«همه چیز مثل اول است» نقد شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، اعظم عظیمی نویسنده کتاب «همه چیز مثل اول است» در نشست تخصصی نقد این کتاب که به همت انجمن داستان مرکز فرهنگی هنری دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم برگزار شد، اظهار داشت: بنده داستان را معادل فلسفه می دانم و فسلفه مثل این قصه یک روش تفکر است؛ این نگاه من به داستان که برای من یک سیر شخصی است در شخصی شدن داستان از این نظر که نتواسته ام مخاطب را همزمان با خود همراه کنم تأثیرگذاشته است.

وی گفت: این مجموعه داستان ها باید بتواند انسان های شبیه خودم را با من همراه کند و چنین حرکتی داشته باشم.

حجت الاسلا محمدحسین سرانجام منتقد کتاب «همه چیز مثل اول است» اظهار داشت: یک مخاطب عامی را که حداقل های مشترکی(اعم از جنسیت) با شخصیت راوی داشته باشد، می تواند کشمش موجود دریافت کند که معنای زندگی چیست و احساس خودبسنده بودن و غرور را برای خود نگه می دارد و توانسته است این مسائل را روشن کند.

وی افزود: تفاوت فاحشی در بین چند داستان ابتدایی با چند داستان نهایی این اثر وجود دارد؛ داستان سعی نمی کند در آخر کار جواب و راه حلی مشخص ارائه دهد و اجازه می دهد که مخاطب با مسأله درگیر باشد و خود جوابی را به دست بیاورد، گرچه ما را رها نمی کند در عین حال اجازه می دهد که مخاطب خود راه حلی پیدا کند.

منتقد کتاب «همه چیز مثل اول است» تصریح کرد: نوع روایت و رفت و برگشت های داستان های این اثر به گونه ای است که در زمان حال می گذرد و در این رفت و برگشت ها است که احساس می کنیم که این شخصیت باید پرداخت شود و شخصیتی درون گرا است و چنین افرادی رفت و برگشت های ذهنی زیادی دارند. جابجایی بین صحنه ها در داستان خیلی خوب است و مخاطب را درگیر می کند.

وی گفت: در این دوره ای که کمتر کسی جرأت می کند مجموعه داستان چاپ می کند، این نویسنده توانست چنین اثری را منتشر کند و این نکته خیلی خوب است.

زهره شریعتی منتقد دیگر کتاب «همه چیز مثل اول است» اظهار داشت: بعضا تشبیه ها، قصه ها و تصویرهای زیادی در اثر دیده می شود و این که دغدغه ها لحن به رخ کشیدن ندارد و حس و حالی که از فضای داستان ها به دست می آید، بابت تفاوت خود با دیگران منتی بر سر خواننده و اطرافیانش ندارد و در همه داستان ها راوی خودش بوده و در بین اطرافیان بیشتر تأثیرگذار است.

وی گفت: گره های خوبی در اثر مطرح می شود و رفت و برگشت های مناسبی بیان شده است؛ خواننده داستان های این مجموعه، بیشتر خواننده عام نیست و خواننده یا باید تحصیلکرده باشد و یا زیاد کتاب می خواند؛ بیشتر از این که صبغه طلبگی آن نمایان باشد، جلوه فلسفی آن یبشتر دیده می شود.

منتقد کتاب «همه چیز مثل اول است» تصریح کرد: به دلیل صبغه فلسلفی داستان، بیشتر عصاره و چکیده دغدغه های نویسنده بیان شده و امکان آن بود که برای خواننده روان تر باشد و این نکته در این اثر، حس خوب بین خواننده و نویسنده کمتر می شود.

وی افزود: زبان داستان به دلیل این که چکیده است و قصه را روان تعریف نکرده و گره ها را راحت در میان نگذاشته و با ذهن خود نوشته است و شاید مخاطب دغدغه نویسنده نبوده است و هر کسی این سبک را نمی پسندد.

شریعتی اظهار داشت: داستان های آخر این اثر احساس رها شدگی دارند و برداشت می شود که داستان به صورت نصفه و نیمه تمام می شود؛ زبان خوش خوانی ندارد، چرا که جمله های آن وزین بوده و ذهن مخاطب درگیر جمله است که چه می خواهد بگوید و قصه از دست خواننده خارج می شود.

وی گفت: بعضا دیالوگ ها عادی نیستند و در لفظ عادی از کلمات آورده شده، استفاده نمی شود؛ احساس می شود که متن اثر بعضا ویرایش نشده است./822/پ202/ج