گام دوم انقلاب و مساله اقوام

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، قومیت به مثابه ظرفیت و سرمایه ایرانی اسلامی یکی از مولفه های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران می باشد، نگاه قانون اساسی به این مهم نگاهی دقیق و بر مبنای نگاه توسعه گرایانه و بر مبنای عدالت انسانی و اجتماعی می باشد، امروزه کرد، ترک، ترکمن، بلوچ، عرب و ... همه با هم یکصدا در مقابل استکبار همراه با نظام و رهبری در دیواره امنیتی این مرز و بوم ایستاده اند.

اگر چه در طول این سالها خدمات بسیار زیادی از اقوام به نظام و بالعکس انجام شده است اما برخی کاستی ها و کمبود قوانین نتوانسته نگاه های بلند قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و امامین انقلاب را ساری و جاری کند و نقصان و ضعف هایی در این مهم مشاهده می شود که در گام دوم انقلاب باید به تقویت آنها بپردازیم:
1. تقویت ایران خواهی
برخی افراد فکر می کنند مساله قومیت های همجوار مرزها تمایل آنها به کشورهای همجوار است در حالیکه بنده معتقدم کم فروغی و عدم توجه به روحیات ملی بیشتر جلوه گری می کند.به نظر می رسد برای تقویت ایران خواهی باید:
- تولید گفتمان همگرایی ملی(نشریه، کتاب، مقاله، پایان نامه و...)
- ترویج روحیات ملی از طرق رسانه ملی و رسانه های مجازی
به عنوان مثال کسانی که تاریخ مطالعه کرده اند می دانند به لحاظ تاریخی کردها با ایرانیان هم سنخ هستند و حتی کردهای عراق هم خودشان را متعلق به بوم ایران می دانند و در طول تاریخ بیشترین خدمات را انقلاب اسلامی و ایران به کردها ارایه کرده است.
- استفاده از ظرفیت آموزش عمومی مانند کتب درسی.
مثلا میتوان تاریخ و رشادت های اقوام مختلف را در جنگ تحمیلی وارد کثب درسی نمود و یا تاریخ کهن آن مناطق را بازگو کرد تا هم مردم ایران نسبت به ان مناطق شناخت پیدا کنند و هم اقوام عزیز ایرانی نسبت به روحیه ایران خواهی تقویت شوند.
- ایجاد زیر ساخت های فرهنگی و مدیریت اوقات فراغت متناسب با زیست بوم مناطق قومی.
- مقابله به گفتمان دشمنان انقلاب و ایران که درصددند یک نوع مظلومیت تاریخی را برای اقوام در رسانه ها متصور شوند.باید با رسانه با گفتمان مظلومیت تاریخی که دشمنان القا می کنند مقابله کرد و مانع سیاه نمایی بر علیه اقوام عزیز ایرانی شد.
2. تقویت حقوق اقوام با تدوین قوانین و سیاست های همگرایانه و ممنوعیت توهین و نفرت پراکنی نسبت به اقوام عزیز ایرانی.
3. تکریم فرهنگی قومی اعم از لباس و زبان و ....
4. حرکت به سمت مناسبات برابر و کاهش رابطه فرادست و فرودست و پرهیز از تسلط یک قوم بر قوم دیگر در مناسبات سیاسی و تقسیم مسئولیت های بومی و استانی.(تمرکز زدایی از تهران و مناطق مرکز)
5. واگذاری امور محلی به خود اقوام و تشریک مساعی و احیای مسئولیت پذیری از سوی اقوام عزیز ایرانی.
6. سیاست زدایی از مساله قومیت ها و عدم استفاده ابزاری نمایندگان مجلس برای رای آوری از اقوام.
7. گسترش ارتباطات مردمی
- تسهیل زیرساخت های ارتباطی در مناطق قومی.
- برگزاری رخدادهای بزرگ در استانهای قومی.
- ترویج گردشگری در مناطق قومی.
8. بکارگیری ظرفیت های فرهنگی متناسب با فرهنگی قومیت ها.
به نظر بنده اگر این هشت مولفه مهم در مناطق محل زیست قومیت ها تقویت و مورد توجه مسئولین فرهنگی،سیاسی، امنیتی و .... قرار گیرد به یقین میتوان گفت که گام دوم انقلاب اسلامی در مسیر صحیح و رو به رشد با استفاده از ظرفیت های جوانان همین مناطق قرار گرفته است و به فضل الهی شاهد پیشرفت های بسیاری در این عرصه خواهیم بود.

علی گودرزی