کیلومترها از زمین‌های کشاورزی مردم پشت دیوار مرزی ایران و افغانستان باقی ماند
دبیر مجمع مطالبه‌گران محیط زیست کشور گفت: متأسفانه، کیلومترها از زمین‌های کشاورزی مردم و کشورمان پشت دیوار مرزی ایران و در قسمت افغانستان باقی ماند و استراتژی این قضیه نیز هیچوقت مشخص نشد که چرا باید این زمین‌ها پشت دیوار مرزی ایران می‌ماندند
به گزارش خبرگزاری رسا، سیستان و بلوچستان همواره از آن دسته استان‌های حادثه خیز و محروم کشور بوده است که علی رغم سخن مقام معظم رهبری درباره تنگه احد بودن آن، کمتر مورد توجه مسئولان قرار گرفته است. اخیراً نیز سیلاب این استان و شهرستان کنارک را تحت تاثیر خود قرار داد و خسارت آفرین شد. مجموع این موارد باعث شد تا به سراغ امین کمالی، دبیر مجمع مطالبه‌گران محیط زیست کشور و دبیر سابق جنبش عدالت خواهی دانشگاه زابل برویم و مسائل استان سیستان و بلوچستان را زیر ذره بین قرار دهیم. قسمت دوم صحبت‌های کمالی را درباره مسائل سیستان و به طور ویژه موضوعات استانی آن در ادامه می‌خوانید.
امین کمالی در ابتدا پیرامون مسئله دیوار مرزی در استان سیستان و بلوچستان گفت: سال‌ها پیش دیوار مرزی بین ایران و افغانستان به علت اختلافات مرزی شکل گرفت، اما متأسفانه، کیلومترها از زمین‌های کشاورزی مردم و کشورمان پشت دیوار مرزی ایران و در قسمت افغانستان باقی ماند و استراتژی این قضیه نیز هیچوقت مشخص نشد که چرا باید این زمین‌ها پشت دیوار مرزی ایران می‌ماندند. افغانستان هم همواره فکر می‌کرد خط مرزی کشورمان این دیوارهاست و هیچ گاه هم این قضیه برایشان تبیین نشد.
وی ادامه داد: کشاورزان کشورمان هم برای سر زدن به زمین‌هایشان باید از این دیوار می‌گذشتند و هربار که این اتفاق می‌افتاد با کشاورزانمان توسط نیروهای افغانستان رفتار بدی می‌شد. تا همین بار اخر که خودتان شاهد بودید حتی کار به تیراندازی کشید. البته برخی‌ها این درگیری را بزرگنمایی کردند اما اصل قضیه را نمی‌توان منکر شد و مسئله دیوار مرزی هرچه زودتر باید مشخص شود. موضوع دیگری که در این خصوص وجود دارد این است که مردم ما همواره خون و شهید دادند ولی الان که اوضاع مساعد شده، سهم مردم از این خون دادن‌ها چه اندازه بوده؟
این فعال استانی با اشاره به اختلافات طبقاتی در سیستان اظهار کرد: طی سال‌های اخیر عده‌ای محدود در منطقه سیستان فوق میلیارد و هزارن نفر از مردم که در نقطه صفر مرزی هستند حتی نان برای خوردن ندارند. جالب اینجاست افرادی که میلیارد شدن از همین افراد بودند و نه دولتی و نه سیاسی هستند. چگونه است که افرادی خاص و وابسته به قدرت و شهرت می‌توانند رشد کنند اما مردم موقعیتی ندارند. طرح‌هایی مثل طرح رزاق قرار بود عملی شود اما مجدد جلوی این طرح گرفته شد. الان هم می‌گویند قرار است کولبری قانونی شود. حضرت اقا نیز بارها تاکید کردند قاچاقچی آن فردی که کولبری میکند یا سوخت قاچاق میکند نیست بلکه قاچاقچی افرادی هستند که ميلياردها پول مردم را به جیب خود می‌زنند.
کمالی پیرامون وضعیت مرز نشینی در سیستان تصریح کرد: وضعیت مرزنشینی در کشور افتضاح است و مهاجرت این افراد به سایر استان‌ها باعث شده سیستان و بلوچستان که تنگه احد کشور است، خالی شود. سال‌ها بعد به جای این خانه‌ها باید پایگاه نظامی ایجاد کنیم و به جای این مردم باید سرباز قرار دهیم تا از کشورمان دفاع کنیم. باید سنگر‌های مردمی را حفظ کنیم.
دبیر مجمع مطالبه‌گران محیط زیست کشور سیستان و بلوچستان را نیازمند استانداری ویژه دانست و اظهار کرد: استان سیستان و بلوچستان استانی پهناور است که برابر با چندین استان کشور است و نیازمند بودجه چند برابری و همچنین چندین مدیر است و یا اینکه مدیری در راس باشد که بتواند همه مسائل استان را با ظرفیت‌های ویژه و با توجه به محرومیت‌های تاریخی این استان حل کند. طی سال‌های اخیر هر استانداری که آمده گلایه کرده که به علت تعدد مسائل و محرومیت‌های استان نمی‌تواند به همگی آن‌ها رسیدگی کند. بعضی دوستان هم نسخه‌ای پیچیدند تحت تبدیل سیستان به چند استان که باید در ابتدا این طرح به خوبی شفاف سازی شود.
وی در ادامه افزود: آقای رئیس جمهور در دیداری که با مردم سیستان و بلوچستان داشتند، گفتند که استان‌های محروم مثل خوزستان و سیستان را برایشان استاندار ویژه مشخص خواهد کرد. کاریم نداریم استاندار ویژه چه فردی باشد اما باید یک سری ویژگی داشته باشد که با باقی استاندارها فرق کند. اما در حال حاضر این فرق دیده نمی‌شود و آقای رئیسی باید در کنار دادن لقب ویژه به استاندار به اون ظرفیت‌ها و دسترسی‌های ویژه هم بدهد که منحصر به فرد شود.
دبیر سابق جنبش عدالت خواهی دانشگاه زابل در پایان پیرامون مسائل استان گفت: به عقیده بنده باید برای سیستان چند استاندار مشخص شود. همین الان هم که استاندار با معاونینش در حال کمک رسانی به سیل زدگان بلوچ هستند، در شمال استان مردم دچار محرومیت‌های گسترده‌ای هستند. سیستان و بلوچستان علی رغم ظرفیت‌های فراوان جز چابهار که محور توسعه اش مشخص بوده، در سایر مناطق هیچ مسیر مشخصی جهت توسعه تببین و مکتوب نشده است. در سال‌های اخیر همواره هر نماینده و مسئولی تنها به وعده دادن کفایت کرده است و همواره این وعده‌ها در مرحله حرف باقی می‌ماند.
ارسال نظرات