حجتالاسلام پناهیان:
انسان چوب آرامش‌های ساختگی خود را می‌خورد
خبرگزاری رسا ـ استاد حوزه و دانشگاه گفت: خداوند تعهد کرده است که اگر غصه‌هامان برای زمان و عمر باشد، جبران می‌کند و برکت عمر را افزایش می‌دهد؛ به شرطی که این غصه خوردن از سر حسادت نباشد بلکه محبت باشد. اگر از سر حسادت غصه بخوریم، سیاه می‌شویم ولی اگر از سر محبت باشد، نورانی می‌شویم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجتالاسلام علیرضا پناهیان در ادامه سلسله مباحث در موضوع «زمان‌شناسی و ارزش‌گذاری برای فرصت‌های عمر» که 14 تیرماه در مسجد امام حسین(ع) تهران برگزار شد، با بیان این‌که زمان شاهد ما است، اظهار داشت: باید با زمان حرف زد، زمان نیز با ما سخن می‌گوید. زمان را باید زنده و شاهد خود دانست. هیچ روزی بر انسان نمی‌گذرد مگر آن‌که زمان با او سخن می‌گوید.
وی با اشاره به این‌که زمان به انسان می‌گوید که تا قیامت باقی است و شهادت خواهد داد، افزود: آیت‌الله بروجردی(ره) فرمود، من رفت و آمد ملک‌هایی که مأمور نوشتن اعمال هستند و پست‌شان عوض می‌شود را می‌بینم.
حجتالاسلام پناهیان خاطرنشان کرد: در روایتی آمده است که خداوند تبارک و تعالی به انسان می‌فرماید، «ای فرزند آدم! روزی تو هر روز به تو می‌رسد، اما تو ناراحت و دل‌‌نگرانی.» هر روز بخشی از عمر ما کم می‌شود و چیزی هم به ما اضافه نمی‌شود، ولی غصه نمی‌خوریم. جایی که نباید غصه بخوریم، غصه می‌خوریم و جایی که باید نگران باشیم، غصه نداریم.
وی ادامه داد: خداوند تعهد کرده است که اگر غصه‌هامان برای زمان و عمر باشد، جبران می‌کند و برکت عمر را افزایش می‌دهد؛ به شرطی که این غصه خوردن از سر حسادت نباشد بلکه محبت باشد. اگر از سر حسادت غصه بخوریم، سیاه می‌شویم ولی اگر از سر محبت باشد، نورانی می‌شویم.
کارشناس مذهبی با یادآوری خصلت‌های زمان ابراز داشت: زمان بسیار سریع، بی‌رحم، کوتاه و سارق است و همان فرصت‌های کوتاهی را که در اختیار انسان قرار می‌گیرد نیز سلب می‌کند و در واقع، غصب کننده فرصت‌ها است. از بزرگواری انسان یکی این است که برای گذر زمان گریه کند و از خدا بخواهد که آن را برگرداند. خداوند هم مبدل السیئات بالحسنات است. وقتی ببینیم فاصله‌ای تا مرگ نداریم و کوتاهی زمان را بفهمیم، نتیجه‌اش این می‌شود که از زمان به صورت مناسب استفاده کنیم.
وی به آرامش‌های ظاهری در زندگی انسان اشاره کرد و گفت: همه این آرامش‌ها بدون اعتبار و ارزش است. این‌که به خودمان القا کنیم که وقت داریم، جز آن‌که اضطراب بیاورد، نتیجه‌ای نخواهد داشت. باید به خدا پناه برد. در جبهه هر لحظه نام خدا بر زبان‌ها و یادها جاری بود، به گونه‌ای که انسان آرامش را احساس می‌کرد.
حجتالاسلام پناهیان اضافه کرد: بگذارید زمان برای ما استرس بیاورد، آن‌گاه با ذکر و یاد خدا آرامش برخواهد گشت. اگر استرس نداشته و به سوی خدا نرویم، مانند این است که شنا بلد نباشیم و داخل آب برویم. هنگامی که گدا وار و با التماس خدا را صدا بزنیم، آرامش پیدا می‌کنیم. ما عادت کردیم همه چیز را مالک باشیم، اما خدا می‌فرماید من مالکم و شما مستأجرید. ما مالک زمان نیستیم و نباید با این احساس مالکیت آرامش کسب کنیم.
استاد حوزه و دانشگاه به بلاها و عذاب‌های الهی اشاره و تصریح کرد:نگذاریم خدا با بلاها ما را از خواب غفلت بیدار کند. در دعای ابوحمزه ثمالی می‌خوانیم که خدایا! مرا با عقوبتت ادب نکن. گاهی لازم است خداوند همه چیز را از انسان بگیرد تا او را تأدیب کند.
وی با اشاره به افرادی که گوش خود را برای شنیدن هر چیزی در اختیار قرار قرار می‌دهند، اظهار داشت: این افراد همانند معده نشخوارکنندگان هستند که هر چیزی به آن وارد می‌شود. خداوند می‌فرماید، من روزی‌ات را مقدر کرده‌ام، چرا باز غصه می‌خوری؟ اما روزها و فرصت‌ها از تو گرفته می‌شود در حالی که هیچ غمی نداری!
حجتالاسلام پناهیان در پایان با توصیه به استفاده صحیح و مناسب از زمان کوتاه عمر تصریح کرد: هر چه از زمان خوب استفاده کنیم، باز تبعاتی دارد که گریبان‌گیر ما خواهد شد، چه برسد به این‌که از زمان درست بهره نبریم که نتیجه آن خسر الدنیا و الاخره خواهد بود.
گفتنی است، سلسله مباحث پیرامون «زمان‌شناسی و ارزش‌گذاری برای فرصت‌های عمر» تا دهم ماه مبارک رمضان بعد از نماز ظهر و عصر با سخنرانی حجتالاسلام پناهیان در مسجد امام حسین(ع) تهران برقرار است./9591/پ202/س
ارسال نظرات