بررسی عوامل آتش سوزی مقبره عبدالبهاء

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در تاریخ نوزده فروردین امسال (1401 ش)، تشکیلات بهائیت خبر از آتش سوزی گسترده ای در محل بنای ساختمان مقام عبدالبهاء خبر داد. در پیامی که به همین مناسبت توسط بیت العدل منتشر شد، آمده است: «... صدمه‌ای به مکان مقدّس باغ رضوان وارد نگردیده است. ارزیابی میزان خسارات وارده و مرمت‌های لازم مدتی طول خواهد کشید. هنگامی که اطلاعات بیشتر در این باره به دست آید، در جریان امور قرار خواهید گرفت. اگرچه وقوع این حادثه سبب دشواری قابل توجهی در انجام این پروژه می‌ گردد، اقدامات لازم برای ترمیم خسارات و ادامه کارهای ساختمانی در اسرع وقت آغاز خواهد شد.»[1]

آتش سوزی مقبره در حال ساخت عبدالبهاء، بهانه ای شد تا چند نکته را با یکدیگر مورد بررسی قرار دهیم:

اول: هرچند که علت حادثه و عمدی یا سهوی بودن آن مشخص نشده اما دشمنی بابیت و بهائیت با بشریت به خاطر نپذیرفتن عقاید باطلش به قدری بوده که عمدی بودن آتش سوزی را توسط مطلعین از ماهیت این فرقه بی توجیه نمی سازد. هرچند رهبران بهائیت برای اثبات خوش خدمتی خود، به تمجید از یهود پرداختند (نظیر قول پیامبرخوانده بهائی مبنی بر برتری یهود بر شیعه،[2] یا پیش بینی شوکت و قدرت یهود در فلسطین توسط عبدالبهاء [3] که البته حاصل همکاری بهائیان با صهیونیست ها پیش از تشکیل اسرائیل بود) اما در باطن نسبت به تمامی ادیان کینه داشتند تا جایی که پیشوا و مبشّر بهائیت یعنی علی محمد شیرازی حکم به تخریب تمامی بناها و مقابر از جمله کنائس و مقدسات یهود داده بود.[4] پیامبرخوانده بهائی هم اساساً تمامی غیربهائیان از جمله قوم یهود را از دایره انسانیت خارج می دانست.[5]

دوم: عامل دیگری که می تواند به نفرت شهروندان از تشکیلات بهائیت در سرزمین های اشغالی دامن بزند، رانت خواری تشکیلات بهائیت در سرزمین های اشغالی است. پیشوایان بهائی از آنجا که با دلّالی برای صهیونیست ها در اشغال فلسطین نقش داشتند، همواره مورد خوش بینی سران رژیم غاصب بوده و از آن امتیاز دریافت می کردند. در این خصوص می توان به اذعان بهائیت به تفتیش نشدن بهائیان در فرودگاه اسرائیل و معافیت های مالی مؤسسات بهائی در سرزمین های اشغالی اشاره کرد.[6]

البته آش به قدری شور شده که حتی صدای صهیونیست ها هم درآمده است تا جایی که روزنامه اسرائیلی هاآرتص، با انتشار مقاله حیفا تایم، به نقد ارتباطات پشت پرده و یارانه های دریافتی و رانت‌ خواری تشکیلات بهائیت از دولت اسرائیل پرداخته است: «مرکز جهانی بهاییان متهم به دریافت معافیت‌ های مالیاتی که استحقاق آن را ندارند؛ داشتن روابط غیر اخلاقی و نامتعارف با حزب کارگر؛ استفاده افراطی از منابع آبی به منظور رسیدگی باغ‌ها و استفاده از بخارجات (بخوری کردن) برای پرستش بت‌ها می‌باشد. افتتاح باغ های اطراف حرم و گنبد طلایی مشهور جهان، نتیجه 15 سال برنامه ریزی و ساخت‌وساز و سرمایه گذاری 250 میلیون دلاری توسط جامعه بهایی است. این مرکز در سال 1987 م توافق نامه‌ای را با دولت اسرائیل امضا کرد که در آن، به موجب این حقیقت که این سازمان (بهائیت)، یک سازمان بین‌المللی مذهبی و غیرانتفاعی است، می تواند از معافیت‌های مالیاتی استفاده کند. کاری که این مرکز می کند معافیت از پرداخت مبلغ بیست میلیون دلار مالیات است.»[7]

دریافت این امتیازها توسط تشکیلات بهائی در حالی است که اولاً: ساکنان اصلی فلسطین در وطن خود نسل کشی می‌ شوند، خانه و زمین هایشان مصادره می گردد و به کوچ اجباری محکوم می شوند. ثانیاً: حتی شهروندان صهیونیست نیز دچار مشکلات اقتصادی هستند.[8] ثالثاً: تشکیلات بهائی در قبال دریافت این امتیازها، از تبلیغ بهائیت برای شهروندان اسرائیل در داخل و خارج سرزمین های اشغالی منع شده و به نوعی دین و باور صادراتی اسرائیل به شمار می آید![9]

سوم: فرض کنیم که تشکیلات بهائیت به خواست خود که همان تشکیل حکومت جهانی است رسیده بود و آتش سوزی مرقد عبدالبهاء هم عمدی تشخیص داده می شد و عوامل آن نیز دستگیر می شدند. در این صورت، تشکیلات بهائی در نمایشی بی رحمانه، حکم به زنده سوزی آنان در مقابل چشم جهانیان می داد؛ حکمی که در آن، پیامبرخوانده بهائی، بهائیان را مأمور به زنده سوزاندن یک انسان به خاطر آتش زدن خانه ای بی جان کرده است: «مَن آَحرَقَ بیتاً مُتِعَمِدَاً فَاحرِقوه [10] کسی که از روی عمد، خانه‌ی دیگری را بسوزاند، او را بسوزانید.» این امر می تواند خشم شهرک نشینان صهیونیست و فلسطینی ها را نسبت به تشکیلات بهائیت برانگیزد.

پی‌نوشت:

[1]. ترجمه پیام نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، خطاب به محافل روحانی ملّی، مورخ: 8 آوریل 2022.

[2]. «حزب شیعه به اقرار وصایت، خود را اعظم احزاب و اعلم کل می‌شمردند، بعد معلوم شد یهود از آن قوم اعلی و افضل بوده و هستند»: اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 4، صص 141-142.

[3]. «این‌جا فلسطین است، اراضی مقدسه است. عن‌قریب قوم یهود به این اراضی بازگشت خواهند نمود، سلطنت داودی و حشمت سلیمانی خواهند یافت. این از مواعید صریحه الهیه است و شک و تردید ندارد. قوم یهود عزیز می‌شود و تمامی این اراضی بایر، آباد و دایر خواهد شد. تمام پراکندگان یهود جمع می‌شوند و این اراضی، مرکز صنایع و بدایع خواهد شد، آباد و پرجمعیت می‌شود و تردیدی در آن نیست»: حبیب مؤید، خاطرات حبیب، طهران: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 109 بدیع، ص 20.

[4]. چنان که ابوالفضل گلپایگانی از مبلّغان برجسته بهائیت در خصوص اعتقادات بابیت می گوید: «آیا مستر براون می‌خواهد که بهاءالله هم مثل باب حکم به احراق جمیع کتب نماید؟ آیا مستر براون می خواهد که بهاءالله هم مثل باب حکم به تخریب و هدم جمیع هیاکل و کنائس و مساجد و مَشاهد و بِقاع و قُباب نماید و مکّه و بیت المقدّس و هرچه کنیسه و هرچه مسجد و هرچه تربت است، بابی‌ها بریزند و خراب کنند؟»: ابوالفضل گلپایگانی، کشف الغطاء، صص 368-367.

[5]. ر.ک: حسینعلی نوری، بدیع، نسخه خطی، ص 213.

[6]. به گزارش ساواک، فریدون رامش‌فر (از بهائیان ایران)، پس از دیدار از اسرائیل، در جلسه‌ی هفتگی بهائیان مورخ 4 بهمن 1349 ش، اظهار داشت: «در فرودگاه، احباء (: بهائیان) را بازرسی نمی‌کنند و وقتی رئیس کاروان به پلیس اظهار می‌دارد: این‌ها بهائی هستند، حتی یک چمدان را بازرسی نمی‌کنند؛ ولی بقیه مسافرین را حتی کلیمی‌ها را بازرسی می‌کنند»: ماهنامه زمانه، شماره: 61، ص 32.

[7]. به نقل از روزنامه‌ی صهیونیستی هاآرتص، جهت مطالعه‌ی اصل مقاله، کلیک کنید...

[8]. خبرگزاری بین المللی قدس، عنوان خبر: اسرائیل درگیر بزرگترین بحران اقتصادی تاریخ، شناسه مطلب: 343119، تاریخ انتشار: 1399/4/7.

[9]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: بهائیت؛ دین صادراتی اسرائیل!

[10]. حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 57-56.