شعبان، ماه مناجات و دعا است

حجت الاسلام علی عبداللهی، پژوهشگر حوزه علمیه در گفت‌و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا با اشاره به فرارسیدن ماه شعبان گفت: یکی از کارهایی که بزرگان و پیشوایان دین در این ماه انجام می دادند، مناجات با پروردگار است.

وی ادامه داد: مناجات معروف شعبانیه، مناجاتی است که انسان را با ماه شعبان مأنوس و دریای بیکران معارف را در برابرش نمایان می‌کند.

این پژوهشگر حوزه علمیه ادامه داد: مناجات امیرمومنان(ع) در این ماه سرشار از آموزه‌های بندگی، روش معامله بنده با خدای سبحان، اظهار ادب در طریق معرفت، دعا و استغفار است.


وی با بیان این که مناجات شعبانیه مهم‌ترین اعمال این ماه است گفت: بر اساس توصیه بزرگان خوب است تا فقرات این مناجات در طول سال ترک نشود چرا که غفلت از آن غفلت از همه خوبی های این ماه است.

حجت الاسلام عبداللهی دعا کردن را از دیگر ویژگی‌های این ماه دانست و گفت: دعا غیر از خواندن کلمات و حروف است، کسی که دعا می‌کند باید بداند چه می‌گوید و از پروردگار خود چه درخواست می‌کند.

وی ادامه داد: مناجات شعبانیه از برکات وجودی پیامبر (ص) و خاندان پاک اوست و عظمت آن را صاحبان دل‌های آگاه و روشن ضمیر می‌دانند چرا که «انّ فی ذالک لذکری لمن کان له قلب او القی السمع و هو شهید».

این پژوهشگر حوزوی به حدیثی از امام صادق(ع) اشاره کرد که می‌فرماید «اگر مردم آنچه را که در فضیلت معرفت خداست می دانستند چشمان خود را به آنچه دشمنان از زرق و برق حیات دنیوی بهره‌ورند نمی‌گشودند و دنیای آنها در نزد آنان از آنچه در زیر پاهای خود لگد می‌کنند پست‌تر می‌نمود و به معرفت خداوند مانند آن کسی که همواره در باغهای بهشت با اولیاء خدا همنشین باشد متنعم می‌شدند و لذّت می‌بردند.»

وی در پایان گفت: بر اساس روایات روزه گرفتن در روز اول ماه شعبان بسیار پر اجر و ثواب است در روایتس آمده «کسی که روز اول ماه شعبان روزه بگیرد بهشت بر او واجب می شود و هر کس دو روز روزه بگیرد، خداوند در هر روز و شبی در دنیا به او نظر می‌افکند و نظر خود را به او در بهشت ادامه می‌دهد و هر کس سه روز روزه بدارد، خدا را در عرش او و بهشت خود زیارت می‌نماید.»/916/ت302/ع