یاری رسانی به همنوع مهم ترین ویژگی انسان مؤمن است

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، یکی از خصلت‌های خوب افراد با ایمان، نفع‌رسانی به مردم است. از مجموعه تعالیم اسلامی و سیره عترت علیهم‌السلام استفاده می‌شود که پس از ادای فرایض، بالاترین وسیله برای تقرّب به خداوند متعال این خصلت نیکو است. اولیای خداوند همواره در خدمت مردم بودند و خود در رفع حوایج آنان اقدام می‌کردند. 

حجت‌الاسلام عباس عزیزی، کارشناس مسائل دینی در این مورد گفت: از مهم‌ترین خصیصه‌های افراد مؤمن، یاری‌رسانی و منفعت رساندن به هم‌نوعان است. امام حسن عسکری علیه‌السلام درباره اهمیت این خصلت فرمود «خَصلَتانِ لَیسَ فَوقَهُما شَى‏ءٌ: الإیمانُ بِاللّه‏ِ و نَفعُ الإخوانِ»؛ یعنی دو خصلت است که بالاتر از آن‌ها چیزى نیست: ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.

وی افزود: اولین نکته این است که نفع‌رسانی به برادران دینی در طول ایمان به خداوند مطرح شده است. بارها این جمله ناقص را شنیدیم که «عبادت جز خدمت به خلق نیست.» طبق این حدیث باید گفت «عبادت پس از ایمان به خداوند، جز خدمت به خلق نیست.» البته وقتی از ایمان سخن گفته می‌شود، نماز و سایر عبادات را هم شامل می‌شود و به این معنا نیست که صرفاً  اعتقاد به خداوند داشته باشیم و به خلق خدا خدمت کنیم.

این کارشناس دینی افزود: وقتی به فردی نفعی می‌رسانیم، در واقع او را از غمی آزاد می‌کنیم. همین مسئله سبب جلب توفیقات خداوند و بخشش گناهان می‌شود؛‌ همچنان که امیر مؤمنان فرمود «مِنْ کَفَّارَاتِ‏ الذُّنُوبِ‏ الْعِظَامِ‏ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِیسُ عَنِ الْمَکْرُوب‏»؛ یعنی از کفاره‌های گناهان بزرگ، دادرسى ستمدیده و شاد کردن غمگین است‏. تنفیس به معنای نفس بخشیدن و زندگی دادن است؛ یعنی شما دست گرفتاری را آنچنان بگیری که درد او برطرف شود و نشاط به زندگی او بازگردد. همچنین بر اساس این حدیث، هیچ بن‌بستی در اسلام وجود ندارد و خداوند به بهانه‌های مختلف معصیت‌های بزرگ را مورد مغفرت قرار می‌دهد.

حجت‌الاسلام عزیزی افزود: امام صادق علیه‌السلام درباره یکی از معانی «مبارک» بودن عیسی علیه‌السلام در آیه «وَ جَعَلَنی‏ مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ ... (عیسی ع فرمود) و هر جا که باشم مرا با برکت قرار داده»، فرمود «جَعَلنی نَفّاعاً»، یعنی (عیسی ع فرمود خدا) مرا بسیارنفع‌رساننده قرار داد. در صورت کلی از مهم‌ترین خصوصیت انبیاء و اولیای الهی، خیررسانی به سایرین است که از مردم‌دوستی سرچشمه می‌گیرد. در حالات امام سجاد علیه‌السلام داریم که حضرت انبان‌هایی از خرما و ... به درب خانه‌های افرادی می‌بردند که با ایشان حتی دشمنی داشتند. یا نقل است فردی شیعه همراه با پدر واقفی خود که به مبلغی نیاز داشتند،‌ به حضور امام عسکری رسیدند. آن فرد می‌گوید امام از آن پدرم پرسید چرا تاکنون نزدما نیامده‌ای؟ پدرم عرض کرد با این وضع خجالت می‌کشیدم خدمت برسم. آن شیعه می‌گوید وقتی خواستیم مرخص شویم، همان مقدار پول که آروزیش را داشتیم، حضرت به ما دادند؛ به پدرم که «واقفی» بود و امامت امام عسکری علیه‌السلام را قبول نداشت گفتم آیا دلیلی روشن‌تر از این برای امامت ایشان می‌خواهی؟

وی بی‌تفاوتی را خصلتی در مقابل نفع‌رسانی به مردم معرفی کرد و گفت: خداوند در سوره حاقه وقتی از اصحاب شمال یاد می‌کند، یکی از علت‌های جهنمی شدن آنها را در عدم اطعام به فقرا معرفی کرده، می‌فرماید «وَ لا یَحُضُ‏ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْکین‏»؛ یعنی آنها به اطعام مسکین تشویق نمی‌کردند؛ یعنی بی‌تفاوتی یکی از خصلت‌های جهنمیان است.