گپ و گفتی صمیمانه با طلاب جدید الورود/ از دغدغه تبلیغ دین تا عشق پوشیدن لباس روحانیت

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، سال تحصیلی جدید حوزه های علمیه چهارشنبه هفته گذشته در حالی آغاز شد که حوزه علمیه قم برای سال تحصیلی 97-96 در پیش روی خود بیش از 15 هزار طلبه جدید الورود در پایه نخست را می بیند و از این رو ضرورت فعالیت بیشتر مسؤولان حوزه در راستای رسیدگی بهتر به طلاب بویژه طلاب جدید الورود بیشتر به چشم می خورد.

بی شک طلابی که به تازگی وارد حوزه شده اند غالبا با اندیشه های الهی و با هدف تبلیغ دین مبین اسلام در این عرصه آمده و هریک در این صدد هستند تا بتوانند سرباز واقعی امام عصر(عج) باشند و به گفته یکی از بزرگان حوزه حقیقتا طلبه های جدید الورود در هفته های نخست را باید «آیت الله» به معنای نشانه حقیقی خدا دانست.

طلبه وقتی به حوزه وارد می شود از کمبودها، سختی ها، مشکلات، کم لطفی ها و برخی اوقات بدخلقی های مسؤولان آگاه است ولی وقتی هدفی متعالی را در ذهن خود می پروراند، سختی ها را به عنوان یک نعمت از جانب خداوند دیده و با افتخار در این راه مبارک گام برمی دارد.

همیشه و در طول سالیان دراز در حوزه های علمیه کم نبوده اند افرادی که با وجود پذیرفته شدن در رشته های خوب در دانشگاه های مطرح نیز حوزه را ترجیح داده و از دانشگاه دل کنده اند و یا همیشه از گوشه و کنار شنیده می شود طلبه هایی که خانواده هایی دور از فضای طلبگی داشته اند که حتی با آمدن آنها به حوزه رضایت کافی هم نداشته اند، اما بازهم دل در رضای الهی داده و با حضور در حوزه های علمیه عهدی تازه با امام غایب از نظر بسته اند.

طلبه همین است؛ طلبه با کمبود امکانات آشنایی دارد، طلبه عشق اصلی خود را امام زمان(عج) می داند، طلبه از ورود به حوزه کمتر انگیزه مادی و دنیوی در ذهن دارد، بلکه می خواهد اول خود را اصلاح کرده و بعد از آن جامعه و اطرافیان را با معنویت و خدامحوری آشنا کنند.

 

اما باز هم برای شناخت انگیزه ها و اهداف و همچنین برنامه های طلاب جدید الورود به سراغ جمعی از آنها رفتم و در مورد ورود به حوزه، انگیزه ها و برنامه هایی که برای آینده خود دارند به گفت‌وگو نشستم، هرچند تعداد زیادی از آنها از صحبت کردن طفره می رفتند، عده ای از انتشار تصویرشان امتناع می کردند و تعدای می گفتند ما هنوز حرفی برای گفتن نداریم و یا نمی توانیم مصاحبه کنیم.

بر اساس این گزارش ابتدا با جمعی از طلاب جدیدالورود مدرسه علمیه امام محمدباقر(ع) قم که پس از اخذ دیپلم وارد حوزه علمیه قم شده اند، گفت‌وگو کردم و در ادامه به سراغ تعدادی از طلاب مدرسه علمیه فاطمی که با مدرک سیکل و در سنین نوجوانی در حوزه علمیه قم پذیرفته شده اند به گفت‌وگو نشستم.

پوشیدن لباس روحانیت را افتخار می دانم

در ابتدای ورود به مدرسه به سراغ یکی از طلاب به نام «مجید ابراهیم زاده» رفتم که او با اشاره علاقه زیادش به دروس فقهی و حوزوی می گوید: من پوشیدن لباس روحانیت را یک افتخار برای خودم می دانم و همیشه دوست داشتم روزی این لباس را بر تن کنم.

وی بر این نکته تأکید می کند که اگر فرصت رفتن به یک دانشگاه خوب را هم داشته باشد بازهم حوزه را رها نخواهد کرد، چراکه بر این عقیده است سربازی و نوکری امام زمان(عج) در حوزه علمیه بیشتر از مراکز دیگر فراهم است.

این طلبه جدید الورود در پاسخ به این سؤال که آیا از مشکلات مالی در حوزه خبر دارد یا خیر عنوان می کند: همه مردم به صورتی با مشکلات مالی مواجه هستند ولی من مطمئن هستم که با عنایت خدا و اهل بیت(ع) همه این مشکلات حل می شود.

وی با اشاره به این که علاقه زیادی به قضاوت دارد، عنوان می کند: من قبل از آمدن به حوزه تصوری که نسبت به حوزه داشتم را تجربه کردم و واقعا فضای بسیار خوب و صمیمی را در کنار دوستان و اساتید خوب شاهد هستیم و امیداوریم که بتوانیم در این راه موفق باشیم.

هدفم چیزی جز سربازی امام زمان(عج) نیست

در ادامه با یکی از طلاب استان کرمان به صحبت نشستم، «سید علی هاشمی زاده راویزی» با تأکید بر این که هدفش از ورود و تحصیل در حوزه سربازی امام زمان(عج) است، می گوید: من می خواهم در راه کسانی قدم بردارم که برای دین و برای مملکت خدمات زیادی داشتند و می خواهم به دین و به مردم خدمت کنم.

او نیز همچون دوستش آقای ابراهیم زاده تأکید می کند که اگر فرصت برای دانشگاه فراهم شود هیچ گاه از حوزه نخواهد رفت، چراکه معتقد است وقتی هدف و راه مشخص شود، انسان نه از موانع خسته می شود و نه امتیازاتی که برای او پیش می آید، مسیرش را منحرف می کند.

مشکلات، مانع مسیر طلبگی نیست

وی با تأکید دوباره بر لزوم داشتن هدف های مقدس در حوزه علمیه عنوان کرد: بنده قبول دارم که مشکلات زیادی در حوزه وجود دارد ولی باید به تبعیت از علمای دین این مسائل را تحمل کنیم تا از صبر و اجر زیادی برخوردار شویم.

این طلبه سید جدیدالورود در مورد آینده کاری و علمی خود نیز یادآور شد: ما هنوز اول راه هستیم و امیدواریم که هرآنچه مورد رضایت خدا و امام زمان(عج) باشد برای ما پیش بیاید ولی سعی می کنیم بیشتر به دنبال تبلیغ دین خدا باشیم و بتوانیم معارف قرآن و اهل بیت(ع) را به مردم منتقل کنیم.

وی در مورد میزان آشنایی اش از حوزه نیز عنوان کرد: ما پیش از ورود به حوزه کمی با این مرکز بزرگ آشنای داشتیم ولی در دوره تثبیت و طرح میثاق طلبگی که در شهر تفرش برگزار شد بیشتر با حوزه آشنا شدیم و در این ایام نیز با حضور در کلاس های درس بهره های زیادی بردیم و ان شاءالله با شروع درس ها اگر سراغ درس ها به صورت جدی برویم بیشتر آشنا شویم.

هاشمی زاده در پایان ابراز امیدواری می کند که همیشه دست یاری خدا و اهل بیت(ع) پشت سر طلاب باشد تا همیشه بتواند در این مسیر روشن و نورانی ثابت قدم بماند.

از قدیم به حوزه علاقه داشتم

در ادامه حضورم در مدرسه امام محمد باقر(ع) با یکی از طلاب استان البرز به نام «امیرعلی امیری» هم صحبت می شوم؛ او نیز از علاقه اش به حوزه می گوید« بنده از قدیم علاقه خاصی به حوزه داشتم و به همین جهت در اولین فرصت برای حضور در حوزه ثبت نام کردم»

وی ادامه می دهد: من نمی گویم دانشگاه بد است بلکه با توجه به علاقه و عشق خودم به حوزه، دانشگاه را انتخاب نکرده و نخواهم کرد، بلکه می خواهم در حوزه علمیه تحصیل کنم و در آینده برای جامعه، مردم و کشور و دینم مفید باشم.

او تأکید می کند که از سختی های مسیر طلبگی، مسائل اقتصادی و مشکلات اجتماعی در حوزه با خبر است و حتی می گوید: امکان دارد بعد از ملبس شدن کم لطفی هایی را شاهد باشیم، مشکلات مالی هم هست و مبلغ ناچیز و کمی که به عنوان شهریه می گیریم حتی برای غذا هم کافی نیست، بنابراین مشکلات هست، مگر آن که فردی بعد از طلبه شدن پشتوانه مالی داشته باشد.

می خواهم روانشناس خانواده با رویکرد اسلامی بشوم

این طلبه تازه ورود به حوزه با بیان این که امروز خانواده های زیادی با مشکلات فراوانی روبه رو هستند، ابراز می دارد: بنده می خواهم در آینده در مسائل روانشناسی خانواده با رویکرد اسلامی وارد شوم و یا در مسائل اخلاقی برای خانواده های ایرانی فعالیت داشته باشم.

او فضای حاکم بر حوزه را مثبت ارزیابی می کند و می گوید: افرادی که وارد حوزه شده اند، بچه های فوق العاده عالی هستند و بویژه از هر نظر اخلاقی خوب هستند و ما به همین دلیل تا به امروز با عشق و علاقه دوره تثبیت را پشت سرگذاشته ایم و برای آغاز رسمی دروس لحظه شماری می کنیم.

امیری در بخش پایانی سخنان خود در بیان توصیه هایی به طلاب می گوید: به عقیده من طلبه شدن با جوگیری یا اجبار دیگران اصلا فایده ندارد، بلکه اولا باید نیت خالص باشد و وقتی هم که جرقه طلبه شدن به ذهن انسان می آید روی آن فکر کرده و برای مسائل مالی هم اندیشه ای داشته باشد تا در آینده از این مسیر نورانی پشیمان نشود.

«علی رزازی» از کاشان طلبه جدید الورود دیگری است که با او به گفت‌وگوی صمیمانه ای می نشینم؛ او نیز از با شور و حرارتی خاص از انگیزه خود برای آمدن به حوزه می گوید و تاکید می کند: باید همواره عده ای برای سعادت خود و دیگران در دین تحقیق کرده و ابعاد آن را موشکافی کنند تا هم خود بتوانند به سعادت برسند و مردم نیز به گفته های آنها عمل کرده و سعادت مند شوند.

با مسخره شدن از سوی دیگران هم کنار می آییم

بنده به این راه علاقه زیادی دارم، هرچند مشکلاتی در مسیر راه وجود دارد و عده ای با این مسیر مخالف هستند و روحانیت را به سخره می گیرند ولی باید بدانیم که عزت را خدا می دهد و هرکس با خدا باشد همچون علمای بزرگ و شهیدان راه خدا عزتمند می شود، هرچند الان گمنام و ناشناخته باشد.

از او می پرسم می خواهی در آینده به کجا برسی؟ تاملی می کند و می گوید: من به کارهای اداری علاقه زیادی ندارم، بلکه می خواهم به صورت آزادانه آن چیزی را که از دین فهیمده ام به مردم با مدرک و سند معتبر انتقال دهم و از این راه در برداشتن باری از دوش امام زمان(عج) تلاش کنم.

آقای رزازی با تأکید بر این که تنها ورود به حوزه نمی تواند موجب متقی شدن انسان بشود، ابراز می دارد: شاید بسیاری از طلاب خودشان را خیلی خوب بدانند و تنها به فکر هدایت دیگران باشند، در صورتی که اولا خود طلبه باید در راه خودسازی تلاش کند و بعدا به تعلیم و تدریس دیگران بپردازد.

وی با ابراز امیدواری از این که ان شاءالله نگاه ها به طلبگی و حوزه درست بشود، می گوید: باید حوزه و  روحانیت خودشان را درست کنند تا مردم با اعمالی که از آنها را می بینند از حوزه و طلبگی و دین زده نشوند.

 

علم و معنویت با هم در حوزه وجود دارد

در ادامه «محمدرضا اسدی» از دیگر طلاب جدید الورود امسال به حوزه علمیه قم و مدرسه علمیه امام باقر(ع) با بیان این که هم در حوزه و هم در دانشگاه علم وجود دارد، تاکید می کند: شما معنویت و سیر و سلوک در کنار علم آموزی را بیشتر از حوزه می بینید و حوزه از نظر علمی و پژوهشی و شیوه تردیس هم یک سرو گردن از دانشگاه بالاتر است.

او فضای حوزه را برای هدایت و تبلیغ نیز منحصر به فرد توصیف و تاکید می کند: طلبه در حوزه به نسبت هدفی که انتخاب می کند می تواند در هر عرصه ای که وارد می شود، در فرهنگ، در استادی، در تبلیغ یا حتی منبری ساده می تواند دیگران را نیز هدایت کند.

این طلبه جدید الورود هدف طلاب را از ورود به این نهاد مقدس متعالی می داند و می گوید: از آن جایی که هدف عموم طلاب در کنار علم، رسیدن به اخلاق است همه آنها حوزه را بر دانشگاه ترجیح می دهند هرچند سختی های زیادی در این مسیر وجود دارد.

هدف خدایی باعث آسان شدن مشکلات می شود

وی تاکید می کند: من با تعدادی از اساتید و روحانیان قدیمی که صحبت کردم به مشکلات طلبگی از جمله دوری از خانواده اشاره کردند ولی این مشکلات برای فردی که مصمم است برای اسلام قدمی بردارد، کار آسانی است بویژه برای ما که در شهر قم در کنار حضرت معصومه(س) قرار داریم که بهترین مادر برای ما است.

این طلبه که با اخلاص و تنها برای حضور در جمع نوکران امام زمان(عج) خودش را در حوزه دیده است، تاکید می کند: بنده برای پوشیدن لباس سربازی امام زمان(عج) و حمایت از دین خدا به این نهاد مقدس آمده ام و ایمان دارم که همین مسأله نیز به من قدرت می دهد تا در برابر مشکلات استقامت کنم.

وی حوزه را به مثابه دریایی از علوم و معنویت می داند و و با بیان این که هدف و دورخیز همه طلاب در آستانه ورود به حوزه کلّی است، خاطرنشان می کند: باید مدتی بگذرد، ولی از آنجایی که معتقدم نمی شود با کارهای کوچک جامعه را متحول کرد باید در مراکز بالاتری در سطح کشور برسیم تا بتوانیم تأثیر گذار باشیم.

فضای حوزه واقعا عالی است

اسدی فضای حوزه را نیز در این چند روز خوب ارزیابی و تصریح می کند: هم دروه تثبیت، هم مدرسه امام باقر(ع) و هم شهر قم همه و همگی برای درس خواندن و رسیدن به معنویت عالی است.

برای تکمیل بیشتر گزارش، سراغ یکی از طلاب به نام «محمدرضا بابایی» رفتم که او نیز حوزه علمیه را بهترین مکان برای فراگیری علوم دینی و اعتقادی می داند و می گوید: ساختاری کلی و نظام حوزه به طوری برنامه ریزی شده که طلبه به بهترین نحو و شکل ممکن به تحصیل علوم دینی بپردازد و آیا شما جایی را در تراز حوزه می شناسید که انسان به تحصیل علوم دینی بپردازد؟

وی با بیان این که اگر در دانشگاه خوبی هم قبول شود باز هم حوزه را رها نخواهد کرد، ابراز می کند: همانطور که گفتم جایی بهتر از حوزه برای تحصیل علوم اسلامی وجود ندارد و بنده اشراف کامل به مشکلات موجود در حوزه دارم ولی با این حال به این راه سخت قدم گذاشتم و ان شاءالله ثابت قدم خواهم بود و در کل یک طلبه باید با ساده زیستی با حوزه و شرایط درسی نسبتا سخت آن کنار بیاید.

می خواهم مبلغ توانایی بشوم

وی در مورد آینده خود نیز ابراز امیدواری می کند که بتواند مبلغ و خطیب توانا بشود تا بتواند مبانی و معارف دین اسلام را به درستی به دیگران انتقال دهم.

او تصورش از حوزه را با دید واقعی اش از حوزه را مطابق هم می داند و می گوید: واقعا در این مدرسه فضا، معنوی و دوستانه و علمی است و همه چیز برای رشد و ترقی علمی و معنوی وجود دارد، هرچند بدون تلاش خود طلبه این فواید به دست نمی آید.

وی با بیان این که فضای رشد معنوی در حوزه کمی نسبت به گذشته کمرنگ شده است، ابراز می دارد: به عقیده من مسؤولان حوزه باید روی این مسأله کار کنند و کتاب های جدیدی به وجود بیاید که راه های تبلیغ امروزی که از آن به رسانه، سایت ها، فضای مجازی، سینما و کانال های مجازی تعبیر می شود را بیاموزد و در کنار منبرهای سنتی از آن بهره ببرد.

از دانشگاه افرادی چون آیت الله بهجت بیرون نیامده است

در ادامه حضورم در مدرسه علمیه امام محمد باقر(ع) با «محمدفاضل پهلوانی» از طلبه های جدید این مدرسه به گفت‌وگو می نشینم. او حاضر نمی شود از او تصویری برای خبر بگیرم؛ او در پاسخ به این سؤال که چرا به جای دانشگاه، حوزه را انتخاب کرده است، می گوید: شما بگویید آیا تا به حال از دانشگاه، افرادی همچون امام خمینی(ره)، رهبر معظم انقلاب و آیت الله بهجت بیرون آمده اند.

او عشق و علاقه خود را به حوزه بی حد و حصر توصیف می کند و عاشقانه می گوید: اگر هزار بار بمیرم و بازهم زنده شوم در حوزه می مانم و از خدا هم می خواهم که مرا در این مسیر کمک کند؛ بله من از تمام مشکلات طلبگی خبر دارم و از هرجهت سختی هایی در حوزه وجود دارد ولی ما با آشنایی و با بصیرت به حوزه آمده ایم.

خدمت در راه خدا افتخار است

او خدمت در مسیر خدا را افتخاری برای خودش می داند و با حرارت و تاکیدی خاص می گوید: مهم نیست که در آینده چه کاره بشویم، بلکه من خودم در هر مسیری که احتیاج باشد وارد می شوم، چراکه وقتی برای خودم واجب دیدم که باید به حوزه بیایم در این عرصه وارد شدم، بنابراین می خواهم خوب درس بخوانم و به حدی که باید برسم دست پیدا کنم و در هرجایی که لازم باشد خدمت کنم.

در دوره تثبیت هم فضای خوبی بود و ما در این دوره از اساتید بسیار خوبی بهره بردیم؛ برنامه های فرهنگی و مکان کلاس های نیز عالی است ولی با توجه به این که به تازگی وارد حوزه شده ایم برای آینده هنوز نمی توانیم پیشنهادی بدهیم یا انتقاد کنیم.

می خواهم خودم را وقف اسلام کنم

در ادامه با «اویس مقدم» دیگر طلبه پایه اول به صحبت نشستم؛ او ابراز می کند: من وظیفه خود می دانم که به دین خود خدمت کرده و خود را وقف اسلام کنم و نیز دروسی که در حوزه هست را بیشتر دوست دارم و همچنین تکلیف بر من است که اطرافیان و هم نوعان خودم را به دین و تقوا دعوت کنم ولی در دانشگاه این چنین فرصتی وجود ندارد.

وی از آشنایی کامل خود با مسیر طلبگی خبر می دهد و می گوید: من چون با آشنایی کامل و قبول سختی های این راه آمده ام و علومی که در حوزه به دست خواهم آورد را برتر می دانم، حوزه را بر دانشگاه ترجیح می دهم و سعی می کنم در این راه ثابت قدم بمانم.

او که از دیار و خانواده خود برای ورود درحوزه دور شده است می گوید: من با تمام مشکلات راه طلبگی آشنا هستم و همه آنها را به جان می خرم و اصلا آیا مشکلات امروز حوزه به سختی های زمان امامان و پیامبران ما می رسد؟.

باید طلبه برای جامعه مفید باشد

اویس از هدف خود در راه طلبگی می گوید و تأکید می کند: من یک هدف دقیق و مشخص برای آینده خودم تعیین نکرده ام ولی انگیزه اصلی من از ورود به حوزه خدمت است و این که برای اسلام و جامعه فردی مفید باشم و مورد تأیید خداوند متعال و اهل بیت(ع) او قرار بگیرم.

وی با بیان این که حوزه، فضای خوبی است که انسان می تواند در آن پیشرفت کند، ابراز می دارد: این راه هرچند سختی هایی دارد ولی به دلیل هدفی که برای خود ترسم کرده ام همه را تحمل می کنم و سعی می کنم از این فرصت طلایی به دست آمده به نحو احسن استفاده کنم.

این طلبه جدید الورود در بخش پایانی صحبت های خود از وضعیت جامعه امروز گلایه می کند «متأسفانه جامعه ما به سمت غرب گرایی رفته و از اسلام دور شده است و خیلی از مردم اصول و ارزش های اصیل دینی را زیرپا گذاشته اند و برخی از مردم نیز فکر می کنند که دینشان همان اسلام و تشیع است ولی طی مدت ها منحرف شده اند و در آخر در اعتقادات آنها نیز شک و شبهه ایجاد شده است»

او در بخش پایانی این گفت‌وگو عنوان می کند: من وظیفه خودم می دانم که اولا خودسازی کنم و در مراحل بعدی، دیگران را نیز در این راه یاری کنم و از خداوند نیز می خواهم در این مسیر یاری گر من باشد.

آخرین فردی که در این مدرسه با او به گفت‌وگو می کنم «روح الله جعفری» طلبه جدید الورودی است که از استان کرمان به برای تحصیل در حوزه علمیه به شهر مقدس قم آمده و مدرسه امام محمد باقر(ع) را برای تحصیل انتخاب کرده است.

با علم و آگاهی در حوزه قدم گذاشتم

او از مشوق های خود برای ورود به حوزه می گوید و عنوان می کند: ما در خانواده ای روحانی زندگی می کنیم و تعداد زیادی از اقوام از جمله پدر و برادر خودم روحانی هستند، ولی این مسأله به هیچ عنوان باعث اجبار من برای ورود به این نهاد مقدس نشد، بلکه من خودم با فهم و درک قدم در حوزه گذاشتم.

روح الله که بعد از گرفتن مدرک دیپلم در رشته علوم تجربی با نمره خوب به حوزه آمده است، می گوید: البته این مسأله را باید بگویم که من به حوزه علاقه داشتم ولی کمی هم شک داشتم که آیا در این مسیر موفق خواهم بود و اصلا آیا روحیات من با جو طلبگی جور در می آید یا نه؟

در دوره تثبیت علاقه ام به حوزه چند برابر شد

وی صادقانه در مورد علاقه اش به دانشگاه نیز می گوید: من از دانشگاه بدم نمی آمد و اتفاقا دوست داشتم در رشته پزشکی قبول شده و درس بخوانم ولی پیش خودم گفتم بد نیست چند روزی با حال و هوای طلبگی نیز آشنا شوم، تا این که در اردوی میثاق طلبگی در کنار دوستان و اساتید بسیار خوبی که داشتیم، علاقه ام به حوزه چند برابر شد و اصلا فکر دانشگاه از سرم افتاد.

وقتی در مورد هدفش از طلبگی از او سؤال کردم، تاکید می کند: مسلما برای هر فردی که وارد این عرصه می شود انگیزه اصلی سربازی امام زمان(عج) و خدمت در مسیر ایشان است و به همین جهت امیدوارم بتوانم اولا در خودسازی موفق باشم و بعد در راه تبلیغ دین نیز قدم های مثبتی بردارم.

او از جو طلبگی در مدرسه امام محمد باقر(ع) هم راضی است و به همین جهت می گوید: من در کنار دوستانم در دوره تثبیت در این مدرسه روزهای خوبی را پشت سرگذاشته ایم و اطمینان دارم در طول سال نیز با همدلی و همفکری با یکدیگر می توانیم در راه کسب علم و اخلاق موفق باشیم.

خروج از مدرسه امام باقر(ع) و آغاز گزارش در مدرسه فاطمی

با این دوستان خداحافظی و از همکاری شان برای تهیه این گزارش تشکر می کنم و در ادامه برای گفت‌وگو با طلاب مدرسه فاطمی راهی این مدرسه می شوم؛ با همکاری حجت الاسلام محبی رییس مدرسه و حجت الاسلام امیری نسب مسؤول امور طلاب مدرسه فاطمی در این مدرسه نیز گعده ای طلبگی با طلاب جدید الورود می گذارم و از آنها درباره آمدنشان به حوزه و این که دنبال چه می گردند می پرسم و پاسخ های جالبی را دریافت می کنم.

 

می خواهم دل امام زمان(عج) را شاد کنم

در ابتدای حضورم در مدرسه فاطمی سراغ یکی از طلاب به نام «سید محمدرضا اکبری» از بیرجند می روم که او نیز از عشق و علاقه اش به حوزه برایم می گوید و تأکید می کند: من دوست دارم طلبه موفقی باشم و دل امام زمان(عج) و پدر و مادرم را شاد کنم.

وی در مورد آینده اش نیز برایم این چنین تعریف می کند که دوست دارم درس ها را با قوت بخوانم تا مرجع تقلید خوبی بشوم و البته من با آمدن به حوزه و با فراگیری علوم دینی و معارف اسلامی در راه ترویج افکار نیک قدم بردارم.

او می گوید: من دوست دارم عامل مؤثر و تبلیغ گر اسلام باشم تا بتوانم با توجه به آلودگی که از سوی فضای مجازی در کشور ما حاکم شده است مبلغ توانگری باشم و از اسلام و انقلاب دفاع کنم.

در فضای حوزه آلودگی کمتری وجود دارد

این طلبه سید حوزه را مکان مقدسی می داند و تاکید می کند: افرادی که وارد این نهاد مقدس می شوند، کمتر در آن آلوده به گناهان و اشتباهات می شوند و به عبارت دیگر زمینه خطا و اشتباه در حوزه نسبت به جاهای دیگر کمتر است.

او ادامه می دهد: طلاب در این مرکز بزرگ علمی و اخلاقی می توانند خودشان را حفظ کنند و با توجه به این زمان که مشکلات زیادی دامن گیر جامعه اسلامی شده خودشان را گم نکرده و جامعه را نیز اصلاح کنند.

«سید محمدمهدی حسینی» از استان لرستان دیگر طلبه نوجوانی است که به تازگی وارد حوزه شده و بسیار زیبا هدفش را از ورود به این نهاد مقدس بیان می کند و به معرفی الگوهای خودش در زندگی طلبگی می پردازد.

او بیان می دارد: هرکسی در هر سنی به دنبال الگوی مناسب می گردد و بدون شک الگوی کودک با الگویی که یک نوجوان یا جوان دارد متفاوت است و این الگوها به مرور زمان تغییر می کنند، البته بسیاری از انسان ها بر اساس همین الگوها زندگی خودشان را رقم می زنند.

می خواهم به الگوهایم در زندگی برسم

آقای حسینی این گونه بر سخنش می افزاید: من هم وقتی به زندگی گذشتگان نگاه کردم دیدم افرادی مثل حضرت امام، رهبر معظم انقلاب، آیت الله شهید بهشتی و شهید مطهری از بهترین الگوهای زمان هستند و این افراد هم در دامن حوزه علمیه تربیت شده اند؛ از این رو برای این که بتوانم به الگوهای خودم در زندگی برسم وارد حوزه شدم.

وی بهتری راه را برای رسیدن به الگوها مکتب اسلام و حوزه های علمیه می داند و تأکید می کند: از آن جایی که حوزه علمیه دانشگاه امام صادق(ع) و بهترین محل برای خودسازی است تصمیم گرفتم به آن وارد شوم، چراکه حوزه نسبت به بقیه فضاهای علمی معطر به بوی خوش نام و عمل حضرت رسول و ائمه هدی است.

او در مورد آینده کاری و علمی اش نیز با من صحبت می کند و می گوید: من هنوز پایه نخست هستم و خیلی نمی توانم در مورد آینده با یقین حرفی بزنم ولی هدفم این است که جایی باشم که به درد امام زمان(عج) بخورم و بتوانم به میزان استعداد خودم تأثیر گذار باشم و جلو بروم.

طلاب باید جامعه را برای دوران ظهور آماده کنند

در ادامه حضورم در این مدرسه از «امیرحسین نجفی» از استان هرمزگان می خواهم چند جمله ای در مورد هدفش از ورود به حوزه بگوید؛ او که در ابتدا کمی از مصاحبه کردن ابا می کرد در ادامه تأکید می کند: همواره در زمان غیبت امام زمان(عج) باید افرادی باشند که خواسته های آن حضرت را که خواسته خداوند است، انجام دهند تا جامعه برای ظهور و حضور امام زمان(عج) آماده شوند.

او تصریح می کند: من طبق آیات قرآن برای هر طلبه ای تبلیغ را در اولویت می دانم و خودم هم سعی می کنم اگر به سمت هرکاری هم رفتم، دست از تبلیغ و نشر معارف قرآن و اهل بیت(ع) برندارم، چراکه معتقدم همین تبلیغ ها و آماده ساختن جامعه می تواند زمینه را برای حضور امام زمان(عج) فراهم کند.

او ادامه می دهد: فردی در حوزه قاضی می شود، فردی مجتهد می شود، فردی به سمت استادی می رود ولی مهم آن است که بتوانی خوب کار کنی و اصلا هدف اصلی همین مسأله است که انسان در راه خدمت رسانی به دیگران موفق باشد.

تهذیب نفس برای هر طلبه ای لازم است

وی تهذیب نفس را برای یک طلبه ضروری و لازم بر می شمرد و می گوید: وقتی من خودم را درست کنم جامعه نیز خود به خود به سمت صلاح و رستگاری می رود، چراکه دین اسلام و مذهب شیعه خود به خود جذاب است و من وقتی مذهب تشیع را به درستی درک کنم و دستورات آن را انجام بدهم بخش عمده ای از کار پیش رفته است.

این طلبه نوجوان هرمزگانی ادامه می دهد: طلبه هم جزئی از مردم و بخشی از همین جامعه است و در روایات هم داریم فردی که می خواهد به هدایت دیگران بپردازد و جامعه را درست کند، ابتدا باید خودش را اصلاح کند.

یکی دیگر از دوستان ما در این مدرسه «محمدحسین طاهری» از استان چهار محال بختیاری بود. او از زوایه ای دیگر به حوزه نگاه می کند و در مورد علوم بی نهایت در حوزه برای من توضیح می دهد.

علوم حوزه بی نهایت است

او می گوید: همه علوم بالاخره یک نهایتی دارند که آن هم دکتری است ولی شما اگر در حوزه مدرک سطح چهار یا دکتری هم بگیری هنوز اول کار هستی و وارد درس آزاد می شوی و به همین جهت است که علوم حوزوی تمامی ندارد و هنوز عده زیادی با سن زیاد در حوزه مشغول درس و بحث هستند.

وی گسترده علوم در حوزه را بسیار زیاد توصیف می کند و ادامه می دهد: حتی مراجع حال حاضر در حوزه هم خودشان را بی نیاز از درس و بحث نمی دانند و در حال ادامه تحصیل هستند و هر روز با سعی می کنند از زاویه جدیدتری به فقه و اصول و دیگر علوم در حوزه نگاه کنند.

او در مورد آینده اش ابراز امیدواری می کند که اگر لیاقت مرجعیت داشته باشم حتما به این سمت خواهم رفت ولی حتما برای من تبلیغ دین اسلام اولویت است، چراکه با توجه به این که فضای جامعه جامعه را کمی از مسیر اصلی اش منحرف کرده می خواهم در آینده با مطالعه و سواد کافی وارد جامعه شوم و در حد توان خودم گره ای از اسلام باز کنم.

همراه با طلبه ای خوش گو و خوش بیان

از طلبه های جدید الورود قمی آقای «محمد نثارپور» را می بینم، از بیان شیوا و جالبش پیداست که به قول معروف به درد طلبگی می خورد. او می گوید: من همیشه با خودم در مورد شغل های مختلف فکر می کردم و تحقیق می کردم انسان از طریق کدام یک از آنها بهتر می تواند به خداوند نزدیک تر شود.

نثارپور تاکید می کند من با تحقیقی که کردم فهمیدم در حال حاضر بهترین و آبرومند ترین شغل برای قرب الهی، روحانیت است که اتفاقا در قرآن نیز در مورد شغل تبلیغ و فهم دین آیه ای در سوره توبه وارد شده است که می فرماید:  عده ای باید برای فهم دین و انتقال آن به مردم از شهر و دیار خود کوچ کنند.

باید کار جهادی در اولویت باشد

او در مورد آینده اش از حوزه برای ما این گونه توضیح می دهد: یک طلبه موفق نباید یک هدف معین برای آینده اش در نظر بگیرد، این که بگوید من فقط می خواهم نویسنده یا مبلغ شوم اصلا درست نیست، بلکه طلبه فقط باید طالب علم باشد و در هرجایی که نیازهست و در هر زمینه ای که لازم است، فعالیت کند.

این طلبه جدید الورود با اشاره به ضرورت کار جهادی به سخنان رهبری در این زمینه نیز اشاره و تصریح می کند: انسان اگر حتی لازم باشد که روزی دستشویی را تمیز می کند، باید وظیفه خود را درک کرده و از این کار طفره نرود.

او به لزوم همراهی و همدلی طلاب با مردم نیز گریزی می زند و می گوید: طلبه نباید در دید مردم وجهه ای به خود بگیرد که مردم گمان کنند از آنها فاصله گرفته است، طلبه باید سیره پیامبر اکرم و اهل بیت(ع) را در زندگی پیاده کند، نه این که مثل بنده خدایی که به پدرش گفت من می خواهم مثل شما بشوم، پدرش به او گفت من می خواستم مثل امام صادق(ع) بشوم، این شدم توکه می خواهی مثل من بشوی چه خواهی شد.

آقای نثار پور خاطرشان می کند: طلبه باید برای خود یک هدف بی نهایتی را در نظر بگیرد تا در نهایت بتواند به جایگاه خوبی دست پیدا کند.

با مشورت به حوزه آمدم

در بخش دیگری از حضورم در مدرسه فاطمی با «سید سجاد کاظمی» از قم صحبت صمیمانه ای می کنم؛ او نیز در مورد حضورش در حوزه تأکید می کند که با مشورت و بصیرت قدم در این وادی گذاشته است.

او می گوید: من با خیلی از روحانیان مشورت کردم که خیلی از آنها می گفتند که اگر انسان بیماری سختی داشته باشد که بگویند چند وقت دیگر از دنیا می رود شاید یک پزشک ماهر بتواند با معالجه او چند روزی بیشتر به او زندگی بدهدو یا حتی چندسالی بر عمر او افزوده می شود، ولی یک طلبه طبیب بیماری روح است چراکه روح انسان همیشه زنده است و هیچ گاه مرگ ندارد.

وی با اشاره به ارزش هدایت انسان ها ابراز می کند: اگر یک یهودی و نصرانی یا فردی که منحرف شده است را بخواهیم به دین اسلام دعوت کنیم روح او را تا ابد درمان کرده ایم و حوزه جایگاهی برای درمان روح انسان ها است.

این طلبه نوجوان جدیدالورود خاطرشان می کند: بعد از پیامبر که اجرای دین می کردند سختی کار روی دوش اهل بیت(ع) افتاد و بعد از دوران غیبت در عصر ظهور که امام زمان(عج) در بین ما نیستند پایه و اساس دین دست طلاب است که راه امام زمان(عج) که اجرای دین و تبلیغ دین بود را ادامه دهند.

هدفم فقط نوکری امام زمان(عج) است

«حسین حاجعلی یاری» که از استان اردبیل به حوزه علمیه قم آمده است، در ادامه هدف اصلی از طلبگی را نوکری برای امام زمان(عج) می داند و ابراز می دارد: وقتی از بچگی شغل های مختلف را برای خودم خودم ترسیم می کردم فهمیدم طلبگی شغلی است که هم دنیا دارد و هم آخرت دارد ولی بقیه شغل ها این تضمین را ندارند.

وی در مورد مشورتش با دیگر طلاب نیز این گونه توضیح می دهد: من با برخی از روحانیا و اساتید حوزه در مورد آمدن به این عرصه مشورت کردم که همگی مرا تشویق کردند ولی به هیچ عنوان به اجبار نیامدم، بلکه سعی کردم اول ارزش طلبگی را بفهمم و بعد به حوزه بیایم.

او تبلیغ را بهترین وظیفه و مهمترین عمل در مسیر طلبگی می داند و تأکید می کند که قصد دارد در آینده بعد از اصلاح خودش در راه سالم سازی جامعه نیز گام بردارد.

با فضای حوزه آشنایی داشتم

پدر حسین هم روحانی است از این رو می گوید من تا حد زیادی با فضای حوزه و تبلیغ آشنا هستم و بعد از فکر و مشورت به این نتیجه رسیدم که می توانم انشاءالله در حوزه موفق باشم و در این چند روزی که هم که در این مدرسه حضور داشتم و با اساتید آشنایی خوبی پیدا کردم لذت زیادی بردم، چراکه در این مدرسه جو طلبگی خوبی حاکم است.

آخرین طلبه ای که در این گزارش با او به صحبت می نشینم «حسین خراسانی» از استان قم است، او نیز همچون دوستش آقای حاجعلی یاری در خانواده ای روحانی متولد شده و می گوید: من نیز فضای حوزه را از هفت سالگی دیده ام و به همراه پدرم از سیستان و سمنان تا خراسان و شهرهای دیگر برای تبلیغ رفته ام.

گاهی اوقات در کودکی کار طلبگی می کردم

خراسانی ابراز می دارد: من همیشه سعی می کردم پای منبر پدرم بنشینم و اکثر صحبت های ایشان را یادداشت می کردم و چون از این راه خوشم آمد، گاهی اوقات بعد از منبر های پدرم برخی از سؤالات بچه ها را در حد خودم جواب می دادم.

او از صمیمیتی که بین طلاب حاکم است برایم می گوید« واقعا فضای خوبی در حاکم است و قوانینی رسم شده که به ما در مسیر طلبگی کمک می کند و از نظر درسی نیز اساتید مجربی داریم و شاید گاهی اوقات درس را 10 بار تکرار می کنند و برای دوستان کم نمی گذارند»

از این دوستان خداحافظی می کنم و از همکاری آنها و مسؤولان مدرسه فاطمی نیز تقدیر می کنم و از مدرسه خارج می شوم.

نکته ای که در طول مسیر بازگشت به محل کار ذهنم را به خودش درگیر می کند این است که مگر می توان با وجود داشتن چنین افرادی و چنین طلاب مستعد و با انگیزه الهی، از آینده حوزه ناامید بود. مسؤولان حوزه باید به خاطر داشتن چنین طلابی به خودش ببالد؛ یقینا با برنامه ریزی مطلوب و پرورش این استعدادها می توان به مدد این ظرفیت ها کارهای سترگی را انجام داد .

مسأله مهم دیگر بی شک لزوم توجه بیشتر مسؤولان به این طلاب است که سعی کنند با هدایت و حمایت بیشتر از طلاب، همیشه این انگیزه های الهی و خدایی را تا پایان مسیر طلبگی به همراه داشته باشند و مشکلات و موانع این مسیر اهداف و انگیزه های آن را نشانه نگرفته و تحصیل و تهذیب را نیز در حاشیه قرار ندهد./1330/ز۵۰۱/ج

گزارش از داود جعفری