گستره علم امام زمان

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا ، محمد انصاری مدیر وکارشناس شبکه وهابی وصال حق در برنامه «آن روی سکه» با پخش کلیپ هایی ازسخنرانی بزرگان شیعه درمورد گسترده بودن علم امام زمان (ع) شبهه ایجاد کرد.
از مجموع آیات و روایات مربوط به علم امام که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود چنین استفاده می شود که امام معصوم از آن حیث که بشر است مانند دیگر افراد بشر بوده فرقی از حیث بشری با آنها ندارد ، امّا از آن حیث که امام و حجّت خدا و خلیفه او در زمین است ، به اذن و مشیّت خدا ، علم بالفعل به تمام امور داشته و لحظه ای دچار غفلت نمی شود. طبق این گونه روایات امام معصوم حتّی در خواب نیز گرفتار غفلت نمی شود چه رسد به وقت بیداری.
آیاتی که دلالت برگستره علم امام زمان می کند بطور اختصار عبارتند از:
1-« عالم الغیب فلا یظهر على غیبه احدا الا من ارتضى من رسول» . خداوند داننده غیب است وجز آن کسانی را از میان فرستادگانش که خود بدان راضی باشد کس دیگری را برعلم غیب مطلع نخواهد کرد.«سوره جن آیات 26و27»
2- «قل هل یستوى الذین یعلمون والذین لا یعلمون انما یتذکر اولوا الباب».بگوآیا آنان که می دانند با انسانهای بی نصیب از دانش برابرند؟ منحصرا اندیشمندان متذکر می شوند وبه حقیقت میل می کنند.«زمر،آیه 9»
3- « وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فى العلم » از حقیقت وباطن ناپیدای آن جز خداوند وآنان که جانشان در ژرفای دانش الهی آرام گرفته است کسی با خبر نیست.«آل عمران ، آیه 7»
4-« بل هو آیات بینات فى قلوب الذین اوتوا العلم» چنین نیست بلکه قرآن همان آیات روشن الهی است که در قلوب صاحبان دانش وفرهیختگان واقعی جای گرفته است «عنکبوت ، آیه 49»
اما روایات
1- حمران بن اعین از امام باقر (ع) در مورد آیه ى«عالم الغیب فلا یظهر على غیبه احدا» توضیح خواست، امام (ع) ادامه ى آیه ر ا که مى فرماید: «الا من ارتضى من رسول» تلاوت کرده وفرمود: به خدا قسم محمد از کسانى بود که پروردگار بر علم واطلاع او به غیب، رضا داده بود، اما اینکه فرموده است: «عالم الغیب» به این معنى است که خداوند قبل از اینکه چیزى را خلق کند وعلم وتدبیر آن را به ملائکه بسپارد خود به آنچه از قضا وقدر الهى که از آفریده ها پنهان است عالم است، حمران ، این همان که فقط در نزد خداوند است، ومشیت خدا نیز در دائره ى همین علم الهى قرار دارد که هر وقت بخواهد آن را به انجام مى رساند وهر گاه مصلحتى باشد، بدان حاصل مى شود ومشیتش را جارى نمى نماید. اما علمى که از قلم تقدیر الهى بگذرد، دیگر گذشته واجرا شده است وبرگشتى نیست وآن همان علمى است که از ناحیه پروردگار به رسول الله (ص) وسپس به ما مى رسد. «اصول کافی،ج1،ص256،روایت 2»
2) « عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع سَأَلْتُهُ عَنْ عِلْمِ الْإِمَامِ بِمَا فِی أَقْطَارِ الْأَرْضِ وَ هُوَ فِی بَیْتِهِ مُرْخًى عَلَیْهِ سِتْرُهُ فَقَالَ یَا مُفَضَّلُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى جَعَلَ لِلنَّبِیِّ ص خَمْسَةَ أَرْوَاحٍ رُوحَ الْحَیَاةِ فَبِهِ دَبَّ وَ دَرَجَ وَ رُوحَ الْقُوَّةِ فَبِهِ نَهَضَ وَ جَاهَدَ وَ رُوحَ الشَّهْوَةِ فَبِهِ أَکَلَ وَ شَرِبَ وَ أَتَى النِّسَاءَ مِنَ الْحَلَالِ وَ رُوحَ الْإِیمَانِ فَبِهِ أَمَرَ وَ عَدَلَ وَ رُوحَ الْقُدُسِ فَبِهِ حَمَلَ النُّبُوَّةَ فَإِذَا قُبِضَ النَّبِیُّ ص انْتَقَلَ رُوحُ الْقُدُسِ فَصَارَ فِی الْإِمَامِ وَ رُوحُ الْقُدُسِ لَا یَنَامُ وَ لَا یَغْفُلُ وَ لَا یَلْهُو وَ لَا یَسْهُو وَ الْأَرْبَعَةُ الْأَرْوَاحُ تَنَامُ وَ تَلْهُو وَ تَغْفُلُ وَ تَسْهُو وَ رُوحُ الْقُدُسِ ثَابِتٌ یَرَى بِهِ مَا فِی شَرْقِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَتَنَاوَلُ الْإِمَامُ مَا بِبَغْدَادَ بِیَدِهِ قَالَ نَعَمْ وَ مَا دُونَ الْعَرْش.‏
مفضل بن عمر گفت: به حضرت صادق(ع) عرض کردم: از کجا امام اطلاع دارد از اطراف جهان با اینکه در خانه نشسته و پرده آویخته است؟! فرمود ای مفضّل! خداوند براى پیامبر پنج [مرتبه] روح قرار داده: روح الحیات که با آن حرکت می کند ، می رود و مى‏آید. و روح القوّة که با آن حرکت می کند و جهاد مى‏نماید. و روح الشهوة که با آن می خورد و مى‏آشامد و با زنان از راه حلال همبستر مى‏شود. و روح ایمان که به وسیله آن دستور می دهد و عدالت می ورزد. و روح القُدُس که به وسیله آن بار نبوّت را بر می دارد. وقتى پیامبر از دنیا رفت روح القدس به امام منتقل مى‏شود.
روح القدس نمى‏خوابد و دچار غفلت نمی شود و اهل لهو و بیهوده کاری نیست و سهو و اشتباه نمی کند ؛ ولى چهار روح دیگر می خوابند و داراى لهو و غفلت و سهو هستند روح القدس ثابت است. نبی یا امام به وسیله او آنچه را در شرق و غرب و خشکى و دریا است مى‏بیند. عرض کردم آیا امام می تواند چیزى را که در بغداد است با دست خود بر دارد فرمود: آرى و هر آنچه را که پائین‏تر از عرش است.» « بحار الأنوار ، ج‏25 ،ص58 »
2- امام باقر (ع) در مورد آیه: «هل یستوى الذین یعلمون والذین لا یعلمون انما یتذکر اولوا الباب» فرمود: آنها که مى دانند، ما هستیم، وبى نصیبان از دانش، دشمنان ما هستند واندیشمندان متذکر شونده، شیعیان ما هستند.«اصول کافی،ج1،ص212،روایت1»
3- امام صادق (ع): راسخون وآرام گرفتگان در ژرفاى دانش الهى ما هستیم وحقیقت باطن آن را مى دانیم.«اصول کافی،ج1،ص213،روایت 1»
4- امام صادق (ع) درباره ى آیه «بل هو آیات بینات فى صدور الذین اوتوا العلم» فرمود: «الذین اوتوا العلم» «صاحبان دانش وفرهیختگان»، ما امامان هستیم.«اصول کافی،ج1،ص214،روایت2»
5- امام صادق (ع): همان طور که گیاه از بهترین بذر ونهال آن - در نهایت بالندگى - مى روید، علم به کتاب خدا وسنت پیامبر نیز به همان گونه در دل مهدى ما مى روید، پس هر کدام از شما که عمرش به جایى رسید که او را ببیند باید او را مخاطب قرار داده وعرض کند: «السلام علیکم یا اهل بیت الرحمه والنبوه ومعدن العلم وموضع الرساله» .«بحارالانوار،ج51،ص36،روایت130»
6- امام باقر (ع) درباره ى آیه «قل ارءیتم ان اصبح مآؤکم غورا، فمن یاتیکم بماء معین» «ملک 30» فرمود: این آیه درباره ى امام قائم (ع) نازل شده است یعنى اگر امام شما غائب شود که ندانید در کجاست چه کسى امامى ظاهر براى شما به پهنه ى هستى خواهد آورد تا اخبار زمین وآسمان وحلال وحرام خدا را براى شما بیان نماید؟... به خدا قسم تاویل وحقیقت این آیه نیامده است وقطعا خواهد آمد».«اثبات الهداه،ج3،ص467،روایت130»

7- امام صادق (ع) مى فرماید: «وقتى نوبت به حضرت صاحب الامر برسد، خداوند هر بلندى دور از دسترس را براى او پست، وهر پستى را برایش بلند خواهد کرد تا اینکه دنیا براى او مثل کف دستش خواهد شد، کدام یک از شما هست که کف دستش مویى باشد وآن را نبیند؟« اثبات الهداه،ج3،ص494،روایت252»
8- کمیل بن زیاد از امیر المؤمنین (ع) نقل مى کند که فرمود:«اى کمیل! هیچ علمى وجود ندارد مگر اینکه کلید آن در دست من است وهیچ رازى در عالم نیست مگر اینکه در اختیار قائم (ع) است. اى کمیل! «ذریه بعضها من بعض والله سمیع علیم».«ال عمران34» اى کمیل، گذشتگان شما بى تردید به این عالم باز مى گردند وآیندگان شما بدون شک در کنار مهدى (ع) بر دشمنان پیروز خواهند شد./1406/9161/خ