زیبایی های پیاده روی اربعین از قاب دوربین خبرنگار ایرانی

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از خبرگزاری فارس ـ گروه حج و زیارت ـ مریم سادات آجودانی: تعداد زائران اربعین امسال حدود ۲۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر از سوی عتبه عباسیه اعلام شد که این تعداد نسبت به سال گذشته رشد بیش از ۳۰ درصدی داشت. برای من که اولین بار بود توفیق حضور در مراسم پیاده‌روی اربعین حسینی را داشتم، این سفر با همه سفرها متفاوت بود. دیدن صحنه‌های حضور کودکان تا میهمان نوازی عراقی‌ها صحنه‌های زیبایی را رقم زد. وقتی از‌ مردم درباره سختی سفر و گرمای هوا می‌پرسیدم با اینکه ساعت‌ها پشت مرز در هوای گرم منتظر ورود به عراق بودند و‌ مسیر زیادی هم برای رسیدن به کربلا طی کرده بودند، جز زیبایی‌های این سفر چیزی به زبان نمی‌آوردند.

من که سال‌ها از دور روایتگر اربعین حسینی بودم و هر بار به میزبانی عراقی‌ها اشاره می‌کردم، این بار خودم از نزدیک راوی اربعین شدم و دیدم که عراقی‌ها با همه وجود به زائران اربعین خدمت می‌کردند و هر جایی از عراق صحنه «انا من حسین» بود. همه به عشق ارباب در هر سمت و جایگاهی که بودند، خود را خادم الحسین می‌دانستند. یکی مشغول طبخ و توزیع غذا بود و دیگری آب به زائران تعارف می‌کرد. هر جایی از مسیر نوای «هلا بیکم یا زوار» شنیده می‌شد و همه با عشق و اشتیاق پذیرای زائران بودند.

شاید بسیاری از افراد و حتی رسانه‌ها این روزها که زائران کشورهای مختلف در عراق حضور داشته و تجمع میلیونی عاشقان حسینی رقم خورد، سعی داشتند که خدمت‌رسانی عراقی‌ها را زیر سؤال ببرند و خلاف واقع نشان دهند. اما من که حدود ۱۰ روز در عراق بودم، می‌دیدم که مردم عراق با همه وجودشان پای کار زائرای اربعین آمده بودند. البته این حضور میلیونی که هر ساله در بایکوت خبری رسانه‌های غربی، عربی و عبری قرار داشت، امسال از سوی برخی رسانه‌ها همچون خبرگزاری فرانسه و یورونیوز منعکس شد. شاید آن‌ها هم زوایای خاصی از این حماسه باشکوه را مورد بررسی قرار دادند، اما همین مطرح شدن حضور میلیون‌ها عاشق در کربلا را می‌توان نقطه روشنی در اطلاع‌رسانی جهانی اربعین دانست.

وقتی با حجت‌الاسلام غلامرضا اباذری، رایزن فرهنگی کشورمان در عراق و حجت‌الاسلام حمیداحمدی، رئیس کمیته فرهنگی ستاد اربعین برای تجلیل از موکب‌داران عراقی رفتیم، دیدم که مردم عراق همه زندگی خود را در خدمت زوار قرار می‌دهند. حتی بعضی از آنها که خانه‌هایشان دور از حرم‌ بود، به حوالی حرم‌ها می‌آمدند و‌ از زوار دعوت می‌کردند تا به خانه آنها آمده و بتوانند توفیق میزبانی از زائران اربعین را داشته باشند. شاید خانه محقری داشتند، اما آن را برای زائران مهیا کرده و خودشان برای استراحت به جای دیگر می‌رفتند تا زائران به راحتی استراحت کنند.

در این بین بانوان عراقی هم از مادر خانه تا دخترها و عروس‌ها شبانه‌روز به زائران اربعین خدمت می‌کردند. یکی مشغول طبخ غذا بود و دیگری اصرار می‌کرد تا لباس‌های کثیف زائران را بشویند و اتو کرده تحویل بدهند. از آنها پرسیدم که با این حجم از کار و مهمان‌داری خسته نمی‌شوید؟ آنها با صلابت جواب می‌دادند که اصلا در این راه خستگی معنا ندارد. هر چی بیشتر زائر بیاید ما انرژی بیشتری می‌گیریم و خوشحال‌تر می‌شویم که بتوانیم به زائران خدمت کنیم.

یکی دیگر از بانوان عراقی تعریف می‌کرد که در آستانه اربعین بود و هیچ چیزی برای پذیرایی از زائران نداشت. او خیاط بود و با چرخ خیاطی‌اش گذران زندگی می‌کرد. اما برای اینکه بتواند پذیرای زائران اربعین باشد، چرخ خیاطی خود را فروخته بود. او با اعتقاد به حسین بن علی علیه‌السلام دارایی خود را در اختیار زائران قرار داده بود و می‌گفت که می‌دانم حسین علیه السلام دستم را خالی نمی‌گذارد و چندین برابر انچه خرج کردم را به دست خواهم آورد. این بود عقیده بسیاری از مردم عراق برای پذیرایی از زائران!

کاری که شاید اگر خودم ندیده بودم، به این راحتی باور‌ نمی‌کردم. مگر می‌شود کسی را نشناسی و همه زندگی خود را در اختیارش قرار بدهی؟ برایم خیلی جالب بود مردم عراق بدون اینکه زائری را بشناسند، به آنها خدمت می‌کردند و‌ زندگی خود را در اختیارشان قرار می‌دادند. مهم این بود زائر امام حسینی و بس!

بعد دو سال که به خاطر کرونا امکان تشرف به زیارت اربعین نبود، امسال که ایرانی‌ها  به عراق مشرف شدند، مردم این کشور خیلی خوشحال بودند که می‌توانند به ایرانیان خدمت کنند. آن‌ها مشتاقانه از زوار می‌خواستند به موکب‌شان سری بزنند یا لقمه‌ای از غذاهای‌شان بردارند. اگر هم کسی درخواست‌شان را قبول نمی‌کرد، خیلی ناراحت می‌شدند. البته این شوق و اشتیاق میزبانی عراقی‌ها فقط بین مردم نبود، بلکه مأموران انتظامی و امنیتی عراق هم پای کار زوار اربعین آمده بودند و از زوار پذیرایی می‌کردند.

شب آخر که برای زیارت وداع به برای زیارت امام حسین علیه السلام به سمت حرم رفتم، دقایقی در صف گیت‌های تفتیش بودم، اما دیدم صف پیش نمی‌رود و در حال از دست دادن زمان هستم. بر همین اساس هم در ورودی باب السلام ایستادم. مداحی «سلام آقا که الان روبروتونم» را گوش می‌دادم و در حال و هوای خودم بود که به یکباره یکی از خادمان حرم امام حسین علیه السلام رو به من کرد و گفت: ایرانی؟ وقتی متوجه شد ایرانی هستم ، یک مُهر از حرم سیدالشهدا علیه‌السلام به من داد و گفت این تبرک از حرم امام حسین علیه السلام به شما. برایش از صف‌های طولانی در تفتیش گفتم که نمی‌توانم لحظات آخر به سمت ضریح بروم. اول گفت که خیلی شلوغ است و از دور زیارت کنید، اما پس از مدتی اجازه داد تا بدون تفتیش و روند همیشگی به حرم بروم. این رفتار عراقی‌ها در هر سطح و‌ سمتی در اربعین قابل مشاهده بود.

یکی دیگه از جلوه‌های ویژه اربعین امسال حضور زوار کشورای مختلف مخصوصاً آفریقایی‌ها‌‌ بود. از نیجریه، غنا، مصر، سودان و سایر کشورای افریقایی زائران با قدهای کشیده و پوست‌های تیره آمده بودند. جالب اینجا بود که آنها خانوادگی به زیارت مشرغ شده بودند و‌ بچه‌های یکی دو ساله هم همراهشان بود. یکی از زائران نیجریه‌ای می‌گفت که ما با پرواز بیشتر از ۶ ساعت در مسیر بودیم، اما این مسیر اصلا سخت نبود. ما می‌خواهیم زندگی‌مان را امام حسینی کنیم، برای همین بچه‌ها را نیز همراه خود آورده‌ایم تا با این مسیر و فرهنگ اربعینی آشنا شوند و ادامه دهنده راه حسینی باشند.

درست است که اربعین حسینی به پایان رسید و حماسه‌ای دیگر رقم خورد. اما همچنان جمعی از زائران در شهرهای مختلف عراق حضور دارند و پذیرایی از زائران در حال انجام است. البته بسیاری از موکب‌های عراقی بساط پذیرایی را با اشک و حسرت جمع کردند. با این وجود، موکب‌های ایرانی تا ۲ روز آینده هم در مسیر زائران به خدمت‌رسانی مشغول هستند.

در پایان باید بگویم که من و همکارانم از رسانه‌های مختلف سعی کردیم در این مدت راوی حماسه عظیم اربعین باشیم، اما اربعین گفتنی و شنیدنی نیست، بلکه دیدنی است. امیدوارم که همه عاشقان حسینی سال آینده بتوانند در این مسیر پر از عشق و ایثار قدم بگذارند و زائر اربعین شوند تا خودشان از نزدیک این همه عشق و شور را شاهد باشند.

پایان پیام/ ت 7