فقیه آگاه (17)؛
آیت الله گلپایگانی؛ مظهر اخلاص و ادب
خبرگزاری رسا ـ فرزند حضرت آیت الله گلپایگانی گفت: بیشترین هم و غم ایشان چه در سال‌های آخر عمر و چه پیش از آن تقویت علمی حوزه‌ها و تهذیب اخلاق طلاب و بهتر شدن زمینه زندگی آنان بود.
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از رسالت، آنچه در پی می‌خوانید ماحصل گفتگویی کوتاه با حجت الاسلام و المسلمین حاج سید جواد گلپایگانی فرزند ارشد مرحوم آیت الله گلپایگانی(ره) است که تقدیم حضورتان می‌شود؛
به‌عنوان کسی که نزدیکترین ارتباط را با حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی(ره) داشتید خواهشمندم بفرمایید در سال‌های آخر عمرشان بویژه در ماه‌های آخر بیشترین تفکرات معظم له پیرامون چه موضوعی بود؟
بیشترین تفکرات معظم له چه در سال‌های آخر و چه در گذشته درباره تقویت علمی حوزه‌ها و تهذیب اخلاق طلاب و بهتر شدن زمینه زندگی آنان بود. علاوه بر این ایشان در رابطه با گسترش اسلام و تشیع در خارج از کشور تاکید فراوان داشتند وهمیشه دستورات لازم را در این زمینه به ما می دادند و کمک‌های نقدی برای خریدن مراکز اسلامی در کشورهای مختلف، مرحمت می‌فرمودند و بحمدالله خیلی از آنها در این مدت کوتاه جامه عمل به خود پوشید. از مسائل دیگری که ایشان به آن اهمیت می‌دادند توجه و عنایت نسبت به احکام اسلام بود. بارها می‌فرمودند چیزی را که مردم در این انقلاب از ما می‌خواهند و برای آن قیام کرده‌اند و خون داده‌اند ، اجرای احکام اسلام است.
تقاضا می‌کنیم درباره موقعیت علمی و فقهی معظم له توضیحاتی بفرمایید.
بهتر این است با اساتید حوزه که از درسشان استفاده می‌کردند در این زمینه گفتگو شود. من هم مختصری در این باره عرض می‌کنم. موقعیت فقهی ایشان در حدی بود که بسیاری از آقایان و علما اعتقاد داشتند که فقه معظم له و دقت ایشان در استنباط احکام شرعی بی‌نظیر یا کم نظیر است. ایشان این موقعیت را کسب کرده بودند که یک دوره فقه را بررسی و در تمام فروع آن اظهار نظر دقیق داشتند.
یکی از بزرگان می‌فرمود: اگر در عروه الوثقی مسئله‌‌ای دیدید که مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی در آنجا حاشیه‌ای دارند این حاشیه بدون تفکر و تعمق در آنجا نوشته نشده است.
اگر در مورد برخورد معظم له با مراجعه کنندگان خاطره‌ای دارید بفرمایید.
ایشان برای همه حتی برای افراد کوچک خانواده احترام قائل بودند. درآن مواقعی که پایشان درد نمی‌کرد اتفاق نیفتاد که من ببینم کسی وارد اتاق بشود وایشان در برابر او بلند نشود واحترام نکند. من از ایشان خاطره‌ای را از دوران کودکی به یاد دارم، ایام عاشورا طبق معمول در منزلمان مجلس روضه‌خوانی بود و مرحوم آیت الله العظمی والد، کنار در می‌ایستادند و به مردم احترام می‌کردند. روزی دیدم مرد نابینایی وارد شد و آقا تمام قد برای او بلند شدند. روزهای بعد هم آن مرد نابینا می‌آمد و ایشان در برابر او بلند می‌شدند و احترام می‌کردند.
روزی من به آقا عرض کردم: این مردی که می‌آید نابیناست و نمی‌بیند که شما بلند می‌شوید. فرمودند: مردم که می‌بینند من به این شخص نابینا احترام کردم؛ او مومن است و مومن را باید احترام کرد.
لطفا بفرمایید معظم له از نظر عبادت و تهجد و توجه به خدا در چه مرحله‌ای قرار داشتند؟
ایشان دائما با قرآن انس داشتند و غالبا روزی دو یا سه جزء قرآن می‌خواندند و هنگام خواندن قرآن حالت خاصی داشتند که ما به حال ایشان غبطه می‌خوردیم. در طول زندگیشان نماز شب ایشان ترک نشد، همیشه قبل از ا ذان صبح بیدار بودند و شاید حدود هفتاد سال ایشان موفق بودند که پیش از نماز صبح به حرم مشرف شوند و نماز صبح را به جماعت درحرم بخوانند. امید است که خداوند تبارک و تعالی به ما هم توفیق دهد که خصوصیات و ویژگی‌هایی را که ایشان داشتند ما هم داشته باشیم./971/د102/ع
ارسال نظرات