کشف گنجی ارزشمند در زیر سطح عطارد

یافته‌هایی جدید که در ۱۴ ژوئن در مجله Nature Communications منتشر شد، ممکن است به حل معما‌های مربوط به ترکیب این سیاره و میدان مغناطیسی عجیب آن کمک کند.

این سیاره چندین دهه است که دانشمندان را متحیر کرده است؛ زیرا میدان مغناطیسی آن ضعیف است (تنها ۱ ٪ از قدرت میدان مغناطیسی زمین)، زیرا به دلیل اندازه کوچکش هسته بزرگی دارد.

اگرچه این سیاره کوچکترین سیاره منظومه شمسی است، اما دومین سیاره متراکم است.

به نظر می‌رسد دانشمندان جزئیات جدید جالبی در مورد این سیاره کشف کرده اند، زیرا مطالعه جدید نشان می‌دهد که مرز‌های گوشته هسته عطارد شامل لایه‌ای از الماس است.

فضاپیمای مسنجر ناسا، اولین سفینه‌ای که در سی سال گذشته از عطارد بازدید کرد، از کل سیاره نقشه برداری کرده و نشان داد که سطح آن سرشار از کربن است.

دانشمندان فکر کردند که به بقایای یک لایه باستانی از گرافیت نگاه می‌کنند که به سطح رانده شده است. این نظریه نشان می‌دهد که عطارد قبلاً دارای یک لایه سطحی مذاب یا اقیانوس ماگما بوده که حاوی مقدار زیادی کربن است و با سرد شدن سیاره، این کربن یک پوسته گرافیتی تشکیل داده است.

دانشمندان مدت‌ها گمان می‌کردند که دما و فشار گوشته شرایط مناسبی برای تشکیل گرافیت از کربن است. از آن جایی که گرافیت سبک‌تر از گوشته است، روی سطح ظاهر می‌شود.

اما شواهد جدیدتر نشان می‌دهد که گوشته عطارد ممکن است ۸۰ مایل (یا ۵۰ کیلومتر) عمیق‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد٬ باشد. این بدان معنی است که فشار و دما در مرز بین هسته و گوشته بسیار بالاتر است و این شرایط شدید می‌تواند کربن را مجبور به کریستال شدن و تشکیل الماس کند.

برای مطالعه فضای داخلی عطارد، دانشمندان از ترکیبی از آزمایش‌های فشار و دمای بالا و مدل‌سازی ترمودینامیکی استفاده کردند.

آن ها توانستند به سطوح فشاری هفت برابر آنچه در عمیق‌ترین بخش‌های سنگر ماریانا (عمیق‌ترین نقطه روی زمین که فشار آن هزار برابر بیشتر از فشاری است که در سطح دریا احساس می‌کنید) برسند.

در این شرایط، دانشمندان چگونگی حل شدن مواد معدنی درون سیاره و رسیدن به تعادل را بررسی کردند.

اعتقاد بر این است که لایه الماس بین ۱۵ تا ۱۸ کیلومتر (یا ۹ و ۱۱ مایل) ضخامت دارد. این مقاله تحقیقاتی نشان می‌دهد که تبلور هسته عطارد منجر به تشکیل لایه‌ای از الماس در مرز بین هسته و گوشته شده است؛ اما در حال حاضر امکان دسترسی به آن وجود ندارد. زیرا مواد معدنی در عمق مدفون هستند و کاوشگران فضایی اولین کسانی هستند که با گرمای شدید سیاره روبرو می‌شوند.