خطرسکولاریسم حوزه های علمیه را تهدید می کند

حجت الاسلام والمسلمین مهدی رنجبریان مدیر مدرسه علمیه امام محمدباقر (ع)، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، مهمترین هم و غم جریان سکولار را متوقف ساختن جریان دینی از فعالیت های سیاسی و اجتماعی دانست و گفت: نفوذ جریان سکولار در حوزه های علمیه یکی از تهدیدهای جدی و خطرناک برای کشور و نظام محسوب می شود.

وی افزود: البته در کنار جریان سکولار جریان متحجر و مرتجع دیگری نیز وجود دارد که با ادبیات دینی به بیان برخی مطالب و مباحث دینی آن هم به صورت ناقص اقدام می کند و تاکید دارد علما و روحانیون حوزوی نباید در عرصه سیاست و فعالیت های اجتماعی مشارکت داشته باشند.

مدیر مدرسه علمیه امام محمدباقر(ع) در ادامه با اشاره به اینکه حضرت امام خمینی(ره) در منشور روحانیت به شدت خطر جریان دوم را متذکر می شوند، ابراز کرد: رهبر کبیرانقلاب می فرمایند: مبادا در حوزه های علمیه، بدنه روحانیت، طبقات عالی روحانیت چون مراجع، علما و تصمیم گیران حوزوی چنین دیدگاهی رخنه کند و مانع حضور علما و حوزویان در عرصه های سیاسی و فعالیت های اجتماعی شود؛ بنابراین می توان گفت روح منشور روحانیت مربوط به همین نکته می شود.

حجت الاسلام والمسلمین رنجبریان با اشاره به تاریخ پر فروغ روحانیت، بیان داشت: با کمی تامل در تاریخ روحانیت در می یابیم که دیدگاه امام راحل در منشور روحانیت مبین یک دیدگاه بسیار اصیل و ریشه دار در تاریخ روحانیت است.

وی افزود: علمای شیعی در اثر دیدگاه‌ها و برخوردهایی که با طاغوت‌های زمان داشتند همواره در زندان، تبعید و یا پای چوبه دار بودند و معمولا شرایط سختی را پشت سر گذاشتند.

مدیر مدرسه علمیه امام محمدباقر(ع) با اشاره به اینکه تاریخ روحانیت صفحات درخشانی از فعالیت سیاسی و اجتماعی در این مرز و بوم به خود اختصاص داده است، گفت: 5 قرن اخیر و تاریخ معاصر بیانگر فعالیت علمای شاخص ایران در عرصه های سیاسی و اجتماعی بوده است.

حجت الاسلام والمسلمین رنجبریان به دوران جنگ ایران و روس اشاره کرد و ادامه داد: در دوره قاجار که عباس میرزا عهده دار جنگ های ایران و روس بود شخصیت بزرگی چون مرحوم شیخ کاشف الغطا که از استوانه های حوزه های علمیه محسوب می شد از عباس میرزا حمایت کرد؛ لازم است پژوهشگران حضور و حمایت سیاسی و فعالیت اجتماعی علمای برجسته کشور را در جریان جنگ ایران و روس مورد تحقیق و بررسی قرار دهند.

وی ادامه داد: در ماجرای ثوره العشری عراق نیز حضور و فعالیت پررنگ علمای بزرگ شیعی به رهبری مرحوم میرزای شیرازی دوم بسیار پررنگ دیده می شود، همچنین در جریان مشروعیت ایران مرحوم آخوند خراسانی به همراه علمایی چون مرحوم یزدی، مرحوم نائینی و بسیاری از بزرگان حوزوی در عرصه های سیاسی و اجتماعی حضور و فعالیتی چشمگیر داشتند.

مدیر مدرسه علمیه امام محمدباقر(ع) افزود: حضور و صدور بیانیه های مراجع تقلید شیعه مانند حضرات آیات گلپایگانی، شیرازی، میلانی و خوئی در حمایت از نهضت امام راحل از دیگر فعالیت های علمای شیعی در عرصه های مختلف سیاسی و اجتماعی به شمار می رود.

حجت الاسلام والمسلمین رنجبریان اضافه کرد: این دیدگاه که علما و روحانیت باید در صحنه های سیاسی و فعالیت های اجتماعی حضور داشته باشند و از مسائل مربوط به خودشان غفلت نکنند یک نگاه ریشه دار در حوزه های علمیه شیعی است.

وی افزود: بنابراین آن نگاهی که روحانیت را تنها در فعالیت‌های غیراجتماعی و غیر‌سیاسی محدود می کند تا علمای حوزوی تنها به مباحث علمی توجه کرده و از ورود به مسائل دیگر چون سیاست اجتناب کنند در واقع یک جریان نوظهور بوده جایگاهی در تاریخ روحانیت شیعه ندارد.

مدیر مدرسه علمیه امام محمدباقر(ع) در ادامه بیان داشت: دیدگاه امام راحل نیز در همین راستا قابل تحلیل است به حدی که می توان تحریرالوسیله امام خمینی(ره) را با کتاب‌های اصیل فقهی مانند «لمعه شهید اول» و آثار فقهی علامه حلی مقایسه کرد و به جامع بودن همه ابواب آن در صحنه های مختلف اعم از مباحث اجتماعی و فردی پی برد.

حجت الاسلام والمسلمین رنجبریان افزود: نکته قابل توجهی که در سیره امام خمینی(ره) بخصوص در منشور روحانیت دیده می شود آن است که بنیانگذار کبیر انقلاب سخن جدیدی را بیان نفرمودند که عده ای بیایند و بگویند این امر در تاریخ روحانیت بی سابقه بوده است بلکه امام با صدور منشور روحانیت جریان اصیل روحانیت را که همواره در تاریخ مطرح بوده به علما و حوزه های علمیه متذکر و یادآور شدند.

وی انقلاب اسلامی را اتفاقی بی نظیر در تاریخ اسلام خواند و گفت: این اتفاق تاریخی شاید با مشکلات و نارسایی هایی هم روبرو باشد که همین کاستی‌ها و نارسایی‌ها بعضا مستمسک برخی مقدس نماهایی می شود که می گویند علما و روحانیت نباید در عرصه های سیاسی و فعالیت های اجتماعی حضور داشته باشند در حالی که این سخن ناصواب و بی پایه محسوب می شود.

مدیر مدرسه علمیه امام محمدباقر(ع) ادامه داد: اینکه برخی تصور می کنند مرحوم آیت الله خویی در عرصه سیاسی ورود نمی‌کردند و کاری به این مسائل نداشتند سخت در اشتباه بوده و نسبت به تاریخ جهل دارند چرا که آیت الله خویی رهبری انتفاضه شعبانیه عراق را بر عهده داشتند و با فعالیت های گسترده در عراق اقدام به جریان سازی و شبکه سازی کردند تا بتوانند حکومت عراق را مشروعیت ببخشند اما توسط رژیم سفاک عراق این حرکت سرکوب شد.

حجت الاسلام والمسلمین رنجبریان عنوان کرد: با توجه به مفاد منشور روحانیت باید مراقب فریب افراد مقدس نما و مقدس معاب بی درد بود که توصیه می کنند جریان دینی و حوزوی نباید در صحنه سیاست و فعالیت های اجتماعی حاضر شوند.

وی ادامه داد: زمانی که به سیره حکومتی امیرمومنان علی(ع) نگاه می کنیم می بینیم که کارگزاران ایشان نیز دچار خطا و اشتباه می شدند اما این نبود که حضرت با اشتباه آنان صحنه سیاست و فعالیت اجتماعی را ترک کنند و نسبت به وظایف خویش بی تفاوت باشند پس نباید مانند کسانی که به برخی آیات عمل و نسبت به بعضی دیگر بی تفاوت هستند عمل کنیم./813//302/خ