کارنامه سینمای دولت نهم و دهم منتشر شد

عناوین مورد بررسی این کتاب عبارت از مسائلی چون: «سینمایی دولت نهم؛ سیاست گذاری کلان سینما در دولت نهم، عوامل انحلال خانه سینما، بررسی دلایل و استنادات فرهنگی حقوقی انحلال خانه سینما، بررسی کارنامه تولیدات سینمای ایران از سال 84 تا 88، پدیدار سینمای دولتی، بازنمایی دفاع مقدس و ایثارگران در سینما از سال 84 تا سال 90، وضعیت سنجی سینمای دولتی ایران، آسیب شناسی سینمای انقلاب اسلامی، بررسی عملکرد شبکه نمایش خانگی، عملکرد بنیاد سینمای فارابی در دولت دهم، شباهت های شمقدریسم سینمایی با احمدی نژادیسم مدیریتی؛ فرصت ها و چالش ها، سینما امروز جور علوم انسانی را می کشد، بازنمایی طبقات اجتماعی در سینمای ایران، سینما در دولت نهم و دهم، سینمای محض دولتی و...» است.     

در بخش یادداشت دبیر این ویژه‌نامه آمده است: «فرهنگ و هنر موضوعی است که حاکمیت و نظام اسلامی نمی تواند آن را نادیده بیانگارد و در اندیشه برون سپاری محض آن به نهادهای غیر دولتی باشد؛ لذا نقش راهبری و هدایت فرهنگ و هنر و نظارت بر آن اجتناب ناپذیر و جزو تکالیف محول شده بر دولت ها بر اساس قانون اساسی می باشد... در این ویژه نامه سعی بر این بوده تا ابعاد گوناگون عملکرد سینمایی هشت سال بررسی شود؛ سیاست گذاری های کلان، جشنواره های برگزار شده در این هشت سال، عملکرد بنیاد سینمایی فارابی و انحلال خانه سینما بخشی از این بررسی هاست».

در گفت‌وگو با سیدمهدی ناظمی می خوانیم: «معمولا از سینمای دولتی، فیلم هایی مراد می شود که با حمایت و دخالت بخش دولتی ساخته می شود... اتفاق جدیدی که در سینمای دولتی کنونی رخ داده است، این است که قشرهایی از مردم، به تبع صف بندی های سیاسی، به صف بندی سینمایی اقدام می کنند...»

این ویژه‌نامه به نقل از مهندس محمدرضا جعفری جلوه می نویسد: «معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت نهم دو راهبرد را پیش روی خود قرار داد. نخست، ارتقای فرهنگی و غنای محتوایی مضمونی سینما برای دست یافتن به هنر، صنعت رسانه ای مؤثر در اعتلای همه جانبه کشور. دوم، رونق اقتصادی سینما و ایجاد تحول بزرگ در اقتصاد این هنر صنعت، به منزله پیش نیاز تحولات فرهنگی...»

در بخشی از کارنامه تولیدات سینمای ایران از سال 84 تا 88 آمده است: «در سه ساله آخر دوره اصلاحات نشریات زنجیره ای و فضای رسانه ای حاکم در آن دوران سبب شدند که فیلم های روشنفکری به جریان غالب تبدیل شود و ندیدن مردم و استقبال مردم از آثار سینمایی در مرتبه آخر قرار بگیرد...در سال 1385 روشنفکران یک قدم عقب نشینی کردند؛ اما مبتذل سازان یک قدم پیش آمدند. از سوی دیگر، تولید نخستین قسمت از تریلوژی اخراجی ها حاکی از آن بود که سینما به تدریج شکل تک قطبی خود را از دست می داد... سینما در سال 1386 در اغنای مخاطب عام و دوری از ابتذال و اقدام به تولیدات فاخر، قدمی به پیش آمد. (آتش سبز) محمدرضا اصلانی یکی از آثار در خور تأمل دوران مدیریتی دولت نهم بود...» 

در قسمت دیگری از این ویژه نامه به نقل از حسن عباسی می خوانیم: «...جریان فرم گرا در محفل آکادمیک سینمایی و تلویزیونی کشور و در بخشی از سینماگران و منتقدان شایع است؛ اما جریان جامع نگر، بیش از هر حوزه، در میان عموم مردم جایگاه دارد...الآن سینما بار مسائل و مناسبات روشنفکری را به دوش می کشد، در صورتی که خودش از نظر مبانی نظری، در ضعفی مفرط به سر می برد: ضعف مفرطی که تکلیف خود را نمی داند که آیا سینما صرفا فرم است؟ آیا سینما نباید پیام داشته باشد؟...».

«با این همه حملاتی که شده، تهاجمات نرم افزاری و فکری و ایدئولوژیک و سیاسی که به هنر انقلاب اسلامی شده، به هنر مردمی ایران شده، شما باز می بینید که این همه نسل جوان پر شور پرتپش در این عرصه آمدند، در حالی که بعضی از پیشکسوت ها ریزش کردند... هنوز یک سال از وزارت آقای صفار نگذشته بود که مقام معظم رهبری ملاقات داد به بیش از صد نفر کارگردان مطرح کشور حتی ایشان آمد کمک کند، حضرت آقا خودش را خرج کرد که آقا بیا من در این حد می آیم جلسه می گذارم، حرف می زنم، مبنا به شما می دهم، ادبیات تولید می کنم...»، بخشی از سخنان وحید جلیلی است که در بخش سینما در دولت نهم و دهم دیده می شود.

این ویژه نامه، نام فیلم های سینمایی که در دوران دولت  نهم و دهم، نمایش داده شده را در پاورقی به همراه خلاصه ای از آن آورده است.

گفتنی است مرکز راهبردی جبهه فکری انقلاب اسلامی، کارنامه سینمای دولت نهم و دهم  را در 238 صفحه چاپ و منتشر کرده است./992/ن601/ق