شهیدی که هادی طریق عشق شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، شهدا امامزاده های عشق اند و مزار و بارگاه آنها میعادگاه عاشقان شهادت و ایثار است.

این شاهدان شهید که تمام هستی خود را با رضای الهی معامله کردند، بر سفره رزق الهی روزی می خورند و از نعمت های الهی متنعم و بهره مند می گردند.

شهدا پیام آوران عشق و معرفت، هادیان طریق معنویت و چراغ فروزان مسیر بندگی هستند که نور وجودشان روشنی بخش راه وصال به معشوق و معبود است.

شهید احمد مکیان چونان پروانه ای شیدا بر گرد شمع جانان به مطاف آمد و سر و جان خود در طریق عشق و شیدایی نثار معبود ساخت.

نیمه آخرین ماه فصل خزان سال 73، موسم بهار و شکفتن طفلی بود که 22 سال بعد عشق را معنا کرد و در مطاف شمع عشق پر و بال سوزاند و از پیله دنیا بیرون آمد و آسمانی شد.

احمد طریق معرفت را در تعلیم معارف دینی یافت و به صف مجاهدان حریم دین در حوزه علمیه پیوست و در پای درس علما و بزرگان دین طریق معرفت را آموخت.

شهید احمد مکیان مدخل عشق را در دفاع از حرم یافت و سوریه وعده گاه آسمانی شدنش بود و در هفدمین روز از خرداد سال 95 ردای نورانی شهادت بر قامتش نشست.

عشق به مکتب الهی و ایثار و شهادت، او را به سوریه کشاند و دروازه شهادت در جنوب حلب برایش گشوده شد و بال آسمانی اش او را به سدرة المنتهی رهنمون گشت و پیکر پاکش در بهشت معصومه قم به خاک سپرده شد.

این طلاب شهید، همچون نگینی بر انگشتری حوزه می درخشند و در افق پر ستاره حریم دین، به نورافشانی می پردازند.

خط به خط وصیت این شهدا صحیفه معرفت و بصیرت است و شهید مکیان نیز در وصیت خود فیض می گستراند و خط بصیرت می نگارد، آنجا که می گوید:«ای امت دلاور حزب الله؛ ای کسانی که اگر پایش بیفتد حاضرید همه هستی تان را تقدیم اسلام کنید، من که چیزی نداشتم. هستی من یک جان بود که به پای قدم رهبر عزیزم و امت حزب الله فدا کردم. ولی افسوس که یک جان بود، کاش چندین جان داشتم و آنها را به پای رهبرم و به کوی عشق حسین(ع) می ریختم و به اندازه یک لبخند او را شاد می کردم.»/872/ت302/ج