عقبگردهای پوپولیستی در دولت تدبیر!
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، دولت یازدهم که با شعار تدبیر و امید روی کار آمد قرار بود نه با داس و نه با اتوبوس به جان مدیریت‌ها بیفتد و در عین حال امید را به بخش‌های مختلف اقتصادی باز گرداند، اما در عمل آنچه می‌توان در کارنامه بیش از هزار روزه این دولت یافت، عملیات روانی و تلاش از کیان واژه امید با تدبیر حمله به دولت قبل است، وگرنه نگاهی به روش‌های مظلوم‌نمایی در خون جگر خوردن شب‌های پرداخت یارانه به عنوان مصیبت عظمی و توزیع محدود سبد کالا چیزی جز حرکات پوپولیستی مورد تعریف خود نیست! اما این تمام مسیر اقتصادی دولتی نبود که قرار بود تدبیر را جایگزین تصمیمات پوپولیستی کند. ارائه بسته‌های اول و دوم خروج از رکود، بزرگنمایی بیش از حد آثار برجام و بی‌برنامگی دولت در بهره‌برداری از نتایج برجام که پیشتر خود به آنها تأکید داشت، نشان داد دولت یازدهم بیش از آنکه به دنبال بهبود شرایط اقتصادی باشد به دنبال حفظ امید در میان اقشار طبقه متوسط به بالا و سرپوش گذاشتن بر ضعف مدیریت در میان شرکت‌های بزرگ اقتصادی دولتی و شبه‌دولتی است.
به عبارت بهتر عقبگردهای ناشیانه در تصمیمات اقتصادی نشان می‌دهد دولت اراده‌ای برای بهبود وضعیت اقتصادی ندارد و شعارهای اقتصادی روبنایی برای پیشبرد اهداف سیاسی صرف دولتمردان است.برخی عقبگردهایی که می‌توان در این هزار روزه از آن یاد کرد عبارتند از: تعطیل کردن توزیع سبد کالا بعد از یک مرحله و نیم. قرار بود با ابتکار بخشی از بدنه کارشناسی اقتصادی دولت یارانه‌ها تغییر چهره بدهد و با این روش از یارانه‌های نقدی رهایی یابد، اما بلافاصله و بعد از انبارگردانی کالاهای اساسی از این کار منصرف شد.
2 ـ بسته اول با هدف خروج از رکود و تأکید و تمرکز بر تقاضای خارجی تدوین شد و برای آن نیروهای پیشرانی تعریف شد، ولی در عمل به دلیل ناکارآمدی این بسته رویکرد خود را تعطیل و با عقبگردی واضح به تحریک تقاضای داخلی تأکید شد.
3- بسته دوم که در اثر ناکارآمدی بسته اول تهیه و تدوین شد قرار بود خروج از رکود را با تحریک تقاضای داخلی دنبال کند، اما واژه بزرگ خروج از رکود با عملکرد عجیب و سؤال‌برانگیز و ناقص دولت تنها محدود به فروش 100 هزار خودروی قسطی شد و تقاضای داخلی نیز نه فقط تحریک نشد بلکه بخش مهمی از آن در انتظار اجرای همین طرح به محاق رفت.
4- اما در این میان برجام به سرانجام رسید؛ برجامی که شاه‌کلید حل مشکلات اقتصادی عنوان شد، ولی بلافاصله از آنجایی که ساختار اقتصادی معیوب‌تر از آن بود که با وعده‌های نصفه و نیمه غرب تأثیر بپذیرد، دولتمردان را به فراموشی گفته‌های خود رهنمون ساخت به نحوی که سهم برجام را در اقتصاد به کمتر از 30 درصد رساند، با این حال کارنامه اقتصادی دولت نشانی مثبت به بازارها و مردم نمی‌داد، لذا این بار دیگر از طرح اقتصادی سخنی به میان نیامد بلکه با بازی رسانه‌ای سوئیفت و شوهای هیئت‌های خارجی گره‌گشای اقتصاد را سرمایه‌گذاری خارجی عنوان کرد.
لابد هم‌عرض این موضوع نیز کاهش قیمت‌های نفت بود که با فروش بیشتر وعده نرخ مثبت رشد را به سرگرمی جدید تبدیل کرده است.
به این ترتیب عمر دولت در حال گذر است بی‌آنکه وعده‌های دولت با نمود عینی در بازارها مواجه باشد و بخش واقعی اقتصاد را تحت‌الشعاع قرار دهد، لذا از هم‌اکنون نیز باید در انتظار حرکتی مقطعی و پوپولیستی در ماه‌های آخر این دولت بود. آنچنان که نشانه‌های آن قابل رؤیت است و آن هم مخالفت با حذف یارانه‌بگیرانی است که زمانی آن را اعضای کابینه مصیبت عظمی می‌دانستند./907/102/ب3
منبع: روزنامه جوان