به مناسبت ولادت حضرت عباس؛
ویژه‌نامه «پدر فضیلت‌ها» در فضای مجازی منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ ویژه‌نامه «پدر فضیلت‌ها» به مناسبت ولادت حضرت عباس(ع) در فضای مجازی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه‌نامه «پدر فضیلت‌ها» شامل کلیپ‌ها، نواهنگ‌ها، تصاویر ویژه، پیامک‌های شادباش، پنجره ملکوت، قفسه، از لا‌به‌لای متون، زلال قلم و ویژه‌نامه‌های پیشین در پایگاه اینترنتی تبیان منتشر شد.
نقش خطیر قمربنی‌هاشم در کربلا، علمدار کربلا، یکی از رجعت کنندگان، مقامی عظیم در سایه اطاعت حق، پرتویی از القاب درخشان پرچمدار فضائل، رادمردی از تبار پاکان، بر قله رفیع فضلیت‌ها، ستارگانی بر گرد ماه و آورده‌اند که از موضوعات مطرح‌شده در بخش مقالات این ویژه‌نامه است.
موضوعات دست خدا، نخله طوبا، عطر گل یاس، نغمه شیدایی، شمشیر تیز شاه مردان در بخش زلال قلم این ویژه‌نامه آمده است و در بخش ویژه‌نامه‌های پیشین این ویژه‌نامه موضوعاتی همچون مهر و ماه، میلاد یاس و لاله، سلطان و ساقی عشق، شمیم وفا، مهتاب سرخ به چشم می خورد.
بر قله رفیع فضلیت‌ها
در مقاله‌ای از این ویژه‌نامه می‌خوانیم: حضرت عباس بن علی علیهماالسلام دل و اندیشه همگان را مسخر خود کرد و براى آزادگان در همه جا و هر زمان سرودى جاودانه گشت، زیرا براى برادرش دست به فداکارى بزرگى زد، برادرى که در برابر ظلم و طغیان خروشید و براى مسلمانان عزت جاودانه و عظمتى همیشگى، به ارمغان گذاشت، آری، قمر بنی هاشم علیه‌السلام تن به شهادت داد و دست از یارى امام خویش برنداشت چرا که از بصیرتی عمیق برخوردار بود، چنانکه امام صادق علیه السلام فرمود: «کان عمنا العباس نافذا البصیرة؛ عموى ما، عباس بصیرتی نافذ داشت».
زیارتنامه از جنس نور
رییس مذهب شیعه، حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام هنگامی که به زیارت کربلا، سرزمین شهادت و فداکارى رفت و پس از زیارت امام حسین و اهل بیتش علیهم‌السلام و اصحاب برگزیده اش با شوق به زیارت قبر عمویش، عباس علیه السلام شتافت و بر سر مرقد بزرگ آن بزرگوار ایستاد و زیارتی را بر زبان مبارکش جاری فرمود که منزلت رفیع حضرتش را نشان مى‌دهد و بر مکانت والای او گواهى مى‌دهد.
امام صادق علیه السلام عمویش عباس علیه‌السلام را در زیارتنامه آن بزرگوار با کلماتی که دربردارنده همه مفاهیم و معانى تجلیل و بزرگداشت است، مورد خطاب قرار مى دهد: «سلام خدا و سلام ملائکه مقرب و انبیاى مرسل و بندگان صالح و همه شهیدان و صدیقان پاک، شبانه روز بر تو باد اى پسر امیرمؤمنان».
سپس عصاره نبوت، امام صادق علیه‌السلام زیارت خود را چنین پى مى گیرد: «به تسلیم، تصدیق، وفادارى و فداکاریت در راه جانشین پیامبر مرسل، سبط برگزیده، راهنماى عالم، وصى ابلاغگر و مظلوم ستمدیده، شهادت مى دهم».
امام صادق علیه‌السلام در اینجا بهترین نشانه‌هایى که به شهیدان بزرگ تقدیم مى‌شود به حضرت ابوالفضل علیه السلام تقدیم مى‌دارد.
تسلیم
حضرت عباس علیه‌السلام همه امور خود را به برادرش سیدالشهدا علیه‌السلام سپرد و در همه مراحل و مواقف، متابعت از او را بر خود واجب کرد تا آنکه در راه او به شهادت رسید، زیرا به امامت برادرش که مبتنى بر ایمان استوار به خداوند است آگاهى داشت و درستى راه و نیت خالص و رأى اصیل برادر را مى‌دانست و بدان‌ها باور داشت.
تصدیق
حضرت ابوالفضل علیه‌السلام، ریحانه رسول اکرم صلى‌اللّه علیه و آله را در تمامى مواقف و دیدگاه‌ها تصدیق کرد و هرگز در درستى و عدالت آرمان او به خود شک راه نداد و یقین داشت برادرش بر حق است و هرکه با او سر ستیز دارد در گمراهى آشکار است.
وفادارى
یکى دیگر از صفات نیکى که امام صادق علیه‌السلام به عموی بزرگوارشان نسبت مى‌دهد، وفادارى است، هر پیمانى را که در راه دفاع از برادرش امام حق و حقیقت اباعبداللّه الحسین علیه السلام با خدا بسته بود بجا آورد و در سخت‌ترین شرایط و مراحل در کنار برادر ایستاد و از او جدا نشد تا آنکه دستانش قطع شد و خود در راهش به شهادت رسید، وفادارى که از والاترین صفات است، از ویژگی‌هاى اساسى و عناصر وجودی حضرت ابوالفضل علیه‌السلام بود، او آفریده شده بود تا نسبت به حق وفادار باشد.
نقش خطیر قمربنی هاشم در کربلا
در مقاله دیگری از این ویژه نامه آمده است: یاران سید الشهدا علیه السلام همه در صحنه کربلا نقش آفرین بودند، با وجود این در میان اصحاب با وفای امام حسین علیه السلام کسانی حضور داشتند که نقش پر‌رنگ تری ایفا کردند، یکی از این افراد، فرزند بلافصل امیرمؤمنان اباالفضل العباس علیه السلام است.
صاحب مشک
سقایی عباس علیه السلام تنها خلاصه در روز عاشورا نمی‌شود بلکه در طول مدتی که امام با اهل‌بیت(ع) و یارانش در کربلا حضور داشتند وظیفه آب رسانی با ایشان بود، به ویژه از زمانی که آب را به روی امام بستند یعنی روز هفتم محرم، در این مورد به یک نمونه تاریخی اشاره می‌شود، ابو مخنف روایت کرده، وقتى آب به روى امام حسین علیه‌السلام و یارانش بسته شد و هنوز جنگ در نگرفته بود، تشنگى بر امام و یاران حضرت چیره شد، امام برادرش عباس علیه السلام را فرا خواند و او را به اتفاق سى سواره و بیست پیاده، شبانگاه به آوردن آب مأموریت داد، آنان به آب نزدیک شدند و پیشاپیش آنان پرچمدارشان نافع بن هلال در حرکت بود، عمرو بن حجاج[نگهبان آب] با مشاهده او گفت: کیستى و براى چه آمدهاى، گفت: من نافع بن هلال هستم، آمدهایم از این آب که ما را از آن منع کردهاید بنوشیم، گفت: بنوش، نوش جانت.
نافع گفت: نه، به خدا سوگند تا حسین علیه‌السلام و یارانش تشنهاند یک قطره نخواهم نوشید، عمرو گفت: نه، راهى براى آب دادن اینان نیست، ما را اینجا گذاشتهاند که آب را از ایشان منع کنیم.
نافع بلافاصله به یاران خود گفت: مشک‌ها را پر کنید، آنها مشک‌ها را پر کردند، عمرو بن حجاج و یارانش پیش دویدند و مىخواستند راه بازگشت را بر آنان ببندند، عباس بن على علیهماالسلام و نافع بن هلال به آنها حمله بردند که بر جاى خویش بازگشتند و راه را گشودند، یک بار دیگر بازهم عمرو و یارانش جلو آمدند و قصد حمله داشتند، اما عباس علیه السلام و یارانش با آنان مقابله کردند و میان آنها درگیرى شد، به هر حال یاران امام حسین علیه‌السلام با مشک‌ها آمدند و آب را پیش وى بردند، اما چنان که سبط ابن جوزى مىگوید: بر سر آب میان دو گروه مبارزه درگرفت و سرانجام نتوانستند به آب دست یابند.
از این رو ابوالفضل علیه السلام سقا و ابو قربه(صاحب مشک آب) نامیده شد.
علمدار سپاه حق
یکی از مهمترین مسؤولیت‌ها در جنگ‌ها در زمان‌های گذشته پرچمداری لشگر بود، معمولا پرچم را به دست کسی می‌دادند که شجاع ترین افراد باشد که هم علمداری کند و هم بتواند بجنگد و از طرفی دشمن هم روی این قضیه حساب می‌کرد که چه کسی علمداری سپاه رقیب را دارد، در میان یاران امام حسین علیه السلام شخصیت‌های برجسته و دلاور کم نبود اما این افتخار پرچمداری تنها به برادر امام یعنی عباس علیه السلام داده شد، در تاریخ آمده است حسین بن على علیهماالسلام جناح راست سپاه را به «زهیر» و جناح چپ را به «حبیب» و پرچم را به برادرش «عباس بن على علیهماالسلام» سپرد.
همچنین زمانی‌که تمامی یاران امام به درجه رفیع شهادت نائل شدند عباس بن علی علیهماالسلام خدمت امام رسید تا اجازه و رخصت بر رفتن به میدان بگیرد، واکنش امام حسین علیه‌السلام در تاریخ این‌گونه آمده است: فبکى الحسین علیه السلام بکاء شدیدا ثمّ قال: یا أخی أنت صاحب لوائی و إذا مضیت تفرّق عسکری؛ امام حسین علیه السلام بعد از اینکه گریه شدیدى کرد فرمود: یعنى اى برادر، تو پرچمدار من هستى، هنگامى که شهید شوى لشکر من متفرق خواهند شد.
پیشتاز در وفاداری
در شب عاشورا که امام حسین علیه‌السلام با خطبه‌ای در تاریکی شب بیعت خود را از اصحاب برداشت، اولین کسی که به امام اعلان وفاداری کرد عباس علیه السلام بود، شاید اگر او بلافاصله قیام نکرده بود بقیه اصحاب مردد می‌شدند که بمانند و یا بروند اما عباس علیه‌السلام با کلام قاطع خود تکلیف بقیه را نیز روشن کرد، در تاریخ کربلا می خوانیم: ابتدا عباس بن على علیهماالسلام سخن را آغاز کرد و گفت: چرا این کار را بکنیم، آیا براى اینکه بعد از تو باقى بمانیم، خدا هرگز چنین روزى را نیاورد، بعد برادران و فرزندان امام حسین علیه السلام و فرزندان برادرش امام حسن علیه السلام و دو پسر عبد الله بن جعفر محمد و عبد الله به همین نحو یا مانند آن سخن گفتند.
سفیر امام مسؤولیت رساندن پیغام‌های امام حسین علیه‌السلام به دشمن و پیام‌های دشمن به امام، عباس بن علی علیهماالسلام بود، یکی از این موارد روز تاسوعا است، زمانی که عمربن سعد به دستور عبیدالله بن زیاد قصد شروع جنگ را داشت، در این موقع حساس امام پیغامش را از طریق عباس علیه‌السلام به دشمن رساند.
عبّاس بن على علیهماالسلام نزد برادر شتافت و عرض کرد: برادر جان، اینان بدین سو مىآیند، امام علیه‌السلام برخاست و فرمود: عباس، برادرم، جانم فدایت باد، سوار شو برو ببین آنان را چه شده و چرا چنین مىکنند.
عباس علیه‌السلام با بیست سوار که در میان ایشان زهیر بن قین و حبیب بن مظاهر بود نزد آنان شتافت و پرسید: چه پیش آمده، چه مىخواهید، گفتند: فرمان امیرمؤمنان آمده که به شما بگوییم، یا به فرمان او درآیید یا با شما مىجنگیم، حضرت فرمود: شتاب نکنید تا نزد ابا عبداللّه برگردم و پیام شما را برسانم. آنان توقف کرده گفتند: او را ببین و پاسخش را بیاور، حضرت عباس شتابان نزد امام علیه‌السلام آمده خبر آنان را داد و همراهانش در برابر سپاه دشمن ایستاده با آنان سخن گفتند.
و امام علیه السلام چون پیام عمر سعد را شنید به برادر خود عباس علیه‌السلام فرمود: «نزد آنان برگرد و چنانچه توانستى جنگ را به سپیده دم فردا بیفکن و امشب را مهلت بگیر که امید است در این شب نماز گزارده با خدا نیایش کنیم و از او آمرزش بخواهیم، که او مىداند من به راستى نماز و تلاوت قرآن و نیایش فراوان و استغفار را دوست مىدارم».
حضرت عباس علیه‌السلام سوار شده، تاخت تا به ایشان رسید و فرمود: «مردم، ابا عبداللّه علیه‌السّلام از شما مىخواهد امشب را بازایستید تا در آن بیندیشد، زیرا این چیزى است که در آن میان ما و شما سخن نرفته است، چون صبح کردیم به خواست خدا همدیگر را مىبینیم یا آن را پسندیده و آنچه را شما مىخواهید و تکلیف مىکنید مىآوریم و یا آن را نپسندیده رد مىکنیم. با این بیان مىخواست آنان را آن شب منصرف کند.
ویژه‌نامه «پدر فضیلت‌ها» به مناسبت ولادت حضرت عباس(ع) در فضای مجازی در بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان به نشانی www.tebyan.net منتشر شده است./907/ت302/ن
ارسال نظرات