ادعای اعطای آزادی به ملت یمن از سوی عربستان وقیحانه است
به گزارش خبرگزاری رسا، آیت‌الله رمضانی، امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ، در ادامه خطبه‌های هفته‌‌های گذشته که به سلسله مباحث حقوق بشر اختصاص داشت، ضمن ابراز نگرانی از موارد نقض حقوق بشر در یمن از وضعیت موجود در یمن و کشتار مردم مظلوم و زنان و کودکان بی‌گناه این کشور ابراز نگرانی کرد و گفت: در حملات هوایی چند روز گذشته به یمن دست کم 300 زن و 345 کودک بی‌گناه در میان کشته‌شدگان وجود داشته و صدها خانه و بسیاری از تأسیسات زیر بنایی و بهداشتی مانند پل و بیمارستان و امثال آن تخریب شده است.
وی از سکوت رسانه‌ها و مدعیان حقوق بشر در برابر وضعیت یمن انتقاد کرد و افزود: کجایند کسانی که خود را پرچمدار حقوق بشر و آزادی بیان معرفی می‌کردند؟ چرا جامعه جهانی در مقابل این جنایات علیه بشریت و جرائم جنگی متعدد که دیده‌بان حقوق بشر هم آن را تأیید کرده است، سکوت می‌کند و حتی با سانسور خبری اجازه نمی‌دهد مردم جهان از این واقعیات تلخ با خبر شوند؟
رییس اتحادیه اروپایی اسلامی علما و تئولوگ‌های شیعه تصریح کرد: ظلم پایدار نخواهد بود و حکومت ستم گرچه ممکن است چند صباحی با کشتار و زور اسلحه بر پا بماند، ولی بد عاقبت خواهد بود. بگذارید مردم یمن طبق اصول دموکراسی در مورد سرنوشت خود تصمیم بگیرند. وقیحانه است که کشوری که هنوز حکومت پادشاهی دارد با بمباران هوایی بخواهد دموکراسی و آزادی را به ملت‌های دیگر هدیه بدهد.
آیت‌الله رمضانی در ادامه ماده سوم از مواد حقوق بشر را تشریح کرد و گفت: در این ماده به حق زندگی، حق آزادی و امنیت اشاره شده است. در خصوص حق زندگی در مباحث گذشته، توضیحاتی بیان و روشن شد که حق زندگی و حق حیات، حقیّ عام و فراگیر است و اسلام نیز بر حق حیات و زندگی همه انسانها تأکید دارد. البته سوالی که مطرح بود این است که اگر افرادی در جامعه باشند که حیات دیگران را سلب کنند و آنها از حیات و زندگی محروم نمایند و به عمد انسان‌های بی‌گناه را بکشند، با این نوع افراد چگونه باید برخورد کرد و چه مجازاتی را باید برای آنها در نظر گرفت؟ آیا صرف تحمّل چندین سال حبس و زندان، مثلا پنج یا ده سال، برای چنین کاری کافی است؟ در خصوص این نوع مجازات در میان دانشمندان و متفکران آراء متفاوتی وجود دارد. برخی مجازات آنها را زندان می‌دانند؛ در مقابل برخی اشدّ مجازات یعنی اعدام را مناسب‌ترین مجازات برای این نوع جرایم می‌دانند و برخی مجازات‌های دیگری را مطرح کرده‌اند.
وی بیان کرد: در این بین آنچه اسلام مطرح می‌کند این است که باید جلوی این نوع جنایت‌ها که به عمد توسّط برخی صورت می‌گیرد، گرفته شود. بدیهی است این نوع افراد، ممکن است جان افراد دیگری را هم بگیرند و بار دیگر دست به چنین جنایتی بزنند و لذا بحث قصاص با توضیحاتی که باید در این زمینه داده شود برای افراد جانی و خطرناکی که جامعه را ناامن می‌کنند، مقرر شده است.
آیت‌الله رمضانی تأکید کرد: حق دیگری که در ماده سوم، مورد اشاره قرار گرفته، حق آزادی است. بحث آزادی در گذشته به صورت مفصل در خطبه‌های نماز جمعه مورد بحث قرار گرفت؛ ولی آنچه که یادآوری آن ضروری است این است که اسلام آزادی انسان را بر اساس ارزش‌های انسانی و الهی مطرح کرده و آزادی به صورت مطلق را برای انسان مضر می‌داند. توجّه به این نکته ضروری است که نباید واژه آزادی، مورد سوء استفاده و سوء برداشت واقع شود. بر این اساس چنین نیست که اگر انسان هر مسیری را (هرچند مسیر کج و انحرافی) انتخاب کند، عملکردش صحیح و رفتارش، رفتاری ارزشمند تلقی شود.
وی گفت: اسلام تأکید می‌کند که انتخاب‌ها باید بر مبنای کرامت و جایگاه معنوی انسان صورت گیرد و این با ارتکاب گناهان فردی و اجتماعی سازگاری ندارد؛ اگرچه در محدوده گناهان فردی مراجع قضایی به فرد خاطی تعرضی نمی‌کنند، چراکه او به اختیار خود راه انحراف را اختیار کرده و خود را از مواهب و نعمت‌های معنوی الهی محروم خواهد ساخت. علاوه بر متشرّعین در منطق عقلا نیز آزادی مطلق به معنای هرزگی و این‌که انسان هر کاری را که دلش می‌خواهد انجام دهد هرچند موجب اذیت و آزار دیگران شود، وجود ندارد.
وی بیان کرد: در اسلام علاوه بر این به نکته دیگری هم اشاره شده و آن این که انسان در عین حال که به لحاظ فردی آزاد است، اما این به این معنا نیست که هر کاری را اگر انجام داده با تحسین و تکریم مواجه شود، بلکه انسان با شکستن قوانین الهی در حوزه فردی، خود را از موهبت‌های معنوی چون آرامش روحی و مانند آن محروم می‌سازد و بالطبع با مشکلاتی چون افسردگی، بی‌هویتی و دل‌مردگی مواجه خواهد شد و این بدترین آسیبی است که انسان به دست خود برای خویشتن فراهم می‌کند.
آیت‌الله رمضانی اظهار کرد: به همین جهت قرآن می‌فرماید: « أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن یَهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ؛ آیا آن کس را که هوسش را چون خدای خود گرفت و خدا بر گوش و دلش مهر نهاد و بر دیدگانش پرده افکند، دیده‌ای؟ اگر خدا هدایت نکند چه کسی او را هدایت خواهد کرد؟ چرا پند نمی‌گیرید؟»( آیه 23 سوره جاثیه)
خطیب جمعه هامبورگ ادامه داد: مضمون این آیه شریفه این است که انسان با پیروی از هوا و هوس خویش و بندگی تمایلات نفسانی و افراط در این مسیر، موجب می‌شود قدرت گزینش راه حق و رسیدن به فلاح و رستگاری را از دست بدهد. اما در مقابل فردی که بر اساس مبانی الهی در انتخاب‌ها و گزینش‌ها به امور ارزشی پایبند شد و خود را در مسیر حق قرار داد و از قید و بندها رهایی یافت، در حقیقت خود را در مسیر حیات واقعی انسان قرار داده است.
وی افزود: با این بیان رابطه میان حیات و آزادی روشن می‌شود؛ زیرا آزادی از هوا و هوس و رهایی از گمراهی باعث می‌شود که انسان در مسیر حیات اصیل انسانی که همان حیات معنوی است، قرار گیرد و با رهانیدن جان خود از هوس‌ها، به آزادی معنوی واقعی دست پیدا کند. لذا پیامبر اکرم(ص) در آخرین جمعه ماه شعبان خطاب به مردم می‌فرماید: « ایها الناس انفسُکم مرهونه باعمالکم ففکّوها باستغفارکم ؛ ای انسانها! جان‌های شما در بند اعمالتان است، پس جان‌های خود را با آمرزش خواستن از خدا آزاد سازید».
آیت‌الله رمضانی تصریح کرد: بنابراین آزادی حقیقی از دیدگاه اسلام رهیدن از بند گناهان و قرارگرفتن در مسیر ایمان و عمل صالح است. با دست‌یابی به ایمان واقعی، آدمی از هر نوع بردگی و بندگی رهائی می یابد و طعم آزادی را می‌چشد؛ چه این‌که حضرت علی (ع) فرمود : «لاتَکن عَبدَ غیرک و قد جَعَلَکَ اللّهُ حُرّاً: بنده دیگری مباش که خدای تو را آزاد آفرید».
وی در پایان یادآور شد: حق حیات، آزادی و امنیت از نظر اسلام به لحاظ معنایی و محتوایی رابطه‌ای عمیق و تنگاتنگ با یکدیگر دارند و در حقیقت بدون آزادی معنوی و حقیقی و امنیت روحی، انسانها از حیات اصیل خود نمی‌توانند بهره‌ای ببرند؛ بلکه بر اساس مبانی هستی‌شناسانه و معرفت‌شناسه برای رسیدن به حیات واقعی انسان باید از آزادی معنوی و امنیت روحی و روانی برخوردار باشد. البته این نگاه در اعلامیه جهانی حقوق بشر وجود ندارد، بلکه آزادی و امنیت بر اساس نگاه اومانیستی تعریف شده است و حق حیات با این نگاه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت./982/د101/ک