درسی که باید از امام رضا در رویدادهای سیاسی آموخت

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام عباس جعفری فراهانی، کارشناس و پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت‌وگویی دربارۀ کرامت در سیرۀ حضرت امام علی‌بن موسی الرضا علیه السلام گفت: کرامت در لغت به‌معنای بزرگواری و سخاوت است. خداوند این استعداد را در نهاد بشر قرار داد و فرمود «وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِی‌آدَمَ»؛ یعنی ما بنی‌آدم را کرامت دادیم. انسان کریم، یعنی انسانی بزرگوار و با رفتار و منشی آرمانی که همگان را تحت تأثیر کرامت خود قرار می‌دهد، این مفهوم با تقوا گره خورده است؛ یعنی مقدمۀ کرامت، تقواست؛ خداوند می‌فرماید «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ»؛ یعنی گرامی‌ترین شما نزد خداوند، باتقواترین شما است.

انسان کریم همواره با احترام نسبت به دیگران رفتار می‌کند و از رفتارهای جاهلانه دور است؛ در صورت کلی، انسان کریم دارای  ویژگی‌هایی است که می‌تواند رفتار فوق‌العاده انجام دهد. هرگونه بی‌مبالاتی که از انسان سر بزند و به‌دور از تقوا باشد، در تضاد با کرامت است. انسان‌های کریم به رفتار خود توجه دارند و مواظب برخوردشان در قبال دیگران هستند تا آنها را هم تکریم کنند. خوبان درگاه الهی یعنی ائمه و انبیای الهی در اوج این خصلت قرار دارند.

وی دربارۀ برخورد کریمانه امام رضا علیه السلام با دیگران گفت: پایۀ برخورد امام با دیگران مبتنی بر حفظ کرامت افراد بود، با این منظر وقتی سبک زندگی آن حضرت را مرور می‌کنیم،‌ رفتارهای امام جلوه‌های دیگری پیدا می‌کند. نقل شده است در نشست و برخاست خود با همنشینان، هیچ‌گاه دیده نشد آب دهان بیرون بیندازند و دیگران را از این کار نهی می‌کردند. این رفتار ناپسند در آن زمان مرسوم بود. گاهی دیده می‌شود فرد بدون توجه به اطرافیان، به‌راحتی آب دهان خود را تخلیه می‌کند؛ این رفتار هم سبب تضعیف جایگاه کرامت فرد می‌شود و هم سبب لکه‌دار کردن کرامت دیگران است، مضاف بر اینکه در عصر حاضر که بیماری‌های مسری مانند کرونا فراگیر شده است، خلط سینه یا آب دهان یا عطسه ممکن است سبب سرایت بیماری شوند. اکنون دستورالعمل‌های بهداشتی که در عصر کرونا شاهد آن هستیم، مورد تأکید دستورات دینی ما و سیره معصومین علیهم السلام است.

حجت‌الاسلام جعفری افزود: امام رضا هیچ گاه خنده‌های قهقهه‌آمیز نمی‌کرد، نه به این معنا که از سرور و شادی نهی کنند، چرا که احساسات انسان با غم و شادی آمیخته است. خنده‌های گاه و بی‌گاه و همراه با قهقهه ممکن است سبب کسر شأن فرد و جایگاه کرامت او شود. اطرافیان، آن حضرت را فردی متبسم می‌شناختند، یا اینکه امام هیچ‌گاه با صدای بلند سخن نمی‌گفت.

وی درباره سیره آن امام همام در نوع پوشش گفت: امام نزد مردم لباس پاکیزه می‌پوشید. برخی توجه به پوشش ندارند. پوشش خوب، سبب جلب محبت دیگر مؤمنان می‌شود، البته پوشش خوب به‌معنای تبرّج و خودنمایی نیست بلکه این مدل پوشش حرام است،‌ بلکه در عین ساده‌پوشی هم می‌توان خوش‌پوش بود، همچنین آن بزرگوار در خانۀ خودشان، زندگی اشرافی نداشتند، ایشان از عطر استفاده می‌کردند.

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل‌بیت با اشاره به برخورد امام علی‌بن موسی الرضا با زیردستان گفت: با غلامان، کنیزان و خدمتکاران با بزرگواری رفتار می‌کرد، سرشان فریاد نمی‌زد. یاسر خادم امام رضا درباره بخشی از رفتار و سلوک امام می‌گوید «هرگاه امام تنها و از مسائل روزمره فارغ می‌شد، اعضای خانواده و اطرافیان را گرد می‌آورد؛ با آنان سخن می‌گفت و انس و الفت می‌گرفت و هرگاه بر سر سفره حاضر می‌شد، خرد و کلان و حتی خدمتکاران را فرا می‌خواند».
همان طور که عرض کردم تمام اینها رفتارهایی برخاسته از کرامت‌بخشی به دیگران است.

حجت الاسلام جعفری اضافه کرد:‌ امام در قبال دیگران فروتن و باتواضع بود. یک بار شخصی که امام را نمی‌شناخت، در حمام از آن حضرت خواست تا او را کیسه بکشد، امام پذیرفت و مشغول شد. دیگران امام را به آن شخص معرفی کردند و او با شرمندگی به عذرخواهی پرداخت، اما ایشان بی‌توجه به عذرخواهی او همچنان آن مرد را کیسه می‌کشید و او را دلداری می‌داد که طوری نشده است.

وی درباره برخورد امام رضا در حیطه اجتماعی گفت: امام در عین اینکه مسلمانان و شیعیان را با مبانی ناب اسلام آشنا می‌کرد و در این باره مناظرات متعددی داشت، نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی بی‌تفاوت نبود. به هر آنچه سبب تقویت پایه‌های اسلام می‌شد، ورود می‌کرد. شاید به‌ظاهر، شیعیان تصور می‌کردند امام با عباسیان به‌دلایل مختلفی مثل ترس به تفاهم رسیدند، اما بینش سیاسی و آینده‌گرایانه امام را اکنون در مشهد مقدس به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های تشیع جهان مشاهده می‌کنیم، بنابراین امام به ما آموخت نسبت به مسائل پیرامونی بی‌تفاوت نباشیم و با بصیرت وارد شویم و به سرنوشت و آینده خود توجه داشته باشیم و تحکیم نظام اسلامی را فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی وظیفه شرعی خود بدانیم.