حاتمی‌‌کیای پسر «شب طلایی» را مستقل از پدر اما با همدلی او ساخته‌ام

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، «یوسف حاتمی‌کیا» کارگردان فیلم «شب طلایی» که اولین فیلم سینمایی خود را به تهیه‌کنندگی پدرش «ابراهیم حاتمی‌کیا» به جشنواره فیلم فجر رسانده است، در گفت‌وگویی درباره فضا،  ژانر فیلم سینمایی و داستان خود بیان کرد: واژه اجتماعی را شاید بتوان به بیشتر فیلم­‌های سینمایی ایران اطلاق کرد اما این واژه معنی ژانر ندارد. ژانر فیلم «شب طلایی»، معمایی همراه با ملودرام است که در بستر یک خانواده می­‌گذرد.

داستان فیلم در زمانی شکل می‌گیرد که همه اعضای خانواده در دوران کرونا و بعد از مدتی دورهم جمع شده­‌اند، همه چیز خوب است تا اینکه بحرانی شکل گرفته و رابطه آنها را نسبت به هم پیچیده می­‌کند. به دنبال این ماجرا، همه به هم مشکوک می‌­شوند و به هر شخصی می‌­توان سوءظن داشت.

او معتقد است که در میان گونه‌های سینمایی ژانر معمایی، ژانر محبوبی بنظر می‌رسد بنظرم ژانر معمایی از ژانرهای محبوب سینمادوستان است، چرا که هر لحظه کشف و شهودی در آن رخ می­‌دهد و مخاطب به دنبال پیدا کردن جواب سؤال است، همان حس کنجکاوی که ذات سینما است. تمام سعیم را کرده‌ام که گره­ هایی در طول داستان ایجاد کنم تا مخاطب به ورطه خستگی نیافتد و به نوعی ریتم فیلم در شکلی پایدار حفظ شود.

حاتمی‌کیا می‌گوید که ریسک‌هایی در فیلم اولش انجام داده است تا بتواند سربلند از فیلم بیرون آمده باشد و این فیلم به دل مخاطب و منتقد بنشیند.

این کارگردان سینمای داستان و مستند در مورد گیشه فیلم خود در سینما در ایام اکران فیلم، خصوصاً باتوجه به غلبه فیلم‌های کمدی در سینما، توضیح داد: «شب طلایی» یک فیلم قصه­‌گوست و فکر می­‌کنم این عنصر مهمی در جذب مخاطب سینما باشد. میزان فروش یک فیلم به عوامل مختلفی بستگی دارد، از داشتن بازیگران سوپراستار تا تاریخ، ترکیب و نحوه اکران، می‌تواند فروش یک فیلم را تحت تأثیر قرار بدهد.

من فیلمم را در بخش خصوصی ساختم و با بودجه‌­ای که فیلم داشت بنظرم بهترین بازیگران را انتخاب کردیم. بازیگرانی که همکاری با هر کدامشان برای من افتخار محسوب می­‌شود. امیدوارم تمهیداتی که از زمان نوشتن فیلمنامه تا آخرین روزهای تصحیح رنگ فیلم برای جذب حداکثری مخاطب انجام داده­‌ایم به مذاق مخاطب نیز خوش بیاید.

وی به عنوان یک فیلم اولی، تجربه فیلمسازی در سینمای ایران را اینگونه توضیح داد: به دلیل ورود دوربین­‌های دیجیتال، امر فیلمسازی به سهولت بیشتری امکان‌پذیر است، تا جایی که حتی می­‌توان با یک موبایل فیلم کوتاه ساخت و تجربه‌اندوزی کرد. به همین دلیل در چند سال گذشته با نسل جوانی مواجه هستیم که توانسته فیلم­‌های کوتاه زیادی بسازد و کارآزموده شود.

از طرف دیگر، در دسترس بودن فیلم­‌های سینمایی از اقصی نقاط جهان -از فیلم‌­های تاریخ سینما تا فیلم­‌های روز- باعث شده اندوخته بیشتری را نسبت به نسل­‌های گذشته خود داشته باشند. همه این موارد باعث به وجود آمدن تعداد زیادی فیلمساز شده‌ که فیلمنامه خوبی در دست داشته و در صف ورود به سینمای بلند قرار دارند. برای همین ورود به این عرصه، کار بسیار سخت‌­تری شده‌است. البته که در دهه­‌های گذشته هم مطمئناً در روند ساخت فیلم، سختی‌­هایی بسیاری وجود داشته اما شاید جنسش با امروز متفاوت بوده‌است.  

در بخش دیگری از این گفت‌وگو حاتمی‌کیا درباره ورود و همراهی پدرش در جریان فیلمسازی او گفت:  ابراهیم حاتمی­‌کیا هم پدر بنده و هم استادم است. بسیار مدیون او هستم و سینما را از او آموخته‌ام. جدای از این موضوع، به عنوان فیلمساز محبوبم، دیدن فیلم‌­هایش برای من مثل کلاس درس می­‌ماند. از طرفی بسیار انسان سختگیری است، آنقدر که یک سری از کارهایم را جرأت نمی­‌کردم به ایشان نشان بدهم. صریح‌الکلام است و البته که به نکات درستی هم اشاره می­‌کند.

وی ادامه داد: با تمام این موضوعات من همیشه سعی کردم استقلال خودم را حفظ کنم و پدرم هم بسیار از این مسئله استقبال می­‌کند. فیلمنامه «شب طلایی»، پنجمین فیلمنامه بلند سینمایی من است و هر چهار فیلمنامه قبلی با تهیه‌کنندگان دیگری تا یک قدمی ساخت، پیش رفتند اما هربار به دلیل بدقولی یا عقب کشیدن سرمایه­‌گذار خصوصی، کار به مشکل خورده و متوقف شد.

در مورد این فیلم، مجریان طرح، بهراد مهرجو و اویس طوفانی، از دوستان قدیمی من، فیلمنامه «شب طلایی» را پسندیده و در حال تهیه سرمایه فیلم بودند. اما یک مشکل داشتیم، آن هم اینکه هیچ­کدامشان در آن زمان کارت تهیه‌کنندگی نداشتند. به همین دلیل سراغ پدرم رفتیم و از او خواستیم که همراهمان باشد و آقای حاتمی‌کیا هم با مهربانی پذیرفت. در عین حال، به دلیل نام او و حساسیت‌هایش، بسیار مهم بود که سرمایه فیلم از محل بی‌‌حاشیه و خصوصی تأمین شود و این امر با همت دوستان اتفاق افتاد.

پدر در جریان فیلمنامه «شب طلایی» از زمان نگارش طرح آن بودند و با اینکه به سلایق کاری ایشان نزدیک نبود، طرح و در ادامه فیلمنامه کار را پسندید و همین امر برای من بسیار انرژی خوبی به همراه داشت. در طول فیلم‌برداری هم تنها دو جلسه کوتاه به ما سرزد، دلیلش هم حفظ استقلال من بود. بسیار ممنونم از ایشان که به من اعتماد کرد.