کوتاه‌مدت است.
وی اضافه کرد: به همین بیان امام کاظم(ع) می‌فرماید «مَا مِنْ بَلَاءٍ یَنْزِلُ عَلَی عَبْدٍ مُؤْمِنٍ فَیُلْهِمُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّعَاءَ إِلَّا کانَ کشْفُ ذَلِک الْبَلَاءِ وَشِیکاً وَ مَا مِنْ بَلَاءٍ یَنْزِلُ عَلَی عَبْدٍ مُؤْمِنٍ فَیُمْسِک عَنِ الدُّعَاءِ إِلَّا کانَ ذَلِک الْبَلَاءُ طَوِیلا» و تأکید می‌کند هیچ بلایی بر بنده نازل نمی‌شود که خدای تعالی به دل او بیندازد که دعا کند، مگر اینکه رفع آن بلا نزدیک خواهد بود و هیچ بلایی بر بنده نازل نمی‌شود که آن بنده از دعا کردن خودداری بکند مگر آن‌که آن بلا طولانی خواهد بود.
حجت‌الاسلام نجفی زاده خاطرنشان کرد: ادعیه به ویژه دعای هفتم صحیفه مبتنی بر دو اصل کلیدی در معارف ثقلین است؛ یکی اصل توحید و دیگری اصل امید.
وی اظهار کرد: توحید افعالی، توحید در فاعلیت است و مفهومش این است که خداوند متعال نه‌تنها در ذات و صفاتش بی‌همتا است که در فاعلیتش هم شریکی ندارد؛ هر حرکتی، هر فعلی، هر جنبشی، هر قوتی، هر حولی هر چه در دنیا و در هستی هست از اوست. توحید افعالی بیان می‌کند که فاعل همه کارها و رخدادها از حیث اعطای وجود، خداوند است هرچند از حیث انجام دادن آن کار، پای یک مخلوق در میان باشد.
حجت‌الاسلام نجفی زاده افزود: مفهوم توحید افعالی در یک جمله این است ما فاعلی در عالم و مؤثری در عالم جز خدا نمی‌شناسیم. بقیه فاعل‌ها و مؤثرها همه در طول او هستند و فاعلیتشان از اوست، تأثیرشان به اذن و اراده و حول و قوه اوست. در هستی مؤثری جز خدا نیست حتی آن افعالی که ما خیال می‌کنیم صد در صد فعل خودمان هست، مثل بلند شدن، نشستن از خداست.
وی با بیان اینکه از شاخه‌های مهم توحید افعالی، توحید در خالقیت و توحید در ربوبیت است، گفت: توحید در خالقیت یعنی در آفرینش عالم جز خداوند متعال مؤثر دیگری نیست و اوست که عالم و ریز و درشت آن را با یک اراده خلق کرده است.
حجت‌الاسلام نجفی زاده با بیان اینکه دومین شاخه از شاخه‌های توحید افعالی توحید در ربوبیت است، افزود: رب به معنای مدبر و تدبیرکننده است، خداوند متعال ربّ العالمین است و اصل توحید افعالی، پذیرش ربوبیت الهی است، درواقع اعتقاد به توحید افعالی بالاترین درجه توحید و مرتبه عالی ایمان است. اوست که امور همه مخلوقات را تدبیر می‌کند و نه‌تنها خلق کرده بلکه اداره می‌کند.
وی ادامه داد: به همین جهت در دعای هفتم هم می‌خوانیم «و تسبّت بلطفک الاسباب»، لطف تو است که سبب‌ها را ساخته و آن‌ها را منشأ اثر قرار داده که اگر لطف تو نباشد از هیچ سببی کاری ساخته نیست./9314/پ210/
ارسال نظرات