چرا با حضور حضرت علی در منزل، حضرت زهرا پشت در حاضر شد

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، محمد انصاری کارشناس شبکه وهابی وصال حق در برنامه«آن روی سکه»، مدعی شد که چگونه می توان باور داشت با حضور  علی(ع) در درون منزل، همسر او برای باز کردن در خانه برود، در حالی‌که در زمان پیامبر(ص) باز کردن در خانه توسط زنان قبیح بود و چرا خود علی(ع) برای باز کردن در نرفت؟

این کارشناس در حالی این ادعا را می کند که در منابع اهل سنت احادیثی دال بر این‌که همسران پیامبر(ص) در را برای نامحرم باز کردند وجود دارد.

همچنین آن چه که از برخى از روایات استفاده مى‏شود این است که حضرت فاطمه(س) نزدیک در ورودى منزل نشسته بود و با دیدن عمر و همراهان وى، در را به روى آنان بست؛ پس حضرت برای باز کردن در نرفته بودند.

مرحوم عیاشى در«تفسیرعیاشی ج2، ص67» و شیخ مفید در«الإختصاص ص186 » نوشته‌اند:عمر گفت« برخیزید تا پیش او(علی) برویم»، پس ابوبکر، عمر، عثمان،‌ خالد بن ولید، مغیره بن شعبه،‌ ابوعبید جراح، سالم مولى ابوحذیفه، قنفذ و من به همراه او راه افتادیم، چون نزدیک خانه رسیدیم، فاطمه(س) آنان را دید و لذا در را بست و شک نداشت که بدون اجازه وارد نخواهند شد، عمر در را که از شاخه‌های خرما ساخته شده بود، با لگد شکست، سپس وارد خانه شدند و علی(ع) را بیرون آوردند در حالى که کمرهای خود را بسته بودند.

و در روایت سلیم در «کتاب سلیم بن قیس، ص 864» نیز آمده: عمر آمد تا به خانه رسید، فاطمه(س) پشت در نشسته بود، سرش را بسته بود و بدنش از غم از دست دادن پدر نحیف و لاغر شده بود، عمر در را کوبید و گفت: «اى پسر ابوطالب! در را باز کن»، فاطمه(س) فرمود: « اى عمر به ما چه کار دارى؟ ما را با مصیبتى که گرفتارش شده‌ایم تنها بگذار»، عمر گفت: «در را باز کن وگرنه آن را به آتش مى‌کشم». فاطمه فرمود: «آیا از خداوند نمى‌ترسى که وارد خانه ما مى‌شوی؟» عمر بازنگشت و آتش خواست و آتش را بر در خانه افکند و آن را سوزاند».

همچنین حضرت صدیقه شکى نداشت که جمعیت بدون اذن داخل منزل نخواهند ‏شد؛ چون نص قرآن است که بدون اجازه وارد خانه کسى نشوید،

در سوره مبارکه« النور / 27 و 28 » داریم: «یَأَیهُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَدْخُلُواْ بُیُوتًا غَیرْ بُیُوتِکُمْ حَتىَ‏ تَسْتَأْنِسُواْ وَتُسَلِّمُواْ عَلىَ أَهْلِهَا ذَالِکُمْ خَیرْ لَّکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ. فَإِن لَّمْ تجَدواْ فِیهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتىَ‏ یُؤْذَنَ لَکمُ‏ وَإِن قِیلَ لَکُمُ ارْجِعُواْ فَارْجِعُواْ هُوَ أَزْکىَ‏ لَکُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیم‏؛ اى افرادى که ایمان آورده‏اید! در خانه‏هایى غیر از خانه خود وارد نشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن خانه سلام کنید این براى شما بهتر است شاید متذکّر شوید!

و اگر کسى را در آن نیافتید، وارد نشوید تا به شما اجازه داده شود و اگر گفته شد«بازگردید!» بازگردید این براى شما پاکیزه‏تر است و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است!».

و از طرفى خانه انبیاء احترام ویژه‏اى دارد که کسى حق ورود بدون اجازه ندارد در سوره مبارکه« الأحزاب /53» هست: «یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لاتَدْخُلُواْ بُیُوتَ النَّبِىِ إِلا أَن یُؤْذَنَ لَکُمْ؛ اى افرادى که ایمان آورده‏اید! در خانه‏هاى پیامبر داخل نشوید مگر به شما داده شود».

و شکى نیست که خانه حضرت صدیقه طاهره(س) خانه پیغمبر(ص) محسوب مى‏شود همان گونه که در تفاسیر متعدد اهل سنت ذیل آیه شریفه از سوره مبارکه «النور/36» داریم: «فِى بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ‏و یُسَبِّحُ لَهُ‏و فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْأَصَالِ؛ در خانه‏هایى که خدا رخصت داده که[قدر و منزلت‏] آن‌ها رفعت یابد و نامش در آن‌ها یاد شود؛ در آن [خانه‏] ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش مى‏کنند».

رسول خدا(ص) این آیه را تلاوت فرمود، شخصى پرسید: این کدام خانه ها است؟ فرمود«خانه هاى پیامبران». ابوبکر پرسید«آیا خانه علی(ع) و فاطمه(س) هم از همان خانه ها است؟» فرمود«بلی، از بر‌ترین آن است».

افزون بر این تصور این بود که با توجه به موقعیت حضرت زهرا(س) و احترام رسول اکرم(ص) مردم با دیدن حضرت صدیقه(س) خجالت بکشند و متعرض نشوند همچنان که عدّه‏اى با شنیدن صداى حضرت صدیقه(س) برگشتند.

بنابراین حضرت صدیقه طاهره(س)، هنگام هجوم، با دیدن عمر و همراهانش در را بست و نزدیک دَر ایستاده بود و احتمال نمى‌داد که با وجود آن حضرت متعرض خانه شوند و این بی‌شرمى مهاجمان بود که حرمت خانه و اهل آن را رعایت نکردند و به قول سلمان فارسى، کردید و نکردید و ندانستید که چه کردید.

همچنین در تاریخ مواردی داریم که همسران رسول خدا(ص) دَر را برای نامحرم باز کردند: نگاهى به روش پیامبر اکرم(ص) در موضوع مورد بحث، بهترین دلیل بر محکومیت شبهه انگیزان است؛ چرا که موارد گوناگونى در کتاب‌هاى شیعه و اهل سنت وجود دارد که رسول خدا(ص) به همسرانش اجازه مى‌داد تا درب خانه را به روى دیگران (نا محرمان) باز کنند.

در جایی ابن عساکر دمشقی شافعی، در«تاریخ مدینة دمشق، ج 42، ص 470 » می نویسد: رسول خدا(ص) از خانه زینب دختر جحش بیرون آمد و وارد خانه امّ‌سلمه شد؛ چون آن روز نوبت آمدن آن حضرت به خانه وى بود، مدتى نگذشته بود که علی(ع) آهسته دقّ الباب کرد، رسول خدا(ص) بیدار شد، امّ‌سلمه پاسخ نداد، پیامبر(ص) فرمود: بلند شو و در را باز کن.

آنچه گذشت یک روایت از کتاب‌هاى اهل سنت بود که به عنوان نمونه ذکر شد که در آن‌ها رسول خدا(ص) با توجه به این که خود حضرتش در خانه حضور داشت اجازه مى‌داد تا همسرانش دَر را براى افراد نا محرم باز کنند، و این نشان مى‌دهد که این عمل با رعایت وظایف شرعى منعى نخواهد داشت.

بنابراین صدیقه شهیده(س)، پشت در نرفت؛ بلکه جلوى در ایستاده بود که با دیدن عمر و همراهان او به داخل خانه رفت و در را بست؛ پس اصلا حضرت زهرا(س) پشت در نرفته بود تا این اشکال پیش بیاید.

حتى اگر این مطلب صحت نیز داشته باشد و حضرت پشت در رفته باشد، به دلیل این که عین همین قضیه براى رسول خدا(ص) پیش آمده و آن حضرت به همسران خود دستور داده‌اند که در را باز کنند، این اشکال دفع مى‌شود./9161/ت302/ن