خاطرات تلخ و شیرین خانواده‌ای جهادی از پرستاری بیماران کرونایی

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، روز پرستار بهانه ای برای تجلیل از پرستاران و قدردانی از زحمات و مجاهدت آنها در این سال ها است.

امسال اما روز پرستار ویژگی دیگری هم با خود دارد و آن درگیر شدن جامعه با ویروس همه گیر کرونا است؛ موضوعی که بنابر فرموده رهبر معظم انقلاب، مجاهدت پرستاران را در چشم همه مردم محبوب تر از همیشه کرد.

خبرگزاری رسا همزمان با سالروز میلاد با سعادت حضرت زینب کبری(س) و روز پرستار میزبان خانواده ای بود که جملگی در عرصه مقابله با کرونا قدم نهاده اند.

حجت الاسلام حسن صادقی طلبه درس خارج حوزه علمیه قم امروز بسیار ساده و صمیمانه با پیکانی قدیمی و  ساده به همراه خانواده اش مورد استقبال مسؤولان، دبیران و خبرنگاران خبرگزاری رسا قرار گرفت و به همین بهانه به تشریح بخشی از مجاهدت ها و خاطرات جهادی خود و خانواده اش در این زمینه پرداخت.

این طلبه جهادگر دیدگاهی بسیار جالب نسبت به روز پرستار داشت و سخن خود را با این موضوع آغاز کرد که پرستاران ما بدانند اگر حضرت زینب(س) توفیق پرستاری پیدا کردند از این جهت بود که از آزمون ولایتمداری سربلند بیرون آمدند؛ او همچنین تأکید کرد که این یک درس بسیار بزرگ برای پرستاران است.

حجت الاسلام صادقی می گوید کسانی که توفیق پرستاری دارند بدانند باید در زمینه ولایتمداری نیز خود را تقویت کرده و همانند حضرت زینب(س) عمل کنند، زیرا ولایتمداری سبب می شود تا خداوند متعال راه های هدایت و سعادتمندی را به انسان نشان دهد.

این همسر و پدر جهادگر به الگوی خانواده خود در عرصه جهاد و ایثارگری تبدیل شده است؛ هنگامی که از او می خواستند به عنوان پرستار تجلیل کنند بسیار متواضعانه گفت که ما پرستار نبودیم، زیرا پرستاران محدوده مسؤولیت وسیعی دارند، از این رو بنده با توجه به آموزش های بالینی که دیده و با فضای بیمارستان آشنا بودم، مقداری در این زمینه به پرستاران کمک می کردم؛ کارهایی که ما انجام می دادیم نسبت به وسعت کار پرستاران چیزی محسوب نمی شود و ما به گرد پای این مجاهدان عرصه سلامت نمی رسیم.

وقتی از این روحانی جهادگر در مورد هدفش از ورود به عرصه خدمت رسانی به بیماران کرونایی و کمک رسانی به کادر درمان سؤال کردیم، هدف خود و خانواده اش را از قدم نهادن در این عرصه، عمل به تکلیف دانست و قائل بود کسانی که در این عرصه قدم گذاشتند باید ابتدا هدف خود را از این کار مشخص کنند.

حجت الاسلام صادقی از روحیه جهادی که بر خانه اش حاکم شده و باعث گشته همه اعضای خانواده اش به شکلی در این عرصه به فعالیت بپردازند مقداری سخن گفت و بیان می کرد که خانواده اش در تهیه مواد غذایی، خیاطی، دوختن لباس «گان» و تهیه سوپ و حلیم برای بیماران کرونایی بسیار فعالیت می کردند؛ او می گوید ما سوپ را در کمترین زمان ممکن با نخود و گوشت و بلغور آماده می کردیم؛ ابتدا این کار را در خانه انجام می دادیم، اما با همکاری بیمارستان از ساعت 6 صبح می رفتیم به بیمارستان و تهیه حلیم را آغاز می کردیم و پس از آماده شدن، بین بیماران توزیع می کردیم.

یکی از فرزندان این طلبه جهادی در سنین نوجوانی قرار دارد؛ او درباره فعالیت‌های پسرش می‌گوید که از نیروهای جهادی بیمارستان فرقانی و کامکار در بخش آبمیوه گیری است و به ما در تهیه دسر انجیر فراسودمند و آش فراسودمند که طرز تهیه سختی نیز دارد،‌کمک می‌کند؛ همچنین سایر نیروها را پای کار می آورد و بحمدالله در این زمینه بسیار فعال است.

حجت الاسلام صادقی خاطرات خود درباره رسیدگی به بیماران و می گوید که روزی می خواستم به یکی از پیرمردان دمنوش آویشن و عسل بدهم، این شخص وقتی چشمان خود را باز کرد با وحشت زیادی گفت «تو عزرائیل هستی؟» این نشانگر ترسی بود که بر بسیاری از بیماران غالب شده بود و این موضوع برای‌مان دردناک بود.

وی حضور طلاب جهادی در عرصه های مختلف را تقویت کننده بعد مردمی روحانیت می داند و قائل است که امروز نوعی فاصله میان برخی روحانیون و بدنه مردم وجود دارد و گاهی تصور می شود که روحانیت از مردم فاصله گرفته اند و گاهاً برخی از طلاب و روحانیون آنچنان که شایسته است، مردمی نیستند؛ این طلبه جهادگر معتقد است طلاب جهادی با فعالیت‌های خود و خدماتی که به مردم ارائه کردند مقداری آن تصور را جبران می کنند.

این طلبه جهادگر ضمن اشاره به احساس نیاز حضور طلاب و روحانیون در عرصه های مختلف به ویژه در بیمارستان ها خاطره ای از ابتدای کرونا و فضای بحرانی که بر بیمارستان ها غالب شده بود برای‌مان گفت: «در ابتدای کرونا به لحاظ مواجه شدن با یک بحران بزرگ و کمبود ظرفیت های انسانی بیمارستان ها مقداری دچار مشکل بودند و گاهاً کار بیماران دیر به انجام می رسید؛ ما در این مواقع شاهد عصبانیت همراهان بیمار بودیم و حضورمان و پای درد و دل آنها نشستن و تلاش برای رفع مشکل‌شان بسیار اثرگذار بود.

حجت الاسلام صادقی در میان کلام خود به یاد بخشی از خدمت رسانی های خود در کسوت «وسط کاری» در بیمارستان ها افتاد و گفت کار ما فقط این نبود که آبمیوه یا مواد غذایی را از همراهان بگیریم و به بیمار برسانیم، بلکه همراهان توقع داشتند پیام‌شان را به بیمار برسانیم و شرح احوال خاصی از بیمارشان برای آنها داشته باشیم؛ این بسیار مهم بود.

وی همچون پدری دلسوز نسبت به روحیه معنوی و غذای بیماران کرونایی دغدغه مند بود و می گفت متأسفانه بیمارستان ها نوع غذایی که به دلایل مخنلف ناچارند به بیماران بدهند قابل تغییر نبوده و متناسب با روند درمانی بیماران کرونایی نیست؛ او می گوید ما نسبت به غذای بیماران توجه داشتیم و متناسب با بیماری کرونا برای‌شان غذا تهیه می کردیم و نکته جالب این بود که بسیاری از بیماران چشم به راه حلیم بودند و حتی غذای بیمارستان را نمی خوردند.

وی ضمن توصیه رعایت مسائل بهداشتی به مردم شریف ایران، یکی از عوامل گسترش بلایا و بیماری ها را رواج گناه دانست و با قرائت روایتی از امام رضا(ع) مبنی بر اینکه «گناهان جدید موجب بلاهای جدید می شود» هشدار داد که امروز بد حجابی ها، بی عفتی ها، اختلاس ها و گناهان و کمرنگ شدن اطاعت از خداوند متعال، ما را به بلاهای مختلف گرفتار می کند؛ او می گوید دختران و بانوان عزیز همان‌گونه که برای مصون ماندن از بیماری منحوس کرونا ماسک می زنند برای مصون ماندن از گرگ های درون اجتماع به دستورالعمل های اسلام در زمینه حجاب عمل کنند.

وقتی از حجت الاسلام صادقی درباره حمایت نهادهای حوزوی از خدماتش سؤال کردیم، برایمان حدیث «انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم» را خواند و تبلیغ و فعالیت های جهادی را وظیفه طلاب دانست؛ این طلبه جهادگر با دیدگاه جالب و آرامشی که ناشی از اعتقادی راسخ بود می گوید ما اگر به تبلیغ می رویم و حکمی برای‌مان زده می شود و تسویه حسابی صورت می گیرد به نوعی چیز فوق العاده ای حساب می شود، زیرا ما از حوزه و مسؤولانش طلبی نداریم، و وظیفه مان تبلیغ است، ما به این اعتقاد داریم و انتظاری هم از مدیران حوزه نداریم که به ما توجه خاصی داشته باشند.

وی همچنین خاطرات تلخ و شیرین فعالیت های جهادی خود در بیمارستان ها را مورد توجه قرار داد و خاطرات تلخ خود را با لحنی انتقاد آمیز از بیمارستان ها به‌خاطر عدم توجه شان به احکام محتضر یاد کرد؛ او گفت یکی از خاطرات تلخ ما این بود که هنگام احتضار اجازه نداشتیم بالای سر بیماران حضور پیدا کنیم و برایشان احکام محتضر را انجام دهیم و قرآن بخوانیم.

حجت الاسلام صادقی از مسؤولان بیمارستان ها درخواست کرد که به اجرای احکام محتضر توجه کرده و از آن غفلت نکنند، زیرا در این حالت محتضر بسیار نیازمند دعا و مناجات و قرآن و رو به قبله بودن است.

او خاطرات شیرین خود را در بهبودی بیماران کرونایی خلاصه می کند و می گوید وقتی یک بیمار را می دیدیم که رو به بهبودی است یا زمانی که بیماران از روی اعمال و رفتارم می دانستند من یک طلبه هستم بسیار برایم شیرین بود.

این طلبه جهادگر به یاد ایام محرم می افتد و با ذوق خاصی از موافقت یکی از بخش های بیمارستان برای برگزاری مراسمی کوچک و کوتاه برای عزاداری ماه محرم می گوید؛ او گفت یکی از رؤسای بخش موافقت کرد هر روز صبح 10 الی 15 دقیقه یک مراسمی را برای پرسنل برگزار کنیم که این شیرین ترین خاطره ما در آن ایام بود./841/ز502/ف

گزارش از حسین ثالث مؤید