انسان باید گناهکار را تربیت کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی، استاد حوزه علمیه قم امروز در آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان اینکه امام علی(ع) در نهج البلاغه می فرمایندکه وفاداری به بی وفایان خیانت به خداوند است، گفت: خداوند یک سری از قوانین را حاکم بر این عالم قرار داده است که اجرای این قوانین و اقتضای آن این است که انسان در چارچوبی که خدا مشخص کرده حر کت کند؛ بنابراین اگر کسی بی وفایی کرد و ما به او وفا کنیم در حقیقت بی وفا پروری کرده ایم و موجب تشدید بی وفایی فرد شده و سنت های الهی را زیر پا گذاشته ایم.

وی افزود: وفا و فاداری در آن جایی است که دو دوست که در عرض هم هستند یکی از آنها لوازم صداقت را رعایت نکند در این هنگام گفته می شود بی وفایی؛ بنابراین اگر کسی بی وفایی کند و ما پاسخ او را با وفاداری بدهیم در حقیقت چون قانون خدا را نقض کرده ایم،خیانت به خداوند را مرتکب شده ایم زیرا مؤمن باید سنت های الهی را اجرا کند نه اینکه سنت های الهی را زیر پا بگذارد.

استاد حوزه علمیه قم تصریرح کرد: میان بدی و وفا تفاوت وجود دارد و این حکمت امام علی(ع) به این معنا نیست که انسان باید پاسخ بدی کسی را با بدی بدهد بلکه در اینجا صرفا فقط وفاداری مد نظر است و باید دقت کرد که پاسخ همه بدی ها را نمی توان با خوبی داد بلکه در بعضی از موارد خاطی باید تنبه شود تا خود را اصلاح کند بنابراین مرز عفو و گذشت و ولنگاری در مورد گناه دو مرز بسیار دقیق و باریک است که باید در مورد آن دقت کرد.

حجت الاسلام والمسلمین محمدی با تأکید بر اینکه انسان نباید بی وفا پرور و متجاوز پرور باشد، ادامه داد: اگر انسان بخواهد پاسخ متجاوز را با خوبی و وفاداری بدهد قطعا زمینه افزایش تجاوزگری در او فراهم می شود.

وی افزود: انسان باید خاطی و گناهکار را تربیت کند نه این که او را پرورش دهد بنابراین باید در زمینه اجرای این حکمت نهج البلاغه با هوشیاری رفتار کرد زیرا اگر در این زمینه به درستی عمل نشود به جای تربیت، گناه و انجام گناه در جامعه در اثر تشویق افزایش می یابد.

استاد حوزه علمیه قم یادآور شد: خداوند انسان را به خاطر تشویق دیگران به گناه و سکوت در برابر گناه دیگری مورد عذاب قرار می دهد؛ بنابراین هدف از عفو نباید تشویق و حمایت گناهکار به گناه باشد بلکه باید هدف تربیت او و قرار دادن او در مسیر اسلام باشد و منظور امام علی(ع) در این حکمت این است که نباید در مقابل بی وفایی به جای تربیت فرد خاطی تشویق گر و پرورش دهنده او به انجام گناه شد./837/پ۲۰۳/ی