حب حقیقی عمل به فرامین الهی را در پی دارد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در تبریز، حجت‌الاسلام شیخ عبدالمجید باقری بنابی، مدیر مدرسه علمیه ولی‌عصر (عج) بناب، در جمع طلاب این مدرسه علمیه در جلسه اخلاق، بابیان اینکه محبت واقعی اطاعت و پیروی را در پی خواهد داشت، اظهار داشت: انسان زمانی که به کسی علاقه‌مند می‌شود دوست دارد که یاد و خاطره او در کنار وی بیان و طرح شود.

وی حضور قلب در نماز را از عوامل حب حقیقی به خداوند متعال دانست و خاطرنشان کرد: محبت انسان اگر در مسیر الهی قرار گیرد و به خداوند متعال علاقه و محبت واقعی داشته باشد، نماز و روزه او جلوه‌ای دیگری خواهد داشت و سختی عباداتی چون روزه برای او شیرین و معصیت برای او تلخی و سخت خواهد بود.

این استاد اخلاق با تأکید بر احساسات توأم با عقلانیت، ادامه داد: احساسات صرف صحیح نیست، احساسات انسانی باید توأم با شناخت و عقلانیت باشد، بنابراین انسان تنها باعلاقه احساسی صرف نمی‌تواند به‌جایی برسد، بنابراین محبت واقعی شب‌زنده‌داری، عبادت و دوری از معصیت را در پی دارد.

وی علامت محبت واقعی آن محبتی است که عمل را در پی داشته باشد، افزود: انسانی گناه‌کار خداوند را دوست ندارد و علاقه او به خداوند متعال موهوم و غیرواقعی است، انسانی که معصیت می‌کند و از دستور معشوق خود امتناع و سرپیچی کند محبت او برای خداوند متعال غیرواقعی و ضعیف است.

حجت‌الاسلام بنابی بابیان اینکه هر مقدار محبت انسان دچار ضعف و کم سوء باشد در پیروی از دستورات کسی که به او علاقه دارد کم انگیزه‌تر خواهد بود، تصریح کرد: انسانی که معصیت می‌کند یا به خداوند متعال علاقه‌ای ندارد، یا درجه محبت و عشق او پایین و کم است، چراکه محب واقعی از دستورات الهی سرپیچی نخواهد کرد.

وی ادامه داد: بنابراین حب حقیقی آن است که محب الهی این شریعت را که زیربنایش حب است و تبلور دهنده اخلاص و اسلام هست و صراط مستقیم خدا است و سالک خود را با نزدیک‌ترین راه به خدا می‌رساند، پیروی کنید، حضرت اباعبدالله در حقیقت تجلی حب به ذات الهی است که حتی فرزندان خود را درراه خدا فدا کرد.

مدیر مدرسه علمیه ولی‌عصر (عج) بناب گفت: عشق به عبادت، فدا کردن همه‌چیز خود درراه احياي ارزش‌های اسلامي، گواه شخصيت رباني آن حضرت هستند، علاوه امضا کردن طومار محبت خدا با خون خود و اختصاص يافتنِ عنوان سیدالشهدا به آن حضرت، می‌توانند ازجمله شواهد ديگري باشند که ما را به شخصيت رباني امام حسين (ع) که از عشق به حضرت حق لبريز گشته است رهنمون سازند.

وی محبت و عشق امام حسین (ع) را توأم با عقلانیت دانست و خاطرنشان کرد: قيام آن حضرت در کربلا، نيز نمود و تجلي شخصيت امام و یارانش بوده، بر اين اساس عاشقانه بوده است، اما بايد توجه داشت که معناي عاشقانه بودن قيام امام حسين (ع) به معناي عاقلانه نبودن آن نيست./854/202/ب3